You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Jones’ eerste Grand Prix met Williams was in 1978. Tijdens de Grand Prix van Argentinië<br />
moest hij opgeven wegens technische problemen (stroomvoorziening).<br />
die een vaste waarde in de formule 1 zou worden. Na het<br />
debuut bij Hesketh reed Alan Jones voor Graham Hill in<br />
een niet-competitieve Embassy. Voordat hij in 1978 voor<br />
Williams ging racen, reed Jones eerst bij Surtees in 1976 en<br />
het seizoen daarna bij Shadow. Het was in dat team dat hij<br />
zijn eerste grand prix won: Oostenrijk 1977. Een jaar later, bij<br />
Williams, kwam de Australiër helemaal tot ontluiking. Het<br />
was het begin van een carrière met veel overwinningen en<br />
een wereldtitel.<br />
Moest hij in 1978 genoegen nemen met een bescheiden<br />
seizoen in een auto die best degelijk was maar geen topper,<br />
dan verdiende Alan Jones zijn strepen in het daaropvolgende<br />
seizoen 1979. Toch was het zijn teamgenoot Clay Regazzoni<br />
die in Silverstone de allereerste overwinning voor Williams<br />
optekende. Daarna won Jones nog vier races (Duitsland,<br />
Oostenrijk, Nederland en Canada) en werd zo derde in het<br />
wereldkampioenschap, achter de jongens van de Scuderia<br />
Ferrari, Jody Scheckter en Gilles Villeneuve. Voor Jones<br />
moest het beste nog komen: een jaar later werd hij wereldkampioen<br />
voor Nelson Piquet en zijn teamgenoot Carlos<br />
Reutemann.<br />
Clay Regazzoni (rechts) en Alan Jones waren<br />
teamgenoten bij Williams in 1979. Samen behaalden<br />
ze vijf overwinningen, waarvan de eerste voor<br />
Clay Regazzoni was, in Silverstone. De andere vier<br />
overwinningen waren voor Alan Jones, die derde werd<br />
in het kampioenschap.<br />
Geen tweede kroon<br />
Het volgende seizoen, 1981, verzuurde de relatie tussen<br />
Jones en Reutemann. Door gekibbel en ruzie in het team<br />
grepen beide Williams-coureurs uiteindelijk naast de wereldtitel.<br />
Die ging naar Nelson Piquet, die als spreekwoordelijke<br />
derde hond ging lopen met het been. Alan Jones was is nog<br />
altijd heel scherp over die periode, misschien zelfs wat bitter.<br />
“In 1981 was ik sterker dan het jaar ervoor. Maar in Brazilië<br />
respecteerde Reutemann onze afspraken niet. Toen besefte<br />
ik dat ik hem niet kon vertrouwen. De punten die Reutemann<br />
daar in mijn plaats pakte, zouden helaas volstaan hebben<br />
om mijn tweede wereldtitel te pakken…”<br />
Blijkbaar was de afspraak dat als Jones op minder dan vier<br />
seconden van Reutemann reed, de Argentijn hem dan moest<br />
voorbijlaten. Maar in die Braziliaanse grand prix weigerde<br />
Reutemann om dat te doen, en vanaf dat moment werd de<br />
verstandhouding tussen de Williams-coureurs alleen maar<br />
Op een steenworp afstand van de Williamsfabriek<br />
traint de baas (rechts) samen met Alan Jones,<br />
die helemaal geen jogger is.<br />
slechter. De teleurstelling was zo groot dat Alan Jones<br />
aankondigde dat hij er aan het einde van het seizoen een<br />
punt achter zou zetten, hoewel hij lang nog niet over het<br />
hoogtepunt van zijn carrière heen was. Ferrari bood hem<br />
zelfs aan om Didier Pironi te vervangen, na diens verschrikkelijke<br />
crash tijdens de trainingen voor de Duitse Grand Prix<br />
van 1982 in Hockenheim. De benen van de Ferrari-coureur<br />
61
Change language