Tourette Magazine dec 2021 WEB

AFSCHEID MARION
Als ik dan zie hoeveel lol ze beleven op de afgehuurde
locatie en even alles kunnen laten gaan, dan is dat fantastisch.
Tijdens die dagen vraag ik ook altijd wat ze zo fijn
vinden aan een Tourette-café. Ik krijg dan vaak als reactie
dat ze ‘even zichzelf kunnen zijn’ en ‘dat niemand raar
opkijkt als je tict’. Het is bijzonder dat ik daar iets in kan
betekenen.”
Wat maakt het vrijwilligerswerk zo interessant?
“In de eerste plaats dat ik kan bijdragen aan mooie herinneringen.
Daarnaast moet ik zeggen dat het bestuur van
de Tourette Stichting ook wel heel lief is voor haar vrijwilligers.
Als je iets wilt organiseren, kun je altijd iemand van
het bestuur benaderen. Ze staan overal voor open. Ook
de waardering die naar de vrijwilligers geuit wordt, vind ik
erg prettig.”
Hoe is het contact onderling?
“Het leuke van onze uitjes is de gezelligheid en het feit
dat ik daar bij mag zijn. Ik zie dat ze genieten en onderling
mengen. Er zijn geen groepjes en iedereen kan met
elkaar overweg. Dat zijn mooie herinneringen voor mij.
Ook mag je bij een van de drie Tourette-cafés altijd een
partner of familielid meenemen. Het goede daarvan vind
ik, is dat zij dan deel kunnen uitmaken van wat Tourette is
en kunnen ervaren wat zo’n Tourette-café betekent voor
een Touretter. Ik kan mij goed voorstellen dat zij zich daar
normaal gesproken niet altijd een goed beeld bij kunnen
vormen.”
Waarom zou je ook vrijwilliger worden?
“Ik hoop ontzettend dat anderen zich ook aanmelden als
vrijwilliger. Het is enorm dankbaar werk, zoals eerder al
gezegd. Het is mooi om dingen te mogen organiseren
voor anderen die ze zelf misschien niet kunnen organiseren.
En als je nog twijfelt: loop gewoon eens mee
met iemand of neem eens telefonisch contact op met
een vrijwilliger en vraag wat het vrijwilligerswerk inhoudt
en wat je kunt doen. Ik denk dat de drempel nu is dat
iemand niet weet wat het vrijwilligerswerk inhoudt en wat
er van je wordt verwacht. Dus pak gewoon die telefoon
of stuur een e-mail, je bent meer dan welkom in het team
van vrijwilligers.”
Afscheid Marion
Nadat ik vijf jaar als vrijwilliger bij de stichting heb
gewerkt, is het tijd voor mij om afscheid te nemen. Tijd
om mijn horizon te verbreden en op zoek te gaan naar
andere ervaringen en uitdagingen. Met plezier heb ik als
redacteur meegewerkt aan vijftien Tourette Magazines,
waarvan aan de laatste dertien ook als eindredacteur. Ik
ontmoette en interviewde de meest kleurrijke en fascinerende
mensen, werkte deze interviews en die van andere
redactieleden uit, schreef artikelen en blogs, en corrigeerde
zo’n beetje alle teksten die de laatste vijf jaar via
de magazines het netvlies van onze lezers bereikten.
Ik bedacht, schaafde, verfijnde, overpeinsde, corrigeerde,
wiste, herstelde, creëerde, tikte en ticte – want Tourette.
En hoewel het soms een behoorlijke taak was, heb ik het
met veel plezier gedaan. Bij ieder magazine dat door de
brievenbus rolde, ervaarde ik namelijk het trotse gevoel
dat ik mee mocht werken aan een stukje inzicht, informatie
en steun voor onze donateurs en wellicht ook aan
een stukje bewustwording buiten de grenzen van onze
stichting.
Daarom wil ik een dankwoord richten aan jou, de persoon
die dit nu leest. Zonder jou als donateur was de stichting
niet wat het nu is en bestond er geen Tourette Magazine.
Een speciaal woord van dank gaat uit naar alle andere
vrijwilligers, zowel binnen de redactie als daarbuiten, voor
de fijne tijd die ik als vrijwilliger bij de stichting samen met
jullie mocht ervaren. Keep up the good work en hopelijk
zien we elkaar weer op een volgende contactdag.
Warme groeten,
Marion
27