VOX Februari 2008 - USG Vox

8 |1040 uur?
De 1040-uurdiscussie blijft leerlingen, ouders en onderwijsmedewerkers
bezighouden, ook na de grote demonstraties op het
Museumplein. Op de volgende vier pagina’s geven verschillende
betrokken partijen hun mening over de norm van 1040 uur.
‘nee’ tegen de ‘terreur’
van Van Bijsterveldt
Na de ‘verWildering’ van de maatschappij krijgt Nederland
te maken met een ander nieuw en schadelijk fenomeen: de
verBijstering van de samenleving. Het is niet zozeer de ‘terreur
van de grauwe middelmaat’ (Trouw, 17/01) waar we van
afmoeten om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren,
als de ‘terreur’ van het ministerie van Onderwijs. Wat mij betreft
is de tijd rijp voor een manifest waarin tegenwicht wordt
geboden aan staatssecretaris Van Bijsterveldt van Onderwijs.
Een objectieve buitenstaander zou denken dat het Van Bijsterveldts
geheime missie is om het onderwijs om zeep te helpen.
Als dat zo is, dan slaagt ze daar uitstekend in. In een
tijd waarin Nederland kampt met een enorm lerarentekort en
een negatief imago van het voortgezet onderwijs doet zij er
nog eens een schepje bovenop door een hele beroepsgroep in
een kwaad daglicht te zetten. Als zij de termen die ze in haar
mond neemt zou toepassen op de Nederlandse soldaten in
Afghanistan of de moslims in Nederland, dan zou haar carrière
als staatssecretaris spoedig ten einde zijn. Maar helaas
kan men blijkbaar ongestraft en ongegrond de docenten van
het voortgezet onderwijs schofferen.
Volgens Van Bijsterveldt zal er ‘harder gewerkt moeten worden’
(Trouw, 17/01). Hiermee impliceert zij dat de huidige
docent niet hard genoeg werkt. Is het misschien omdat het
onderwijs zo’n luizenbaantje is dat er een tekort van 50.000
docenten dreigt? Zijn de potentiële docenten wellicht bang
dat ze zich gaan vervelen? Of denkt Van Bijsterveldt dat het
onderwijs aantrekkelijker wordt door een volstrekt onzinnige
urennorm op te leggen?
Met de urennorm van 1040 lesuren hoopt ze de ‘excellentie’
van het onderwijs in Turkije en Korea te kunnen evenaren.
Twee landen die nu niet bepaald bekend staan om hun
fantastische onderwijs, en die allebei aanzienlijk lager scoren
dan Nederland in het PISA-onderzoeksrapport en op de
Shanghai wereldranglijst van universiteiten. Maar dat het Van
Bijsterveldt aan dossierkennis ontbreekt, dat blijkt al uit haar
idiote maatregelen.
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Ook ik heb als coördinator internationalisering een groot
aantal scholen in het buitenland bezocht. Daar heb ik de
leerlingen en docenten van dichterbij meegemaakt dan waarschijnlijk
op het reisje van Van Bijsterveldt het geval was. Verder
heb ik vier jaar in Engeland voor de klas gestaan. Maar
of ik mijn eigen school nu vergelijk met een school in Italië,
Duitsland, Litouwen, Oostenrijk of Tsjechië, het valt me
steeds weer op hoe positief onze leerlingen bij hun buitenlandse
uitwisselingspartners afsteken. Van gebrek aan kwaliteit
lijkt in internationaal perspectief geen sprake, al staat de
gemiddelde Nederlandse docent wél al veel méér voor de klas
dan zijn buitenlandse collega.
Misschien had Van Bijsterveldt zelf iets meer lesuren in de
schoolbanken moeten doorbrengen om het verschil tussen
kwantiteit en kwaliteit te leren. Doorgaans kan ik dat mijn
leerlingen echter al duidelijk maken in minder dan 1040 lesuren.
Uit het feit dat verscheidene scholen die beboet zijn wegens
een tekort aan lesuren door de inspectie van onderwijs
juist als ‘excellent’ en ‘goed’ beoordeeld zijn, blijkt reeds het
gebrek aan correlatie tussen kwantiteit en kwaliteit.
Het is schandalig om scholen die door tientallen jaren wanbeleid
van het ministerie van Onderwijs de 1040 lesuren niet
kunnen halen, ook nog eens te gaan beboeten. Alsof een school
een commerciële organisatie is, die zomaar tienduizenden euro’s
kan ophoesten. Als elke politicus die heeft bijgedragen aan
het falende onderwijsbeleid daarvoor beboet zou worden, dan
zou er al gauw genoeg extra geld zijn om maatregelen te treffen
om de kwaliteit van het onderwijs écht te verbeteren.
Net als verWildering leidt ook verBijstering tot polarisering.
Enerzijds worden de docenten afgeschilderd als ‘Untermenschen’
die hun leerlingen te weinig bijbrengen en niet hard
genoeg werken, en anderzijds wordt er van hen verwacht dat
het ‘Übermenschen’ zijn van wie zowel kwantitatief als kwalitatief
het onmogelijke gevergd wordt. Ondertussen wordt uit
het rapport van Rinnooy Kan geen lering getrokken en staan
de docenten en het Ministerie van Onderwijs nog meer tegenover
elkaar dan ooit. Ik ben verBijsterd.
[Laurien Crump, docent klassieke talen]