Olympische Spelen - girugten

-door Wietske Wilts-
10
BEC 2008: Sint Petersburg & Riga
De grote reis begon midden in de nacht. Op 13 mei om 01:30 uur
verzamelde zich een groep Ibn´ers om met de BEC (Buitenlandse
Excursie Commissie) van Ibn Battuta een grote reis richting
noordoosten te maken. Sint Petersburg en Riga waren de
bestemmingen dit jaar.
Om twee uur ’s nachts vetrokken we met de bus naar het vliegveld
in Bremen, alwaar we tijdens het wachten heerlijk languit op de
grond liggend, of tegen een muur zittend konden slapen. Even voor
zeven vertrok het vliegtuig naar Riga. Hoewel het in Nederland
nog zomers weer was, voelde de lucht hier toch behoorlijk kouder
aan. Na even gewacht te hebben kwam er een Letse bus met
Russische chauffeur voorrijden. ‘Iba Battuta’ stond op een papier
dat achter de vooruit geplakt was. Voor Letse begrippen was de
bus nog redelijk comfortabel, en na het woord ‘Nooduitgang’ op
het raam opgemerkt te hebben, wisten we waarom. We kregen
vast een voorproefje van Riga te zien, de stad die we over een
aantal dagen nog beter zouden gaan verkennen. Snelwegen, daar
doen ze hier niet aan. Op deze weg (de E77) vol gaten en andere
oneffenheden kon je maximaal vijftig kilometer per uur rijden.
Het landschap kenmerkte zich voornamelijk door niet heel dicht
begroeid bos met zo af en toe een klein uitgestorven aandoend
dorpje bestaande uit een rij houten huisjes langs de weg. Ongeveer
eens in de twintig minuten kwamen we een andere weggebruiker
tegen, erg levendig was het hier dus niet. Daarentegen werden we
tijdens één van de vele pauzes (na elke honderd kilometer moest er
even gestopt worden) gigantisch aan het lachen gemaakt door een
letterlijk en figuurlijk geheel ontspoorde Letse meneer met zeer
weinig tanden. Hij lachte continu, brabbelde wat onverstaanbare
woorden die hij kennelijk zelf erg grappig vond, en probeerde ons
op bijzonder komische manier aan het schrikken te maken. Bij een
andere pauzeplaats konden groen uitgeslagen broodjes worden
gekocht. Lang pauzeren was het echter nooit, want meestal na
tien minuten kwam de chauffeur streng op zijn horloge wijzend
naar ons toe. Snel de bus in betekende dit. De route naar Estland,
waar we de Russische grens bereikten, was niet moeilijk te vinden:
verkeerd rijden was niet mogelijk want er is maar één weg. De
uitgebreide grenscontrole bestond eruit dat een Est gekleed in
groen uniform de bus in kwam en al onze paspoorten controleerde,
en dat we bij de Russische douane papieren moesten inleveren en
onze visa moesten tonen. Na hier maarliefst twee uur vertoefd te
hebben, konden het reizen verdergaan. In de stad Pskov, die iets
groter is dan Groningen, kon er vanuit de bus genoten worden
van talloze verpauperde Sovjetflatjes en onverharde wegen. Via
de M20 bereikten we vlak na middernacht de eindbestemming
Sint Petersburg, waar na een reis van bijna 24 uur iedereen vrijwel
direct ging slapen.
De eerste echte dag in deze stad begon met (natte) sneeuw, en met
een ontbijt bestaande uit wat kale pasta en vlees in een cafeetje
naast het hostel. Vervolgens zochten we het metrostation op, om
een bezoek te brengen aan het Alexander Nevskyklooster en de
Tikhvinbegraafplaats, waar allerlei beroemde componisten en
schrijven begraven liggen. Het ruim zestig jaar oude Peterburgse
metronetwerk bestaat uit vier lijnen, en ligt bijzonder diep in
de grond vanwege de moerassige grond onder de stad. De reis
begint dan eigenlijk ook al bovenaan de roltrap: de rit naar
beneden duurt wel een paar minuutjes. De metro is druk bezocht;
dagelijks maken zo’n 2,5 miljoen mensen gebruik van dit netwerk.
Op de middag hebben we de Nevsky Prospekt verkend, dit
is de ‘hoofdstraat’ van de stad. Met een fikse sneeuwbui erbij,
was het Rusland-gevoel meer dan compleet. 14 Mei was ook de
dag dan FK Zenit Sint Petersburg de UEFA Cup voetbal won
van de Glasgow Rangers, groots feest dus in alle straten! De
receptioniste van het hostel vond het niet zo leuk want hierdoor
wilden er nog mensen na de avondklok van één uur naar binnen.
Ook in het hostel moest het zachter. “Or I call tzhe paliiies”,
sprak ze ons toe terwijl ze met een boos gezicht door de gangen
marcheerde. Sommigen zijn via het raam naar binnen geslopen,
anderen hebben doorgefeest en konden om zes uur ’s ochtends
het hostel weer in om nog twee uurtjes te slapen voordat we weer
opstonden om te verzamelen voor de stadswandeling door het
centrum, onder leiding van studenten van universiteit van Sint
Petersburg. In de kantine van de universiteit stond een lunch op
ons te wachten om de hongerige magen te vullen. Daarna kregen
we er een wel zeer korte lezing, en toen een rondleiding door
het universiteitsmuseum. Aan het eind van de middag bezochten
we het Nederlands Instituut Sint Petersburg (NISPB) om daar
het één en ander te horen over Nederlanders in deze stad. Een
groep balletliefhebbers vertrok richting het beroemde Mariinsky
Theater, terwijl de rest achterbleef om nog deel te nemen aan
girugten juli 2008