Kreativt arbeidsjern • 7 - Hekta på røtter • 13 - Ny ... - Bygdekvinnelaget

dobla medlemstalet frå 40 til 77. Ulvik er med
sine vel 1100 innbyggarar, ein av dei minste
kommunane i Hardanger, men har likevel
det største bygdekvinnelaget i Hordaland.
– Vi kivast med Voss om å vera største laget
i fylket , seier ho.
Statistikken syner at nesten kvar femte
kvinne over 19 år i Ulvik medlem i laget!
Oppvekst i veglaus grend
Margunn er oppvaksen på småbruk i Vangdsbygda
i Ulvik, saman med ein yngre bror,
foreldre og besteforeldre. Grenda var utan
veg inntil 1978.
- Eg gjekk mine første fire år på udelt skule,
med mor mi som lærar. På det minste var
vi berre fire elevar. For oss elevane var dette
naturleg, men sikkert ikkje så enkelt for
læraren. Eg har sterke røter til heimplassen
min og tenkjer at det var ein trygg og god
oppvekst, seier ho.
Barna hadde mykje vaksenkontakt og fekk
tidleg ansvar og ta del i arbeidet på garden.
Det var både skummelt og kjekt å byrja på
den store skulen i Ulvik, då dei fekk vegen.
Margunn fortsette vidare på handelsskule
og jobba lenge innan bank og forsikring, før
ho bytta over til rekneskap i kommunen
kor ho no er fagansvarleg.
– Rekneskap krev nøyaktighet og orden,
kvalitetar som eg har, seier Margunn.
Margunn har med unntak av ein periode
på fem år, alltid budd i Ulvik. Ho vart gift
og skild og då sonen hennar, Vegard, var 4
år flytta dei to til Bergen.
– Det var nok utferdstrongen i meg som
gjorde at eg flytta, i tillegg til at eg fekk tilbod
om ein god jobb innan forsikring. Eg var
klar for å prøva noko nytt. Då sonen vart
litt større var det greitt å flytte tilbake til
mindre og meir oversiktlege forhold igjen.
Dessutan fekk ho tilbod om jobb, då i banken.
– Eg kjende meg veldig velkomen, og huskar
ein bankkunde som tok meg i handa og sa
«velkommen heimatt». Det gjorde inntrykk!
Det var vevstova som i første omgang fekk
Margunn med i Bygdekvinnelaget, og det er
godt synleg i stova!
Mangfald i utkanten
Det var anleggsgartnar og lærar på Hjeltnes
Gartnarskule, Harry frå Nederland, som fekk
henne til Osa. Han etablerte seg i bygda
i 1995 og bygde hus. For nokre år sidan
vart dei sambuarar. Ikkje mange bustadar
i distrikts-Noreg kan skilte med veg av
brustein fram til huset. Det kan Margunn!
Fjordbotn i Osa er malerisk omkransa av
høge, bratte fjell.
- Nesten som Odda, men det er finare her!
slår Margunn fast.
Ho liker dei høge fjella, men kunne ønskt seg
sol litt lengre utover kvelden om sommaren.
Ved eit hus i nabolaget ser vi skjelettet av
ein mongolsk yurt; eit rundt, tradisjonelt telt.
Ein familie frå Belgia bur i ein yurt her
inne, medan dei driv kafé om sommaren.
- Eit spennande prosjekt! seier Margunn.
Det er bygd fleire nye hus i Osa dei siste
åra og det er ca 40 fastbuande, inkludert
Hjadlane Galleri, driven av kunstnaren
Lars Gunnar Polden.
– Fellesskapen mellom oss som bur her
gjer oss på ein måte til familie, seier ho.
Ho er for tida leiar i grendalaget i Osa.
– Det er nok ei ansvarskjensle, du veit du
må ta din tørn av frivillige oppgåver for at
ting skal fungere på ein så liten plass.
Bygdekvinnelaget som møteplass
Då Margunn i 1997 flytta tilbake til Ulvik,
byrja ho å delta på Bygdekvinnelaget si
vevstove.
- Eg er glad i handarbeid og likar å jobba
kreativt. Vevstova var ein viktig grunn til
at eg melde meg inn i Bygdekvinnelaget. I
periodar har eg vore der mykje. Dessutan
var det viktig for meg at laget hette «bygdekvinnelag»
og ikkje «bondekvinnelag». Sjølv
om eg er oppvaksen på gard, føretrekker eg
det nye namnet, det er meir inkluderande.
Ulvik BK var mellom dei første laga som
bytta til namn i 1988, fortel Margunn.
01/2012 BYGDEKVINNER I SIDE 5