Letras novas - Asociación de Escritores en Lingua Galega

Preocúpame as cada vez máis penosas condicións de traballo da clase
obreira neste clima de liberalismo atroz que vivimos. Preocúpame moito a
explotación e sometemento que sofren as mulleres polo feito de selo.
Preocúpame que haxa xente que non saiba que o castelán, en Galiza,
é unha lingua estranxeira e que o seu estatus debería corresponder a
tal denominación.
Acredito na asociación das persoas en colectivos que traballen a prol
da liberación do ser humano en calquera das súas facetas.
Albisco, alén da espesa néboa que nos tolle, a República galega.
Son internacionalista. Acredito na liberación dos pobos, na súa autodeterminación
e emancipación co fin de lograr un mundo máis igualitario.
Considero de interese destacar que o Fondo Monetario Internacional,
o Banco Mundial e as grandes empresas multinacionais son responsábeis
directa ou indirectamente das guerras, a miseria, as persecucións e a fame
no mundo, así como da destrución do medio e da paisaxe. Considero que
a súa globalización neoliberal é insostíbel e que, dalgún xeito, todas/
todos podemos facer algo para empecer o seu avance.
Estarei sempre coa nena explotada en Tailandia antes que co empresario
explotador galego (aínda que este leve premios ao empresario do
ano, medallas castelao, etc.).
Teño outras moitas preocupacións, persoais e íntimas, que só para
min (e para as persoas próximas) son de interese.
Ás veces, son esixente de máis. Ás veces abáteme a desidia.
Entre outras tarefas, en ocasións dedícome a cousas realmente imposíbeis,
como impartir obradoiros literarios:
Danse clases de poesía
por licenciados en metafóricas.
Coñecimentos sobre sinestésias
de sensacións e doutoramento
en pareados. Precio económico.
Proximidade oposicións poetas
de corporación locais.
Temario plastificado incluído
con matrícula. Dez horas semanais.
Compatibilidade de horarios. 1
Procuro, malia todo, gañar momentos para a felicidade nesta camiñada
fugaz que nos atangue.
1. extracto dun poema de Universo de cenorias que cabalgas os sábados, do colectivo Ronseltz
64