deltio54

Θέματα και απόψειςκλίµατος. Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις εκπαιδευτικούκαι µαθητών συντελούν στη µάθηση, διαµορφώνουνσυνθήκες εµπιστοσύνης και σεβασµού, και περιορίζουντις συγκρούσεις µε αποτέλεσµα να εξασφαλίζεταιχρόνος και διάθεση για τις διδακτικές δραστηριότητες(Thomson, 1997; Adrams, 1998). Αντίθετα, η έλλειψηκαλών διαπροσωπικών σχέσεων δηµιουργεί έ-νταση στους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια της διδασκαλίαςκαι αντιπαραθέσεις ανάµεσα σε αυτούς καιτους µαθητές (Hall & Hall, 1988).Η διεθνής έρευνα υποστηρίζει ότι ο εκπαιδευτικόςµπορεί να συνεισφέρει σηµαντικά στη δηµιουργία θετικούµαθησιακού περιβάλλοντος στην τάξη (Christophel,1990; Richmond, 1990). Αυτό µπορεί να επιτευχθείσύµφωνα µε τους Wubbels & Levy (1993) µε την αλληλεπίδρασηκαι επικοινωνία εκπαιδευτικών και µαθητώνστην τάξη.Στον ελληνικό χώρο, έρευνα των Ανδρεαδάκη et al.(2006) δείχνει ότι οι εκπαιδευτικοί αναλαµβάνουν τηνευθύνη για τη δηµιουργία θετικού επικοινωνιακού κλί-µατος στην τάξη, καθώς αποδέχονται ότι η συµπεριφοράτους διευκολύνει ή υπονοµεύει τη δηµιουργία επικοινωνιακούκλίµατος προσανατολισµένου στη µάθηση.Στόχος των σύγχρονων παιδαγωγικών προσεγγίσεωνείναι η κατάργηση του παραδοσιακού διαχωρισµούανάµεσα στο υποκείµενο και το αντικείµενο της γνώσης.Η διδασκαλία προσεγγίζεται µε όρους ενεργούσυµµετοχής, διαπραγµάτευσης νοηµάτων, αλληλεπίδρασης,αποτελεσµατικής επικοινωνίας, ανάπτυξης τηςαυτοεκτίµησης των µαθητών, και µπορεί να διευκολυνθείαπό την ανάπτυξη των διαπροσωπικών σχέσεων.Ο εκπαιδευτικός µπορεί και πρέπει να συµβάλλει σεσηµαντικό βαθµό στη δηµιουργία θετικών διαπροσωπικώνσχέσεων µε το στυλ διδασκαλίας και συµπεριφοράςπου υιοθετεί, την οργάνωση της τάξης που επιλέγει, τηνανάπτυξη δεξιοτήτων λεκτικής και µη λεκτικής επικοινωνίας,την υποστήριξη που παρέχει στους µαθητές, τη φιλικήδιάθεση και την κατανόηση. Η βελτίωση της αποτελεσµατικότηταςτου σχολείου του και των επιδόσεων τωνµαθητών του θα είναι η δικαίωση των επιλογών του αυτών.Ελληνόγλωσση βιβλιογραφίαΑναγνωστοπούλου, Μ. (2005). Οι διαπροσωπικές σχέσειςεκπαιδευτικών και µαθητών στη σχολική τάξη. Θεσσαλονίκη:Αφοί Κυριακίδη.Ανδρεαδάκης, Ν., Ξανθάκου, Γ. & Κανδιανάκη, Μ.(2006). Εµπειρική µελέτη του επικοινωνιακού πλαισίουτης σχολικής τάξης. Στο Χ. Παπαηλιού, Γ. Ξανθάκου & Σ.Χατζηχρήστου (Επιµ.), Εκπαιδευτική σχολική ψυχολογία.Αθήνα: Ατραπός.Βίθυνος. Μ., Ππαπαµαύρου. Ε. και Σπηλιώτης. Κ.(1999).ΕπικοινωνίαΔιαπροσωπικές σχέσεις. ΟΕΔΒ. Bachelard, G.(1977). Για την επιστηµολογία, Αθήνα, περ. Ο πολίτης,τ. 12.Βρεττός, Γ. (1994). Μη λεκτική συµπεριφορά και επικοινωνίαστη σχολική τάξη: Άσκηση µε Μικροδιδασκαλία.Θεσσαλονίκη: Art of Text.Βρεττός, Γ. (1995). Η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών σεκρίση: επιλογές και αδιέξοδα. Νέα Παιδεία, 74, 78-89.Γκότοβος, Α. 1997. Παιδαγωγική Αλληλεπίδραση: Επικοινωνίακαι κοινωνική µάθηση στο σχολείο. Αθήνα:Gutenberg.Κοντάκος, Α., Πολεµικός, Ν. (2000). Η µη λεκτική επικοινωνίαστο Νηπιαγωγείο. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα.Κοσµόπουλος, Α. (1990). Σχεσιοδυναµική παιδαγωγικήτου προσώπου. Αθήνα: Γρηγόρη.Μακρή Μπότσαρη, Ε. (2001). Αυτοαντίληψη και Αυτοεκτίµηση:µοντέλα, ανάπτυξη, λειτουργικός ρόλος και αξιολόγηση.Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα.Ματσαγγούρας, Η. (2005). Θεωρία της διδασκαλίας. Αθήνα:Gutenberg.Ματσαγγούρας, Η. (2006). Η σχολική τάξη. Αθήνα: Γρηγόρη.Μπίκος, Κ. (2004). Αλληλεπίδραση και κοινωνικές σχέσειςστη σχολική τάξη. Αθήνα: Ελληνικά Γράµµατα.Μπρούζος, Α. (1993). Οι µαθητές κρίνουν τους καθηγητέςτους ως λειτουργούς συµβουλευτικής: Εµπειρικήπροσέγγιση. Επιθεώρηση ΣυµβουλευτικήςΠροσανατολισµού,τ. 40-41.Μπρούζος, Α. (2004). Προσωποκεντρική Συµβουλευτική:Θεωρία, έρευνα και εφαρµογές. Αθήνα: Τυπωθήτω Δαρδανός.38