osho-ozgurluk

10 -> 72
Her çocuğa yaptıkları şey budur. Ve her çocuk bir Cadillac ve bir Rolls Royce kadar masumdur; ona ne
yapıldığını bilmez.
Tüm koşullanmaların zemini ailedir; o sana tüm geçmişi ve tüm ağırlığı; yüzlerce yıldır yanlış olduğu
kanıtlanmış tüm şu şeyleri miras olarak bırakır. Sen tüm bu yanlış şeylerle yüklenirsin ve senin zihnin onun
karşıtı olan yeni her şeye kapalıdır ve engel teşkil eder. Senin zihnin basitçe yanlış şeylerle doludur.
Şayet çocuklar komünün kollarında olursa...ben bunu denedim ve son derece başarılı buldum. Çocuklar
daha mutlular çünkü daha özgürler. Hiçbir koşullanma üzerlerine damgalanmaz; onlar daha erken
olgunlaşır ve hiç kimse onları bağımlı kılmaya çalışmadığından daha bağımsız olurlar. Hiç kimse onlara
yardım etmek için yollarına çıkmaz, o nedenle onlar da kendi kendilerine yardım etmek zorunda kalırlar.
Bu olgunluk, netlik, belirli bir dayanıklılık getirir. Ve onların hepsi meditasyon yapıyor: Meditasyon
koşullanma değildir; o sessiz bir şekilde bir şey yapmadan, sadece sessizlikten; gecenin sessizliğinden,
sabahın erken saatlerinin sessizliğinden zevk alarak basitçe oturmaktır...ve yavaş, yavaş senin içsel
varlığını kaplayan sessizliğinle tanışacaksın. O zaman gözlerini kapattığın anda dipsiz bir gölün sessizliğine
düşersin. Ve bu sessizliğin içinden her an tazelenmiş çıkarsın. Bu sessizliğin içinden senin sevgin, senin
güzelliğin, gözlerine özel bir derinlik; varlığına özel bir aura, bireyselliğine bir güç ve kendine saygı gelir.
Bir tarafta bireysel özgürlük ve otorite diğer tarafta otoriterlik ve diktatörlük insanın hayatını ve onun
özlemlerini harekete geçiriyor lütfen bunun hakkında yorumda bulunur musun?
Bu aynı problemdir, farklı şekilde sorulmuş aynı sorudur. Toplum otoriterdir; kilise otoriterdir; eğitim
sistemi otoriterdir. Hepsi der ki, "Biz ne dersek doğrudur ve onu sorgulamana gerek yoktur. Sen sadece
onu takip et."
Ve problemler vardır, örneğin eğitim sistemi. Ben öğrencilik yaptım, ben bir profesördüm ve biliyorum ki
bir kişinin hayatının en iyi kısmı okullardaki, kolejlerdeki, üniversitelerdeki otoriter insanlar tarafından
harap edilir.
Pek çok kolejden hiçbir otoriterliği kabul edemediğim gibi basit bir neden yüzünden atıldım. "Kanıtlayın
ve onu kabul etmeye hazırım. Ancak kanıtlanmadan onun için doğru gerekçeler verilmeden, rasyonel bir
açıklama haline getirmeden onu kabul etmeyeceğim" dedim. Ve ben her sınıfta mücadele ediyordum
çünkü her sınıfta öğretmenler sadece ders veriyordu. Öğrenciler not alıyordu çünkü ihtiyaç duyulan tek
şey öğretmenin onlara söylemiş olduğu şeyi sınavda tekrar etmekti. Ve ne kadar tam bir papağan gibi
tekrar edersen o kadar iyi not alırsın.
Ancak bu profesörler küçücük şeyleri kanıtlamakta dahi zorlandılar ve bu onları utandırdı. Bu her gün
mevzu oldu. Söyledikleri herhangi bir şeyde hemen ayağa kalkıp sorgulardım —ve konuyla alakalı sorular
soruyordum— "hangi temele dayanarak..."
Örneğin dinleri öğreten profesörlerden birisi Vedalar'ın —kutsal Hindu metinleri— Tanrı tarafından
yazıldığını söyledi. Protesto etmek zorundaydım. "Karşı çıkıyorum. Her şeyden önce Tanrı'nın varlığını
dahi kanıtlayamamış durumdasınız. İkinci olarak da saçmalıkla dolu bu kitapların Tanrı tarafından
yazıldığını söylüyorsunuz. Siz hiç Vedalar'a baktınız mı?" dedim. "Siz hiç ilk sayfasından son sayfasına
kadar okudunuz mu?" diye sordum. Dört tane büyük ciltli Vedalar vardır. "Dördünü de yanımda getirdim
ve rasgele açıp okuyabilirim ve bırakalım bu ifadeleri, Tanrı'nın yazıp yazmadığına tüm sınıf karar versin."
Vedalar dualarla doludur. Şimdi, Tanrı dua edemez; kime dua edecek? Ve böylesine saçma sapan şeyler
için edilen duaların Tanrı tarafından yazıldığını söylemek basitçe komiktir. Bir Brahmin dua ediyor, "Tüm
ayinleri sürekli yapmaktayım, kutsal metinlere göre yaşıyorum ve sen hâlâ bana bir çocuk vermedin. Bana
bir çocuk ver; bu benim dualarımın duyulduğunun bir kanıtı olacaktır."
"Bu pasajları Tanrı nasıl yazmış olabilir? Bu bir kimse tarafından yazılmıştır ve Tanrı'ya hitap edilmiştir.
Ancak bu Tanrı'nın kendisi tarafından yazılmış olamaz. Ve şayet Tanrı'nın durumu buysa, o zaman bu
zavallı adama yüklenmemeliyiz. Tanrı başka birisinden bir çocuk istiyor, o halde niçin biz de aynı
kaynaktan istekte bulunmayalım? Niçin bu zavallı adamı rahatsız edelim?" diye sordum ona.