osho-ozgurluk

8 -> 72
İslam gibi pek çok din kadınlarının yüzünü kapatmıştır. Müslüman kadınların yüzleri hiç günışığı
almadığından soluklaşmıştır. Onların yüzleri, onların bedenleri mümkün olan her şekilde kapatılmıştır.
Kadın eğitilmemelidir çünkü eğitim insanlara garip fikirler verir. İnsanlar düşünmeye başlar, insanlar
tartışmaya başlar...
Kadının maaş ödenen bir kariyere sahip olmasına izin verilmez çünkü bu bağımsızlık demektir. O her
köşesinden sırf tek bir neden yüzünden budanmıştır; bu sayede erkek, oğlunun kendi oğlu olduğundan
emin olabilecektir. Gerçekten güçlü olanlar —örneğin krallar— hizmetkârları hadım ettirmiştir çünkü
onlar sarayın içinde dolaşıp çalışıyor ve başkalarına hizmet ediyorlardı. Onlar hadım edilmek
zorundaydılar; aksi taktirde tehlike vardı... Ve tehlike vardı çünkü her imparatorun pek çoğunu hiç
görmediği yüzlerce karısı vardı. Doğal olarak onlar herhangi birisine âşık olabilirdi. Ancak sadece hadım
edilmiş erkeklerin saraya girmesine izin verilebilirdi, böylece bir kadın âşık olsa bile çocuk yapamazlardı.
Önemli olan şey buydu.
Aile ortadan kalkmak ve yerini komüne bırakmak zorundadır. Bir komün bizim tüm enerjimizi, tüm
paramızı, her şeyi tek bir havuzda biriktirmiş olduğumuz anlamına gelir; ve bu tüm insanların ihtiyacını
giderir. Çocuklar komüne ait olacak, o nedenle bireysel miras meselesi olmayacaktır. Ve şayet sen tüm
enerjini, tüm paranı ve tüm kaynaklarını havuza koyarsan her komün zengin olabilir ve her komün eşit
düzeyde canlı olmanın keyfini çıkarabilir.
Bir kez bireyler ve komünler yan yana geliştiğinde toplum kaybolacak ve toplumla birlikte toplumun
yarattığı tüm kötülükler kaybolacak. Bir örnek vereyim.
Çin'de 2000 yıl önce bir adım atılmıştı. Yeni sistem içinde, doktora hasta sağlıklı kaldığı sürece para
ödenmek zorundaydı. Hasta kötü hissettiğinde, doktora para ödenmiyordu. Bu çok garip görünür. Biz
doktora hasta olduğumuzda para öderiz ve o bizi yeniden sağlıklı hale getirir. Ancak bu tehlikelidir çünkü
sen doktoru hastalığına bağımlı kılıyorsun. Hastalık onun çıkarı haline gelir: Ne kadar çok insan hasta
olursa o kadar çok para kazanacaktır. Onun çıkarı sağlık değil hastalık olur. Eğer herkes sağlıklı kalırsa, o
zaman hasta olacak tek kişi doktor olacaktır!
Onlar her kişinin kendi doktorunun olacağı ve kişi sağlıklı kaldığı sürece doktora her ay para ödeneceği
çok pratik, devrimci bir fikirle ortaya çıktılar. Kişiyi sağlıklı olarak tutma doktorun görevidir; ve doğal
olarak o bunu yapacaktır çünkü ona bunun için para ödenir. Hasta kötü hissettiğinde doktor para
kaybeder. Salgın hastalıklar olduğunda doktor iflas eder.
Şimdi ise tam tersi vardır. Şöyle bir öykü duydum:
Doktor Nasrettin Hocaya geldi ve "Çocuğunu çiçek hastalığından iyileştirdiğimi hatırlatmak için sana
defalarca geldim. Ve sen ödeme yapmadın ve dinlemiyorsun" dedi.
Hoca dedi ki: "İyisi mi sen dinle; yoksa seni mahkemeye vereceğim."
Doktor da "Bu çok garip... ben çocuğunu iyileştirdim" dedi.
Hoca da, "Evet bunu biliyorum ama tüm kasabaya salgını yayan kim? Benim çocuğum! O yüzden
kazandığın bütün parayı benimle bölüşmek zorundasın" dedi.
O haklıydı. Çocuğu muhteşem bir iş başarmıştı. Ve o günden sonra doktor asla para istemek için geri
gelmedi. Molla'nın tespiti doğruydu. Doktor salgından epey para kazanmıştı.
Ama bu çok yanlış bir sistemdir. Komün, doktora komünü sağlıklı tuttuğu için para ödemeli ve eğer
komünde birisi hastalanırsa doktorun geliri kesilmelidir. Yani doktorun işi sağlıktır, hastalık değil. Ve
aradaki farkı görebilirsin: Batı'da doktorun işine hastalıkla ilişkili olan tıp ("İngilizce'de ilaç anlamına gelen
"medicine") denir. Doğu'da ona "hayatın — hastalığın değil— bilimi"; anlamına gelen "ayurveda" denir.
Doktorun temel işi insanların uzun yaşaması, sağlıklı, bütün yaşaması olmalıdır ve bunun için ona para
ödenmelidir. Böylece her komün kolaylıkla bir doktor, bir tesisatçı, bir mühendis; her ne hizmete ihtiyaç