osho-ozgurluk

46 -> 72
Söylemek istediğim şey, lütfen sen şu yanlış ellerden olmadır, hepsi bu.
Ben devrimi öğretmiyorum, ben başkaldırıyı öğretiyorum ve aradaki fark çok büyüktür. Devrim politiktir;
başkaldırı ise dinidir. Devrim kendini bir parti olarak, bir ordu olarak organize etmene ve düşmana karşı
savaşmana gereksinim duyar. Başkaldırı senin bir birey olarak başkaldırdığın anlamına gelir; bu tekerleğin
tümünün dışına basitçe çıkarsın. En azından doğayı yok etmemelisin.
Ve eğer giderek daha çok insan ayrılırsa dünya kurtulabilir. Gerçek devrim bu olacaktır, o politik değil
manevi olacaktır. Eğer giderek daha çok insan eski zihnin ve onun yöntemlerinin dışına çıkarsa, eğer
giderek daha çok insan sevgi dolu; hırsı, açgözlülüğü olmayan hale gelirse, eğer giderek daha çok insan
artık iktidarla, politikayla, prestijle ve saygınlıkla ilgilenmezse... Eğer daha çok insan eski, kokuşmuş
oyunun dışına çıkarsa ve hayatlarını kendi istedikleri şekilde yaşarsa... Bu eskiye karşı bir mücadele
değildir, bu sadece geçmişin pençelerinden kurtulmaktır. Ve bu onu zayıflatmanın tek yoludur; bu onu yok
etmenin tek yoludur.
Şayet milyonlarca insan basit bir biçimde politikacıların ellerinden kurtulursa, politikacılar kendiliğinden
ölecektir. Onlarla savaşamazsın. Eğer onlarla savaşırsan sen kendin bir politikacı haline dönüşeceksin.
Onlara karşı mücadele verirsen sen kendin hırslı ve açgözlü hale gelirsin ve bunun bir yararı olmayacaktır.
Sen bırakan ol. Ve senin küçük bir hayatın var: Elli, altmış, yetmiş yıl daha burada olabilirsin, dünyayı
değiştireceğini umut edemezsin fakat dünyayı hâlâ sevebileceğini ve ondan keyif alabileceğini umut
edebilirsin.
Mümkün olduğunca bu yaşamın olanaklarını kutlamak için kullan. Onu mücadele ve savaşmakla heba
etme.
Ben politik bir güç mü oluşturmaya çalışıyorum; hayır hiç de değil. Tüm siyasi devrimler o kadar ciddi
biçimde başarısız olmuştur ki yalnızca kör insanlar onlara inanmayı sürdürebilir. Gözleri olanlardır sana
yeni bir şey öğretmesi kaçınılmaz olan. Bu yeni bir şey. Bu daha önce de yapılmıştı fakat çok büyük bir
ölçekte değil. Şimdi biz bunu daha büyük bir ölçekte yapmalıyız; milyonlarca insan bırakanlar haline
gelmeli! Bırakan olmakla toplumu terk etmeyi ve dağlarda yaşamayı kastetmiyorum. Toplumda yaşamaya
devam et fakat hırsı, açgözlülüğü ve nefreti terk et. Toplumda yaşa ve sevgi dolu ol ve bir hiç kimse olarak
yaşa; o zaman keyif alabilir ve kutlayabilirsin. Ve kutlayarak ve keyif alarak mutluluk dalgalarını diğer
insanlara yayacaksın.
Tüm dünyayı değiştirebiliriz fakat mücadele ile değil; bu kez değil. Bu kadarı yeter! Bu dünyayı
kutlayarak, dans ederek, şarkı söyleyerek, müzikle, meditasyonla, sevgi ile değiştirebiliriz. Mücadele ile
değil.
Yeninin olabilmesi için eski kesinlikle ortadan kalkmalıdır ancak lütfen beni yanlış yorumlama. Kesinlikle
eski yok olmalıdır. Ancak senin içindeki eski dışındaki değil. Toplumun eski yapısından bahsetmiyorum;
yeninin gelebilmesi için ortadan kalkması gereken zihninin eski yapısından bahsediyorum. Ve zihnin eski
yapısının dışına çıkan tek bir kişi bile pek çok kişinin hayatlarını dönüştürebilmesi için öylesine büyük bir
alan yaratır ki bu inanılmaz, hayal edilemez, anlaşılamaz bir şeydir. Kendisini dönüştüren tek bir kimse bir
tetiğe dönüşür; o zaman pek çoğu değişmeye başlar. Onun varlığı bir katalizöre dönüşür.
Benim öğrettiğim başkaldırı budur: Eski yapının dışına çık, eski açgözlülüğün dışına çık, eski idealizmin
dışına çık. Sen sessiz, meditasyon halinde, sevgi dolu bir kimse haline gel. Daha çok bir dans haline gel ve
sonra ne olduğuna bak. Bir kimsenin er ya da geç senin dansına katılması kaçınılmazdır ve sonra giderek
daha çok insan bunu yapacaktır. Benim yaslandığım hiçbir siyaset yoktur. Ben politikaya tamamen
karşıyım. Evet, yeninin olması için eski yok olmalıdır ancak eski senin içinde yok olmalıdır, o zaman yeni
mevcut olacaktır. Ve bir kez yeni senin içinde olduğunda yeni bulaşıcıdır yayılır; o diğer insanlara bulaşır.
Coşku bulaşıcıdır! Kahkaha at ve diğerlerinin kahkaha atmaya başladığını göreceksin. Aynısı üzüntü için
de geçerlidir: Üzüntü duy ve senin asık suratına bakan bir kimse hemen üzülmeye başlayacaktır. Biz ayrı
değiliz, biz birbirimize bağlıyız, o nedenle bir kimsenin kalbi kahkaha atmaya başlarsa pek çok kalbe
dokunur; hatta bazen çok uzak kalplere bile. Sen öylesine uzak yerlerden gelmişsindir; bir şekilde benim