Kütahya Seramik Bodrumlularla buluştu - NG Dergi

Bundan yirmi yıl önce Çukurcuma eskicilerini dolaşırken,
dükkanlardan birinde telaş içinde yerdeki,
yığına çömelmiş insanları gördüğümde, meraklanarak
içeri girmiştim. Dükkana eski “mallar” gelmişti. Bir evden
alınmış tüm eşyalar minik bir tepe halinde üst üste atılmıştı.
Çevre esnafı ve bazı müşteriler de bu yığını karıştırıyor, kendince
“iyi malları” seçip ayırıyordu. Buruk bir duyguyla dükkanda
bir saate yakın o eşyaların talanını seyrettim. Sonunda “para
etmeyen” fotoğraf albümü ile özel notların yer aldığı mektuplar
yığını kalmıştı. Dükkan sahibi “istersen onları sen alabilirsin,
para istemez” dedi. Bana anılar yığınının son parçaları olan bu
emanetler kalmıştı. Albümde Fas, Mısır, Fransa ve en çok da
Venedik fotoğrafları yer alıyordu. Özel mektuplardan anlaşıldığı
üzere, Ferit Bey’in aile albümüydü bu. Venedik’te San Marco
Meydanı’ndaki kafelerde oturmuş, Santa Maria della Saluta kilisesinin
önünde fotoğraflar çektirmiş, dar Venedik kanallarında
refikasıyla gondolla dolaşmış ve yosun kaplı evlerin cephelerinde
yankılanan aryalar dinlemişti. Bu albümü yıllarca hüzünle
karıştırdım. Siyah beyaz gezintilerinin ne denli renkli olduğunu
düşündüm hep. Venedik’e gitmeyi bu albümden sonra daha
çok istedim.
Birkaç yıl sonra Floransa’dan hareket eden gece trenine
bindiğimde bu hayalimin artık gerçekleşmesine sadece saatler
kalmıştı. Yoğun, karışık ve heyecanlı duygular içinde uykusuz
geçen bu yolculuk sonunda sabaha karşı sisler arasında bir
hayal adası görünümündeki Venedik’teydim artık. İstasyondan
inip telaşla büyük kanaldan geçen onlarca “vapuretto”yu
ve gondolları görünce, artık hiç şüphem kalmamıştı. Burası,
Venedik’ti. İtalya’ya gelirken birlikte getirdiğim Ferit Bey’in siyah
beyaz Venedik fotoğraflarının yer aldığı albümün sayfalarını karıştırdım.
Yanıma yeni bir şehir rehberi de almamıştım. Rehber,
Ferit Bey’in fotoğrafları olacaktı. Kendimi San Marco meydanında
bulduğumda, albümdeki sayfayı çıkardım ve Ferit Bey’in
fotoğraf çektirdiği noktayı buldum. Ferit Bey’in çektirdiği bu fotoğrafın
üzerinden tam 62 yıl geçmişti ve kadraja baktığımda,
Haziran 1924 tarihli Venedik fotoğrafları Ahmet Özel’in
yazısına esin kaynağı olan Ferit Bey’in albümünden.
birkaç sandalye görüntüsü dışında hiçbir şeyin değişmediğini
ürpererek gördüm. Bu noktada çektirdiğim birkaç poz fotoğraf,
turistik birer fotoğraf değildi. Bu Ferit Bey’le daha ben doğmadan
birbirimize orada olma sözü veren iki kişinin buluşmasının
resmiydi. Birbirimizle hasret giderdik.
Ferit Bey’in yaptığı gibi San Marco Meydanı’nın ortasındaki
devasa çan kulesinin hemen yanındaki kafelerden birine oturdum.
Garsona espresso sipariş ettim. Karşımda bin yıldan fazla
süredir hemen hemen hiç değişmemiş Bizans yapısı olan San
Marco Bazilikası ve Düka Sarayı ihtişamla duruyordu. Bazilikanın
giriş bölümünde yer alan, ince dantel etkisi veren altın yaldızlı
Bizans mozaikleriyle kaplı giriş bölümünü ve meydanı çepeçevre
saran sütunlarla desteklenmiş ünlü Venedik kitaplığının
ve Correr Müzesi’nin de yer aldığı sıra sıra yapılar, güvercinlerin
kanat çırpışları arasında ne kadar da güzel görünüyordu.
Turistler kahvaltılarını henüz yeni yapmışlar ve büyük kalabalıklar
halinde Lido’dan, Mestre’den ve Jesolo’dan, Venedik’in
kalbi olan bu meydana akmaya başlamışlardı. Espresso’yu hızla
yudumladım ve kendimi, şehri labirent gibi saran dar sokaklara
attım. Sıra sıra dükkanların yer aldığı bu sokaklarda sanki
her şey turistler için düşünülmüştü. Maske satıcıları, Murano
camları satanlar ve sıra sıra pizzacı, spagetti restoranları…
Önce Ferit Bey’in favori yerini görecektim. Albümü açtım.
San Marco Meydanı’nın yanından ilerleyen dar sokaklardan,
küçük köprülerden geçtim ve Büyük Kanal’ın çıkış bölümüne
yakın, burun kısmında yer alan Santa Maria della Saluta Kilisesine
geldim. Muhteşem silueti ile karşımda duran bu kilisede de
çoğu Venedik kilisesinde olduğu gibi döneminin birçok sanatçısının
eserleri bulunuyordu. Büyük Kanal’ın bu bölümündeki
alana kurulmuş iki önemli müze de vardı. Academia Müzesi
ve özel Guggenheim Müzesi… “Tanrısal yaratıcılar” olarak gördüğümüz
büyük Venedikli ustaların Academia Müzesi’ndeki
devasa boyutlardaki eserleri, doyulmaz bir haz veriyordu. Tiziano,
Caravaggio, Tinteretto, Carpaccio ve Bellini’lerin, çoğunluğu
Venedik’i ve döneminin ihtişamını konu alan, eserleri göz
37