BUGÜN DEĞİLSE NE ZAMAN BİRLİK OLACAĞIZ

eve girebilirdiniz. Hep avlularda oturup göğsünüze
vurur ve hâliniz için ağlardınız. Vallahi
isterdim ki ben kesilen ve meyvesi yenen
bir ağaç olaydım.” (El-Hilye, I, 216).
“Bir saatlik düşünce ve tefekkür bir gece
sabaha kadar ibâdet etmekten iyidir.” (et-Tabakat
VII, 392) diyen Ebû’d-Derdâ sevinç ve bollukta
Allah’ı unutmaz; insanlara, konuşmayı nasıl
öğreniyorlarsa, konuşmamayı da öyle öğrenmelerini,
gereken yerlerde susmanın büyük bir ilim
olduğunu, insanların cennete veya cehenneme
dillerinin söylediklerinden götürüldüklerini
öğütlerdi.
Ebû Nuaym’dan Heysemî’nin Sâbit el-
Bünânı’den naklettiğine göre, Ebû’d-Derdâ Selmân
el-Farisi’ye Leysoğulları kabilesinden bir kız
istemek üzere gitmiş, Selmân’ın üstünlüğünü
anlatmıştı. Kızın babası, kızını Selmân’a veremeyeceğini,
fakat Ebu’d-Derdâ isterse ona vereceğini
söyleyince, Ebû’d-Derdâ o kızla evlenmiştir.
Daha sonra bunu Selmân’a utanarak naklettiğinde
Selmân ona,”Senden çok ben utanmalıyım.
Zira Allah bu kızı sana nasib etmişken ben ona talib
oldum.” demiştir. İşte ashâbın birbirlerine karşı
olan olgun davranışları böyleydi.
İlim hakkında Ebû’d-Derdâ şöyle demiştir:
“İlim ancak arayıp öğrenmekle olur. İlim
için sabah çıkıp akşam dönmenin cihad olmadığını
sanan kimsenin aklı eksiktir.” (Câmi’ül-
Beyani’l-İlim, I, 31, 32, 100).
(Şamil İslam Ansiklopedisi)
Bizbiriz Dergisi
41