Klippel-Trenaunay Sendromlu Hastada Anestezik Yaklaşım - TARD

H. Yıldız ve ark., Klippel-Trenaunay Sendromunda Anestezi
Çünkü artan hemodinamik yanıt tespit
edilemeyen arteriyovenöz fistüllerde hasara
ve kanamaya neden olarak mortalite
ve morbiditeyi artırabilir. Literatürde,
birçok sorun olmasına rağmen, ancak 37
yaşında vücudunu başka yerlerinde anjiyodisplazi
tanısı alabilen hastaların mevcut
olduğu (16) düşünülürse, özellikle merkezi
sinir sisteminde olması halinde, yol
açabileceği morbidite ve hatta mortalite
açısından tanı konamayan damar sorunlarının
önemi anlaşılabilir. Biz bu amaçla
lidokaini hem entübasyon hem de ekstübasyon
sırasında kullandık. Diğer yandan
aynı nedenden dolayı, bu hastalarda premedikasyon
veya indüksiyon için ketamin
kullanılmamalıdır. (17) Bu bağlamda sempatik
yanıtı artırması öngörülen tüm ilaçlar
kullanım dışı bırakılmalı veya dikkatli olarak
kullanılmalıdır.
Bu hastalarda farenks ve solunum yollarında
da hemanjiyom olabilmesi olasılığı
nedeniyle travma açısından son derece
dikkatli olunmasını gerektirmektedir.
Yaptığımız laringoskopik incelemede kızarıklık
ve ödem tespit ettik. Kızarıklığın
hemanjiyom olma olasılığı mevcuttur.
Ödemin oluşması bu hastaların hava yollarının
maske ventilasyonu gibi nispeten
non-invaziv gibi girişimlere bile hassas
olduğunun bir göstergesi olabilir. Her ne
kadar hastanın yapısına uygun boyutlarda
seçilmiş de olsa zor ventilasyona yardımcı
olarak kullanılan airway de bu ödemin
nedeni olabilir. Bu nedenle bu hastalarda
maske ventilasyonu dahil tüm girişimlerin,
özellikle laringoskopinin, hassasiyet ve
nezaketle yapılması ve olabilirse yüksek
basınçtan kaçınılması önerilebilir. Bu bağlamda
hastanın travmatize olmaması için
mümkünse oral airway kullanılmaması ve
entübasyonu lidokainli jelle kayganlaştırılmış
endotrakeal tüple ve olabilirse normal
standartlardan daha küçük numaralı tüple
yapılması da önerilebilir. Aynı zamanda
tüpün sertliğini artıracağı için olabilirse bu
hastalarda kılavuz tel kullanılmamalıdır.
Eğer yönlendirme zorunlu ise bu kılavuz
telin yumuşak olması travma olasılığını
azaltabilir. Yine bu bağlamda intraoperatif
olarak başın ve endotrakeal tüpün tespitlerinin
yeterli derecede sağlam yapılması
ile tüpün yerinden git-gel hareketleri
ile travmaya neden olacak şekilde hareket
etmesinin önlenmesi de gereklidir. Aynı
şekilde bu hastalarda zorunlu olmadıkça
endotrakeal tüp içi aspirasyon da yapılmamalıdır.
Zira Leon-Casasola ve ark.’nın (17)
bronkoskopi sırasında tespit ettikleri trakeal
hemanjiyomlar olabilir ve travma sonucu
bunlar hasarlanarak kanayabilir. Bu
hastalarda laringeal mask airway de bir
seçenek olarak düşünülebilir. (18)
Olgumuzda söz konusu olmamakla birlikte
bu hastalarda herhangi bir kontrendikasyon,
özellikle rejyonel anestezi uygulanacak
bölgede hemanjiyom yok ise
rejyonel anestezi bu tür sorunların yaşanmaması
açısından seçenek nedeni olabilir.
(18)
Ancak, bu durumda sedasyon gerekli
ise yapılmalı ve hava yolu hassasiyeti akıldan
çıkarılmamalıdır.
Ayrıca bu hastalarda rekürren pulmoner
emboli de rapor edilmiştir. (19-20) Bu açıdan
da intraoperatif olarak yakın takipte bulunmak
gereklidir. Yapılan operasyonun
karakterine bağlı olarak değişmekle birlikte
bu hastalarda kanama açısından da
dikkatli olunmalıdır. (16)
Bu hastalarda ekstübasyon döneminde de
hava yolu açısından dikkatli olunmalıdır.
Yukarıda değinilen konular dikkate alınmadığında
ekstübasyon dönemi hava yolu
acısından daha tehlikeli bir dönem haline
gelebilir. Aynı şekilde Leon-Casasola ve
ark. (17) ekstübasyon döneminde hava yolu
sorunu yaşamışlardır. Bu sorunu yaşamamızın
bir nedeni de yukarıdaki belirtilenlere
dikkat etmemizin yanında ek olarak
kullanılan metilprednizolon olabilir. Her
41