07 - çevresel etki değerlendirme planlama genel müdürlüğü

üyüklüğündeki depreme de neden olan Toya-Ladik Deprem Fayının doğu ucu,
Niksar-Kaleköy arasında izlenen yaklaşık 40 km uzunluğundaki Niksar-Kaleköy
Fayı ile Niksar’ın güneyinde Sarıyazı dolaylarında izlenen ve 20 Aralık 1939
tarihinde M=7.9 büyüklüğündeki depreme neden olan Erzincan Deprem Fayının
batı ucundan ibaret, 10-15 km genişliğinde bir zon ile temsil edilmektedir.
Yukarıda kısaca tarif edilen fay parçalarından ilk ikisi, harita alanında yer
almaktadır. Erbaa Deprem Fayının sönümlenerek, Tosya-Ladik Deprem Fayının
başladığı yöreye rastlayan, Taşova dolaylarında Kuzey Anadolu Fayı bir sıçrama
yapmıştır. Bu nedenle de Taşova, Erbaa Havzası Pull-Apart havza olarak teşekkül
etmiştir. Söz konusu havza gelişimini günümüzde de sürdürmektedir. Kuzey
Anadolu Fayının bu şekilde sıçramalar yaptığı (Barka, (1983) Şaroğlu ve diğerleri
(1987)) vurgulamışlardır. Bu evrede, ayrıca Çerkeş Formasyonunda faya paralel
sırtlar ve vadiler oluşmuş, fayın kontrolünde alüvyon konileri gelişmiş, yan
dereler ötelenmiş, fay gölleri, bataklıklar oluşmuş, sıcak ve soğuk su kaynakları ile
heyelanlar oluşmuş, jeomorfolojik birimler şekillenerek, Yeşilırmak yeni oluşan
ovalara kendini uydurmuştur.
Paleocoğrafya: E. Parejas’in “ Türkiye’nin Arzani (Yer) Tektonigisi” adlı
eserinde belirttiği, alanımızı da kapsayan Malatya-Korç enine eksen alçaklığı
gerçektir. Bulunan mostralara göre bu eksen alçaklığı, daha Paleozoyikte başlamış
ve Epikontirantal denizlerle kaplanmıştır.
Metamorfik kayalar arasında bulunan yeşil şist, Serpantin, şist, amfibolit,
spilit, tüf ve aglomera gibi magmatizma ürünlerine göre, jeosinklin koşulları
altında gelişmiştir.
Billursel şistler üzerine diskordanslı olarak gelen Silüriyen, çoğunlukla
kumtaşı ve çakıl taşından oluşmuştur. Denizel çökeltiler oldukları fosillerle
saptanmış olan çökeller, bulantı akıntılardan yoksun kaya ve fosil kapsamına göre
sığ bir deniz ortamını belirtmektedir. Kireçtaşları çanağa çok kırıntılı, elverişli
yerlerde mercek biçiminde birikmişlerdir. Kimi merceklerdeki kalkarenit
bileşenleri taslakları dalgalı sığ suyu belirtmektedir. Kumtaşlarındaki feldspatların
kuvarsların boyut, köşelik ve tazelik dereceleri bu sıradaki iklimin ılıman bir iklim
olduğunu göstermektedir.
Permokarbonifer, bol Fusulinidaeli, ara sırada Pisolitik olan bir kireçtaşı
istifi ile belirtilmiş olması dolayısıyla bölgenin bu sırada sığ hareketli bir denizle
kaplanmış olduğunu göstermektedir. Triyasa ilişkin herhangi bir çökele
rastlanmadığı için, Permokarbonifer sonu ile Jura başı arasındaki sürede, bölge
kara durumunda bulunmuş olabilir.
Jura başlarında, bölgeyi sığ bir deniz kaplamış ve bol Crinoidli,
Lamellipranehia’lı, Corall’lı, Ammenitli olan pelajik kırmızı renkli yumrulu
kireçtaşı ile yine seyrek Ammonoit fosilli ve bitki kırıntılı kumtaşı, şeyl ve marn
çökeltmiştir. Feldispatlara göre bu devir sırasındaki iklimin, nemli ve sıcak olduğu
anlaşılmaktadır.
Dogger-Malm serisinin, çalışılan alana yabancı kayalar olmaları dolayısıyla,
Liyas kayaları ile aralarında kayıtlı bir kesitlik olup, olmadığı kestirilememiştir.
Tabandaki fliş, dereceli olarak kireç taşlarına geçmektedir. Kireçtaşları içerisinde
belirli bir fasiyes ayırtlaşamamış olup, çeşitli fasiyeler bulunmuştur. Gerek kumlu
10