Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi - talim terbiye dairesi müdürlüğü

6
Böyle bir yaklaşımın öğrencinin, bilişsel, duyuşsal ve bilimsel gelişimine de çok
somut katkıları olacaktır. Bunlar; doğru bilgi edinme, kendi başına düşünme kabiliyeti,
eleştirel düşünme, seçme kabiliyeti, hayatın anlamını keşfetme ve aklını kullanarak
inancını temellendirebilmektir. Aynı zamanda bunlar öğrencinin kazanması istenen
yetenekleri ve geliştirmesi beklenen kabiliyetleri göstermektedir. Buradan hareketle Din
Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinde öğrencilerin hayatları boyunca kullanacakları bilgi ve
becerileri edinmeleri amaçlanmaktadır.
Din kültürü ve ahlak bilgisi öğretiminin gerekliliği konusunda altı boyut ileri
sürülebilir.
Antropolojik-İnsani Temel: Din öğretimini temellendirmeye insanın varoluş
gerçeğinden başlamak isabetli olacaktır. Çünkü, sözü edilen eğitim insan içindir. Acaba
insanın varoluşu bakımından böyle bir eğitime ihtiyacı var mıdır? Meseleye eğitim
kavramından hareketle yaklaşırsak şöyle bir tablo ile karşılaşırız: Hangi anlayışa
dayanırsa dayansın, bütün eğitim sistem ve felsefelerinde eğitimden beklenen temel
görevlerin başında, fertlerin bütün yeteneklerini ortaya çıkarıp geliştirmek ve temel
duygu ve ihtiyaçlarını birbiriyle uyumlu şekilde doyurmak gelmektedir. Çağımızın
eğitim ve okul teorileri, okulun ve eğitimin ana hedefleri arasında insanı özgürleştirme,
kendi potansiyelini açığa çıkararak en üst düzeyde kullanılmasına yardımcı olmak gibi
hususlara öncelik tanımaktadır. Buradan hareketle din eğitiminin insanın önemli bir
ihtiyacını karşılaması ve bu sayede onun sahip olduğu yetenek ve kapasiteyi fiilen
gerçekleştirmesine yardımcı olması açısından gerekli olduğu kabul edilmektedir.
Din, insanın varoluş mücadelesinde gerekli bir güç ve araçtır. İnsanın, nasıl
kendisini kardan ve yağmurdan koruyabilmek için bir çatıya ihtiyacı varsa, insani
değerlerin erozyonuna ve ahlaki yozlaşmaya engel olabilmek için de bir dine ve o dini
doğru şekilde öğretecek din öğretimine de ihtiyacı ve hakkı vardır.
Din öğretimine insan-din ilişkisi açısından yaklaşıldığı zaman, insanın tabiatı
gereği din ile sürekli bir ilgi ve ilişki içinde olduğu gerçeği ile karşılaşılır. Bu gerçekten
hareketle, insanın gerek kendisi hakkındaki gerekse varlığının anlamını arayan
sorularına cevap bulmada dinin verilerini kullanmak kaçınılmazdır. Bunlar, insanın fizik
ötesi ile ilgili sorularıdır ve bunların en doyurucu cevabı dinden gelmektedir.
İnsanın bu duygusu hiçbir zaman yok olmaz; ancak eksik ve yanlış doyurulabilir.
Asıl önemli nokta da burasıdır. Eğitim-öğretimden beklenen görev, bu eksik ve yanlış
doyurulmaları önlemektir. Ayrıca, eğitim-öğretimde asıl olan, ferdin bedenî ve ruhi
bütün yetenek ve ihtiyaçlarının sıra ile değil, birlikte ele alınması ve uyum içerisinde
doyurulup geliştirilmesidir. Bu nedenle, inanma gibi önemli bir duygu ve ihtiyacı, diğer
duygu ve ihtiyaçların gerisinde bırakmak veya hiç görmezden gelmeye çalışmak doğru
değildir. Din öğretiminden beklenen, kişilerin inanma ihtiyaçlarını, doğru bilgi, duygu
ve becerilerle doyurmalarına yardımcı olmaktır.
Toplumsal Temel: İnsan toplumsal bir varlıktır. Eğitimden beklenen vazgeçilmez
görevlerden birisi de nesilleri sosyalleştirmesidir. Sosyalleştirme kısaca, bireylerin
içinde yaşadıkları topluma uyumlarını sağlama şeklinde tanımlanabilir.