Komutanın maymunu - Kitabxana

Sekizinci sınıfta okurken, zeki ve tembel öğrencilerle ilgili bir tartışma başlamıştı. Azerbaycan Dilive Edebiyatı hocası Hanali beye dönüp dedim ki:– Keşke, bizim sınıfı ikiye bölseler. Çalışkan öğrenciler bir sınıfa, tembel öğrenciler diğer sınıfagitseler.Hanali bey önce pıskırıp güldü, sonra benimle dalga geçti:– Şunun beylik laflar etmesine bak! Güya bu çalışkan öğrencidir!? Vay senin aklına keçeyamayayım!Diyeceğim odur ki, dostum …’nın, Grafomanlığını anlatmama bakmayın, aslında Grafomanınbüyüğü benim.Yoksa aklı başında bir adam, sevgili dostu hakkında böyle sicilleme yazar mı? Bu nasıldostluksa! Böyle dostluğun içine iş…Bizim şiir bülbülü, bütün kalem dostlarına “Şair!” diye çağırır ve kendisinin de böyle çağrılmasınıister. Yaklaşık 15 yıl önce Semaşko hastanesinin önünden, yokuş aşağı iniyordum. Bir de baktım ki,arkamdan birisi, mikrofonla beni çağırıyor: Şair!, Şair! trafik polislerinin sesi zannettim. Geriye dönüpbaktığımda yolun karşısında, kardeşimin külüstür Gaz– 31 marka arabasını gördüm. (O zamanlae onunarabası vardı, sonra masrafına dayanamadı, sattı.) Dostum arabasının kornasına basıyor, bir yandan dapencereden bana el sallıyordu. Yolumu değiştirip hızla ona doğru yürüdüm:– Ay kişi, sesini göğe yükseltip beni rezil etme! Niye beni Şair! Şair! Diye çağırıyorsun?O, tatlı tatlı gülümsedi:– Bırak, sokaktan bir şairin geçtiğini gösünler. Şairin geçtiği sokak kutsaldır.Ben ona takıldım:– Bakü’de defalarca geçmediğin sokak kalmadı. Hepsinden döne döne gelip geçtin. Şairlertoplanıp Hacıbala müellimin yanına gidelim. Durumu izah edelim ve bu sokaklardan birine, senin adınıversinler, olmaz mı?O, ciddileşti:– Vasiyet ettim, doğduğum rayonun hiç olmazsa arka sokaklarından birine benim adımıversinler, dedim.– Niçin arka sokalrdan birine?Çünkü ana caddelere, siyasilerin adını veriyorlar. Devir değişince de ilk önce onların adlarıdeğişiyor. Hatırlıyor musun? Bakü’de Lenin Caddesi vardı.?Mevzuyu değiştirdim:– Sen polis misin? Arabanda bu mikrofon ne geziyor?– Sen, benim sesimi yükselttiğimi gördün mü hiç? Hayır! Bakıyorsun, ıssız bir köye düşümüşüm.Başıma toplanıp rica ediyorlar. Şiir okumamı istiyorlar. Ben de açıyorum mikrofonu, üflüyorum… Şair,www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 101