TIPKIBASIM_2017-2018_içerik

aşladı. İçi kalabalık olan bu otobüste yine aynı iki gözü gördü ve yerinden sıçradı. Tam o
sırada otobüs hareket etmeye başladı. Kaptana “Dur!” diye bağırmasına rağmen değişen
pek bir şey olmadı. Durağı geçtik, başka yerde indiremem, dedi katı bir ses o kadar. Bu
haksızlıktı, nasıl oluyordu da her seferinde bu kadar yaklaşıp abisine ulaşamıyordu? Ancak
bu sefer daha uzun süre görme şansı olmuştu, üstünde okul kıyafeti olduğuna emindi. Bu
sefer daha fazla yaklaştığını düşündü ve inmesi gereken durağa yaklaştıklarını fark etti.
Otobüsün içinde koşar adım hareket edip otobüsten kurtulunca tamamen koşmaya başladı.
Anahtarı altıncı deneyişinde sokmayı başardıktan sonra nihayet odasına koştu, kazağından
ve gömleğinden tek hamlede kurtulup bilgisayarın başına oturdu. Bilgisayarına
şehirlerindeki otobüslerin ismini ve aradığı numarayı yazdı birkaç site sonra nihayet
istediğine ulaştı. Anladığı kadarıyla abisi okuyordu, bu güzergahta sadece iki tane okul
vardı: biri ortaokul biri lise. Kendi hesabıma göre şu an orta sonda olması gerekiyordu ama
her şeye rağmen ikisine de gitmeyi kafasına sokmuştu. Adreslerini aldıktan sonra altına
mavi kot pantolonunu giyip üstüne siyah ceketini attı ve üstüne bir miktar para alıp evden
çıktı, durağa doğru yürüdü. Durakta bir süre bekledikten sonra nihayet beklediği otobüs
geldi. Ortaokul çarşı içindeydi önce ona gitmeye karar verdi. Planı önce ona gitmekti çünkü
abisi orta sonda olmalıydı. Yol boyunca aklında tek bir soru vardı: Bunca yıldır neredeydin?
Göz göze geldik iki kere, tanımadın mı beni? Bu sorular kafasının içini yerken en nefret
ettiği yere gelmişti yine. Çarşının tam ortasındaydı. Caddede o kadar fazla insan vardı ki
iğne atsan yere düşmeyecek vaziyetteydi. Okulun sokağını bulmak için etrafına bakarken
büyük bir dükkanın vitrininde aynı gözleri gördü, her zamanki gibi ona bakıyordu.
Yansımaya göre arkasında olmalıydı. Belki de içerdeydi buna karar vermek için pek vakti
yoktu, bir hışımla arkasını döndü kalabalık daha da yoğunlaşmış gibi görünüyordu, sanki
bütün suratlar ona bakıyordu. Kalabalığın arasında abisinin suratını aradı ve bulamadı.
Kafayı yediğini düşünmeye başlamıştı artık. Bir koşu dükkanın içine daldı. Burası bir giyim
dükkanıydı, içeri böylesine heyecanlı ve nefes nefese bir insan girince insanların büyük
kısmı elindekileri bırakıp ona döndü. İçeride de bir süre meraklı bakışlar ardında abisini
aradıktan sonra yine eli boş çıktı. Anlam veremiyordu her seferinde daha çok yaklaşıp nasıl
olur da her seferinde elleri boş kalırdı? Kaybedecek zamanı yoktu dükkandan çıkıp
gözlerindeki yaşı sildi ve yoluna devam etti. Okula on beş dakika sonra vardı. Okul dışarıdan
gayet güzel, temiz ve yeni görünüyordu. Altı basamaklı merdivenleri çıktıktan sonra içeri
girdi, içerisi kendi okulundan çok daha farklıydı, etrafına baktı ve bir tabela dikkatini
çekti. Okul tabi ki bir özel okuldu. Her haliyle belli oluyordu zaten özel okul olduğu.
Koridoru geçtikten sonra dikkatini sağdaki bir oda dikkatini çekti. Burası sekreterlik
olmalıydı. Kapıyı iki kez tıklatıp içeri girdikten sonra sekreterin keskin gözleriyle
karşılaştı. Sekretere durumu kısaca anlattıktan sonra sekreter yardımcı olmayı kabul etti
ve abisinin ismini söyledi. Sekreter üç farklı yoldan denedi ama bir türlü istediği ismi
bulamadı, buradan da elleri boş döneceğini anlayınca lafını uzatmadan odadan çıktı.
Kabullenemiyordu artık, koridoru sıkkın bir şekilde yürürken karşısında yine o gözleri
57