TIPKIBASIM_2017-2018_içerik

Korkularıma rağmen peşinden gidip onunla tanışmam gerektiğini söylüyordu içimdeki ses.
O perşembe onu takip etme isteğim korkuma ağır bastı. Onun aceleci davranışlarıyla bu
büyük istek bir karara dönüştü ve ben onu takip etmeye başladım. Kızın acelesi bana da
bulaşmıştı. Her an, sanki onu daha adını dahi öğrenemeden gözden kaçıracağım diye daha
dikkatli takip ediyor gözümü ondan hiç ayırmıyordum. Kız aniden durdu ve sanki eliyle
koymuş gibi bir taşın altından bazı defterler çıkardı. Arkasını döndü ve sanki birilerinden
gizli işler yapıyormuşçasına etrafına bakındı. Ardından kırık tahta bir kapıyı açıp içeri
girdi. Korktum, belki de onu bir daha hiç göremeyeceğim diye korktum. Kapıya doğru
ilerledim. Ve kapının aralığından gördüklerim nutkumun tutulmasına sebep oldu. Eski bir
tebeşir tahtasının önünde oturmuş 18-19 yaşlarındaki bir grup kız kendilerinden olsa olsa
iki yaş büyük başka bir kızdan alfabeyi öğrenmeye çalışıyorlardı. O perşembe, bütün gün
onun harfleri telaffuz etmeye çalışmasını dinleyip harflere bir çocuk gibi ilgi ve merakla
bakmasını izledim. Ben galiba o gün onu her şeyiyle sevdim. Tahminen üç saat sonra çıktı,
onu her ne kadar korkutmak istemesem de bir o kadar da konuşmak istiyordum. Çekingen
ve bir o kadar saygılı bir tavırla ona seslendim. Bana olan ilk bakışı sanki dünmüş gibi
hatırımda. Bu ilk bakış bazen buruk bir tebessüme sebep olur bazen de içten gelen
hıçkırışlara…
Aşkımız benim o perşembe günü, o kırık tahta kapının önünde ona seslenişimle başladı.
Bana, babasının onu okula yollamadığını, okuma yazmayı bu şekilde öğrendiğini anlattı.
Ben de ona küçükken ailemi bir yangında kaybettiğimi, beni dedemin büyüttüğünü anlattım.
Kırık bir İngilizceyle konuşuyordu ama ben sanki onun gözlerinden okuyordum ne
söyleyeceğini. Böylece biz kendi hayat hikayelerimiz içinde birbirimize aşık olduk. Onu
82