You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
SİS’E GÜNÜMÜZDEN BİR MERHABA<br />
Gri bulutların gökyüzünü ele geçirdiği bir günde fırçayla tuvale keskin darbeler bırakırken<br />
duymuştum ilk kez. Fırçanın tuvale yaptığı keskinlikte bir çığlık. Öyle acı doluydu ki bu<br />
çığlık, insanlar duymamak için kulaklarını tıkar, kapılarını kapatır, diğer insanların<br />
gözlerinden gözlerini kaçırırdı. Duyanlar da vardı elbet, çocuklar bu ses bitene kadar<br />
etrafına bakınır, daha sonra ne yapacağını bilemeyerek annelerinin eteğinin ucunu<br />
çekiştirirlerdi. Anneleri durumu anladığında küçüklerin yüzüne bile bakmaz, ellerinden<br />
tutup etrafa telaşlı birkaç küçük gülümseme gönderirlerdi uzaklaşırken. İstanbul bu gibi<br />
günlerde ağlardı. İç çekme seslerini duymanız için çok dikkatli dinlemeniz gerekirdi. Otuz<br />
yaşını geçmiş kişilerin asla yapamadığı bir şey… Kendileri çığlık atmakla o kadar meşgul<br />
olurlardı ki, yıllardır süren bu ağlamaları duymazlardı ama kulaklarını kapatan bu kişilere<br />
hayatımda duyduğum en acı dolu inlemeyi renkler ve kelimelerle anlatmaya kararlıydım.<br />
İstanbul penceremin arkasından bana baktı. Gözleri yaşlı ve hafif bir tebessümle… Akrep<br />
ve yelkovan birbirinden bağımsız bir şekilde hareket ederken çoğu insan popülasyonunun<br />
umurunda olmayan bir şey oldu. Bu küçük ve anlamsız, kapının tıklatılma sesi yerimde<br />
donmam için yeterliydi. Kapıdakinin kim olabileceğine dair aklımdan yüzlerce isim geçti.<br />
İsimler bedenimi ele geçirdi ve ben de buna memnuniyetle izin verdim. Çok geçmeden tüm<br />
isimler masamın etrafındaydı. Etrafta odayı sarmalayan bir gürültü vardı. Evimdeki huzur<br />
yerini vızıltılara ve boş suratlara bırakmıştı. Aynı İstanbul’da her geçen gün olduğu gibi…<br />
Eğer buna şu an son vermezsem her zaman duyduğum iç çekişler benim iç çekişlerime;<br />
gördüğüm gözyaşları, benim gözyaşlarıma dönüşecekti. Belki de çoktan öyleydi.<br />
Tam bu sırada aklımda bir şimşek çaktı. Yarım kalan resmimin başına döndüm. Bu sefer en<br />
beğendiğim fırçamı elime aldım. Ağlayan İstanbul değil, bendim. Renklerin karmaşası o<br />
97
Change language