Aytek Sever - Hiperbor - III

www.isaretatesi.com
beklenmedik şekilde rahat ve kendinden emin, başlıyor,
nihayet hakkını vererek, görme mesaisine: Uçup gelen
kargayı takip ederek onun gürgen dalına konuşunu
izliyor, sonra, hayli memnun, anlaşılmaz derecede
huzurlu bir yüz ifadesiyle, ağacın dallarını, gövdesini,
kabuğunu inceliyor, gür yapraklara, kozalaklara, ağacın
genel görünümüne ve gerideki puslu gökyüzüne, sonra
tekrar ağacın dış hatlarına, renk tonlarına, kıvrımlarına,
gölgelerine ve daldaki karganın kıpırtılarına bakıyor – bir
insan burada dikilip bunlara neden böylesine sonu gelmez
bir süre boyunca, böylesi dikkatle, ısrarla, neredeyse
kıvranırcasına bakarsa.
Ne zaman “tamam, bu kadar yeter” diyor, ne oluyor
da sarsak yürüyüşüyle geri dönüp taburesine oturuyor ve
başını ellerinin arasına alıyor belli değil.
Gözlerini yummuş şimdi de, heykel gibi hareketsiz,
eli çenesinde, dirseği dizine dayalı.
Dışarıdan bakınca: bulmaca.
İçeriden: yaşamaca.
27