Aytek Sever - Hiperbor - III

www.isaretatesi.com
camdan dışarı bakmayı başararak, ileride, yamaçtaki yağmurlu
orman parçasında sanki Sistina Şapeli için bırakılmış gibi
duran yayvan bir açıklık buluyorum; rahatlamak adına oradan
güç alıyorum.
Fakat sinir gerilimi, uykululuk, düşünsüzlük karışımı
yarı esrik bir ruh halinin serbest seçiciliği, olur da bir korku
nişinden kendini sakınmazsa, oranın iç koşullarını genel bir
dehşete dönüştürebilir. Gerilim birdenbire artar, en köklü ve
açıklanması güç güvensizlik ve çelişkiler tırmanışa geçer. Öyle
bir anda düz bir duvar bile endişeyi yüklenebilir, beyaz boyalı
bir saksı ya da cam bir vazo başlı başına tekinsizdir. Gelin
görün ki, durum benim için tam da öyleyken (düz duvardan,
saksıdan ve vazodan lanet saçılırken), – yine yüzümü çevirip
bu defa öteki pencereden bakıyorum, karşıki binada külrengi
göğün boşluğuna karşı yalnız başına çatıyı onaran işçiyi
görüyor, onun adına tuhaf bir duyarlılıkla ürperiyorum:
Adamın duruşundaki tavrı capcanlı yakalıyorum ve bunda
evrensel bir gizem buluyorum.
* * *
Öncelikler ikincil birtakım işlevlerle altüst oldukça, sonuç
olarak, dev bir irade vakumu türüyor, aksaklık kök salıyor.
Böyle bir arızaya tutulmuş halde, camın kirli köşesinden nefes
nefese baktığım kilometrelerce uzaktaki gökdeleni bir
görebiliyorum, bir göremiyorum; düğüm bir gevşiyor, bir
sıkılıyor. Tamamen kopup gidiyorum okuduğum kitaptan.
Gökdelen imgesinden vazgeçip, başka bir imge peşine
düşüyorum. Ama duvarda asılı çerçeveye, çerçevenin içindeki
59