Esgündem Ekim Sayısı

More documents

Recommendations

Info

Atalarına olan asklarını , ilmek ilmek örüyorlar Örgü eğitmeni ve “Ör Sema Aşkla” atölye sahibi Sema Doyuran ile “Örgü” üzerine İlmek ilmek öreceksin mutluluğu… Her bir tondan rengin içerisinde hayat bulacak… Pembesiyle, moruyla, mavisiyle… Kadınların nasır tutan parmaklarıyla işlenecek… Emekçi elleriyle şekillenecek… Bir yandan zincir olurken bir yandan bir ve beraber olacaklar… İlmek ilmek büyüyecekler… Sema Doyran… Örgü eğitmeni… “Biz örgünün etrafında birleşen bir kadınlar kulübüyüz” diyor kendisini tanıtırken… Şirin mi şirin, güzel mi güzel bir işletme… Rengarenk… İsmini de “Ör Sema aşkla” koymuş… Ailece sıcaklığında, tam bir ev ortamı… Operanın tam karşısında bulunan örgü evine girdiğim an da kadınlar bir yandan örgülerini örüyor bir yandan da kahkahalar atıyor. Herkes halinden o kadar memnun ki… Konuşmalarına, anlatmalarına gerek yok. İfadelerine yansıyor. Tabi emekleri ve el becerilerinin yanına Cumhuriyet ve Mustafa Kemal Atatürk sevgilerini de eklemişler… Yüzlerce kadın Atamıza olan aşkını ilmek ilmek işlemeye karar vermiş. Az da değil öyle… Tamı tamına 2.852,496 ilmek. İlmekler bitince ortaya dev Atatürk imzası ortaya çıkacak. Dinlerken bile gururlanıyor insan… “ÖRÜYORUZ, ÜRETİYORUZ” Kendini anlatırken Sema Hanım naif ses tonuyla, “Dikiş öğretmeni olarak başlamıştım. 10 yıldır sektörün içerisindeyim. 6 yıldır da profesyonel olarak yapıyorum. Yaklaşık 6 ay önce de burada kendi atöl- RÖPORTAJ 32 Özge ZAİM SARIOĞLU
yemi açtım. Hanımlarla buluşuyoruz, örgüler örüyoruz. Sabah ayrı, öğleden sonra ayrı gruplarımız var. 165 hanımla buluşuyorum. Örüyoruz, üretiyoruz. Üretmekten de mutluyuz” diyor. Mutluyuz derken, gülümsüyor da… İşte o zaman gerçekten mutlu olduklarına inanıyorum. “ÖZGÜRLÜK ARAYIŞIYLA BU ATÖLYE DOĞDU!” Bu şirin atölyenin nasıl ortaya çıktığını merak ediyorum bir yandan… Yine aynı ses tonuyla anlatıyor: “Zaten buna yakın atölyelerde çalışıyordum. Böyle bir düzene zaten alışıklar. Kendi atölyemi açma fikri de biraz daha özgür hareket etme isteğimden dolayı ortaya çıktı. Bir firmaya bağlı olunca onların izni dahilinde yapmak zorunda oluyorsunuz. Özgürlük arayışla doğdu burası. 6 aydır burayım.” “BİRLİKTE HAYATI PAYLAŞIYORUZ” Kısa bir düşünmenin ardından devam ediyor konuşmasına: “Hem yün satışı var. Kursiyerler geliyor. Buradan ipleri alıyor, örüyorlar. Birlikte hayatı paylaşıyoruz. Örgü ortak noktamız oluyor bizim. Onun etrafında hayatı paylaşıyoruz. Sevinçlerimizi, üzüntülerimizi paylaşıyoruz. Yıllardır birlikte olduğum bir ekip. 6 yıldır birlikte olduğum hanımlar var. Kadınlar kulübü gibi düşünün.” Erkeklerden örgü örmeye gelenlerin olup olmadığını soruyorum bir an da… Gülüyor: “Bir dönem oldu aslında… Üniversite öğrencilerinden bir dönem ilgisi olan olmuştu. Kurs gibi değil de daha kısa süreli. Moda tasarım okuyanlar da örgü dersi yokmuş, onlar bazen danışmak için geliyorlar. Onun haricinde bizim yüzde 100’ümüz kadınlardan oluşuyor. Çoğu emekli hanımlar. Çalışan hanımlarımız için Cumartesi gruplarımız var. Her yaştan, her meslek grubundan hanımlarla burada buluşuyoruz.” Tabi burası sadece örgü örenlerin değil öğrenmek isteyenlerin de uğrak noktası. Ondan da bahsediyor Sema Hanım: “Tabi örgü örmeyi de öğretiyorum. Onlara yol gösteriyorum. Yeni modeller, yeni trendleri takip ediyoruz. Bizim ki klasik örgü değil daha modernize edilmiş örgü. Öyle olunca çocuklarına, gelinlerine, kızlarına da yapıyorlar. Onlar mağazadan gördükleri ve satın alamayacakları bir modeli getirip burada daha ekonomik bir şekilde yapıyoruz. Üretime katkısı da oluyor.” “LÖSEV’E ŞAPKALAR ÖRDÜK” “Sonra satıyor musunuz onları?” diye soruyorum. Suyundan bir yudum aldıktan sonra konuşuyor: “Bazıları satıyor ama satanlar azınlıkta. Yüzde 10 gibi bir kesim diyelim. Geri kalanı kendileri için yapıyorlar. Burada sosyalleşiyoruz, dediğim gibi birlikte pikniklere gidiyoruz. Sosyal sorumluluk projeleri geliştiriyoruz. Daha önce LÖSEV’e şapkalar ördük. İhtiyaç sahipleri çocuklara hırkalar ördük. Van depreminde depremzedelere kalın hırkalar örüp göndermiştik. Bu tip sosyal sorumluluk projelerimiz oluyor. Birlikte şehir dışı gezileri, sinemalar, tiyatrolar dediğim gibi örgünün etrafında birleşen bir kadınlar kulübüyüz aslında.” Çok hoşuma gidiyor. “Kadınlar istese, birlik olsa ilmek ilmek değiştirirler düzeni” diye düşünüyorum. Devam ediyorum sonra: “Bu formatta bir örgü evi Eskişehir’de ilktir herhalde…” Kafasıyla onaylıyor: “Bu formda bir iki yerde daha var aslında. Bu kadar katılımcısı olan yok, böyle bir konsepte değil birde. Daha farklı konseptlerde. Biz üretmekten mutluyuz. Hanımlar da üreterek hayatın içerisine dahil oluyorlar. Bir kenarda oturup kalmıyorlar. Tekrardan hayatın içine girmiş oluyorlar. Örgü etrafında bu şekilde bir birleşmemiz oluyor.” “KADIN ÜRETMEDİĞİ ZAMAN HASTA OLUR, YOK OLUR” Ev hanımları kadınlarımıza bir çağrısının olup olmadığını merak ederken, düşünceler ağzımdan dökülüyor. Yüzün de yine naif gülümseme, “Bu örgü olabilir. Resim olabilir, farklı el sanatları, seramik, takı tasarımı olabilir. Lütfen evde oturmasınlar, hayatın içerisine girsinler. Özellikle belli bir yaştan sonra kabuklarına çekiliyorlar. Kendilerini dinliyorlar, hastalıklarını dinliyorlar. Kadın zaten üreten bir varlık. Üretmeden duramaz. Kadın üretmediği zaman hasta oluyor, yok oluyor. Kadın ürettiği zaman toplum da var oluyor. Bütün kadınları üretmeye davet ediyorum.” Son olarak bahsettiğim Atatürk için 2, 852, 496 ilmek projesine geliyorum. Dinlerken tüylerim diken diken oluyor. Tabi biz bir yandan sohbet ederken kadınlarımızın elleri de durmuyor, örmeye, projeyi yetiştirmeye devam ediyorlar. “ATATÜRK’ÜN İMZASINI ÖRÜYORUZ” Sema Hanım hem onları izliyor hem anlatıyor: “Geçen yıl ördüklerim birikince bir 280 parça falan oldu. Bir sergi ile taçlandırayım istedim. Geçtiğimiz Ocak ayında bir kişisel el örgüsü sergisi açtım. O da belki bir ilkti. Kişisel olarak ilkti. Sergimde değişik ne olabilir diye düşünürken Türk bayrağı örmeye karar verdim. El örgüsü Türk bayrağı ördüm. Baya zor bir süreçti. Ölçüyü tutturmak çok zor. 80’e 120 ölçülerindeydi. Onu ördükten sonra Atatürk’ün imzasını yapabilir miyim diye düşündüm. Onu da yaptım. Sergim de benim için değeri ölçülemeyecek iki tane parçam olmuş oldu. Kültür Bakanlığımızdan da bayrağın telif haklarını aldım. El örgüsü bayrağı olarak. Geçen sene öyle bir çalışmam olmuştu. Bunu kadınlarımız görünce de keşke bizde böyle bir şey yapsaydık, bizde böyle bir şey örebilir miyiz gibi geri dönüşler oldu. Bu sene Atatürk’ün imzasını kursiyerlerimizle örüyoruz. 29 <strong>Ekim</strong> Cumhuriyet Bayramı’nın 95’inci yılı kutlamaları kapsamında. Tepebaşı Belediyesi’nin önderliğinde, Kartopu firması sponsorluğunda, bizim de emeğimiz birleşerek güzel bir iş çıkacak. 100 metre karelik dev bir Atatürk imzası örüyoruz. 2.852,496 ilmek olacak. Onun hazırlıkları müthiş derece de devam ediyor. İnşallah yetiştireceğiz. Her kadın 15’er cm’lik kareler örüyor. Onları birleştireceğiz.” Alkışlıyorum. “Böyle kadınlarımız olduğu sürece kimsenin sırtı yere gelmez” diye düşünüyorum. 33
Page 1: PARA İLE SATILAMAZ, ÜCRETSİZDİR
Page 5: 5
Page 10 and 11: Büyükşehir Belediyesi Senfoni Or
Page 12 and 13: ONLAR: HEM öğretmen Atayıldız A
Page 14 and 15: ğerlendirmek gerekir. Bize böyle
Page 16 and 17: “Arabanıza verdiğiniz değeri k
Page 18: zeylerinin kontrollerini yaptırmal
Page 21 and 22: sanatla uğraşan kişiler boyatıy
Page 26 and 27: Odunpazarı Belediyesi’nin Cam Fe
Page 28 and 29: Resim ve seramik eğitmeni Sema Şi
Page 30 and 31: Tepebaşı Belediyesi’nin projesi
Page 34 and 35: Babasının hastalığı Dünya iki
Page 36 and 37: Her sabah tezgahını bebeğiyle bi
Page 38 and 39: “Bu spor imkan işi. Zaman para v
Page 40 and 41: cımın sağ arka tekerleği tamame
Page 42 and 43: AVRUPA ARENASINDA İLİMİZİ TEMS
Page 44 and 45: Devre arasında beklentiler sadece

Esgündem Ekim Sayısı

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?