Aytek Sever - Fusiòn

www.isaretatesi.com
ateşlerinin, elektrikli saatlerin, sudaki kıvılcımların, mekân
derinliğinin ve sessizliğin hesaba katılmamış olmasıdır. Ya da,
belki de, köprünün yapımında kullanılmadığı açıkça belli olan
malzemelerdir: sedir kabukları, kil tabletler, tuz kristalleri,
Sahra kumu, Polinezya totemleri, at teri, Afgan kilimleri,
kutup buzları, okyanus çamuru, asteroitler…
Belki de sorun, bunların hepsiyle ilintili. – Hem şu da var
ki, köprü tersten yapılmış olmalıydı, fakat düzden yapılmış. O
yüzden düzden tersi gösteren bir köprü var karşımızda!
Evet, köprü burada bir tılsım olacağı yerde tam bir baş
belası. İnsanlar gelip onun önünde sürekli fotoğraf çekiniyorlar
(gülücükler saçarak, atlayıp zıplayarak, klişe göz yanılgıları
yaratmaya çalışarak, neşeli, esprili, zekice pozlar veriyorlar),
bunu neden yaptıklarını anlamak mümkün değil. Çünkü
aslında köprüyle hiçbir temas kurmuyorlar; nefret ediyorlar
köprüden; bunu herkes biliyor. Çatışıyoruz köprüyle; hınçlıyız
ona karşı. Orada köprü köprü durmaktan başka ne işe yarıyor?
Herkes teslim etmeli ki, bu köprü burada bir uğursuzluk
anıtıdır. Ve bir çözümü yok bu durumun. Çağımız böyle bir
paradoksun nasıl çözülebileceğini hiç düşünmemişti.
* * *
Ama düşünün, bu metropolde bir de isimsiz konuk
vardır, caddelerde sessizce gezinmekte, bir gizemi
kovalamaktadır; gecenin geç vakti odasından fırlamış, kararlı,
sert adımlarla ilerlemeye başlamış, tüm konukların birbirinden
yorgun olduğu bu tüketici kentte belli ki yeni, spontan bir güç
kaynağına ulaşmış, içinde uyanan enerjinin hevesiyle dizi dizi
60