Materiały z konferencji konserwatorstwa archeologicznego, 2007

Ryc. 6. Model typowego domu kultury ceramiki
wstęgowej rytej (wg Lüning 2000).
Fig. 6. Model of LPC longhouse (According to
Lüning 2000).
Ryc. 7. Model długiego domu kultury ceramiki
wstęgowej rytej z rekonstrukcją podejmowanych
w jego sąsiedztwie codziennych działań
(wg Lüning 1982).
Fig. 7. Model of LPC longhouse and the
reconstruction of daily activities (According to
Lüning 1982).
z trzech faz budowlanych. Oznaczać to może, że objęcie osadnictwem tak rozległego
terenu miało miejsce pod koniec trwania tej kultury, w okresie zapewne nie dłuższym
niż sto lat (tj. ok. 5100-5000 p.n.e.).
Rozległość i ekstensywny charakter zajmowanego do zamieszkania terenu, stwierdzona
na opisywanych stanowiskach, różni się zdecydowanie od większości znanych
przypadków osad kultury ceramiki wstęgowej rytej w całym europejskim zasięgu jej
występowania. Pod względem wielkości strefa zasiedlenia w Targowisku i Szarowie
nawiązuje jedynie do tej, stwierdzonej w Bylanach (Soudský 1962; Pavlů et al. 1986).
Od osady bylańskiej różni się jednak stosunkowo krótkim okresem zasiedlenia. Możliwość
zabudowy tak wielkiego obszaru w stosunkowo krótkim czasie mogła być możliwa
przy szerokim zastosowaniu techniki wypaleniskowej, która była szczególnie efektywna
na przesuszonych, wyżej położonych partiach naturalnego krajobrazu, tak jak to jest
w przypadku interesującej nas strefy. Technika ta, używana przede wszystkim do pozyskiwania
nowych terenów pod uprawę w systemie leśno-odłogowym, umożliwiała też
wtórnie odlesienie terenu pod zabudowę.
Większość odkrytych w opisywanej strefie osadniczej długich domów reprezentuje
prosty typ pięciorzędowych konstrukcji słupowych o długości do dwudziestu kilku metrów.
Tylko pojedyncze domy osiągały długość ponad 40 m (ryc. 5). Są one orientowane
37