REOLOGIA W TECHNOLOGII BETONU - Katedra Inżynierii ...

liniowych cząsteczek i układanie się ich w kierunku przepływu co powoduje zmniejszenie
oporów przepływu i spadek lepkości [4].
Rys. 2. Zależność lepkości pozornej od prędkości ścinania [3].
W przypadku układów cementowych VEA powodują wzrost lepkości, jak również
granicy płynięcia. Zjawisko to ma miejsce niezależnie od zakresu prędkości ścinania jak
również stosunku W/C oraz dawki superplastyfikatora [2]. Dodatkowo domieszki tego typu
powodują, że układ w którym są obecne wykazuje właściwości tiksotropowe – odwracalny
wzrost lepkości w czasie [5]. W praktyce objawia się to wzrostem lepkości w czasie gdy
materiał nie jest poddawany mieszaniu. Ponowne mieszanie układu powoduje spadek
lepkości [2].
5. Charakterystyka chemiczna domieszki na przykładzie eterów celulozy
stosowanych w technologiach suchych zapraw
Pochodne celulozy to grupa domieszek modyfikujących lepkość wody zarobowej.
Są to rozpuszczalne w wodzie łańcuchy celulozy z „dodanymi” w trakcie procesu
przetwórczego grupami bocznymi umożliwiającymi rozpuszczanie, oraz kształtującymi
właściwości uzyskanej celulozy. Własności te (rozpuszczalność, lepkość roztworów,
własności termiczne) mogą być regulowane w szerokim zakresie właśnie poprzez
odpowiedni dobór grup modyfikujących, ich rodzaju, ilości jak również poprzez dobór
odpowiedniej długości łańcuchów.
5.1. Technologia produkcji i budowa cząsteczki
Celuloza to naturalny wielocukier, biopolimer składający się z monomerów celobiozy:
dwucukru złożonego z dwóch pierścieni glukozy. Pozyskiwana jest np. z drewna, lub
bawełny. Cząsteczki celulozy mają postać długich nierozgałęzionych łańcuchów, o
długości do 10000 pierścieni. Czysta celuloza jest białą, nierozpuszczalną w wodzie
substancją. Powodem tego jest gęsta struktura tworzona przez łańcuchy polimerowe
połączone ze sobą licznymi wiązaniami wodorowymi.
101