Autoreferat (opis dorobku i osiÄ gnięć w działalności naukowej)

ten pozwala znaleźć pole ⃗ B na podstawie znajomości ⃗ E danego równaniem (27). W
rezultacie otrzymuje się, zgodnie z teorią Maxwella, iż:
⃗B = ⃗n ret
× E,
c
⃗ (29)
Powyższe wyniki uzyskane w pracach [H3,H4] wskazują na możliwość zredukowania
równań Maxwella do prawa Gaussa i prawa o retardowanym charakterze propagacji pól
elektromagnetycznych. (W pracy [H4], dla uproszczenia wywodu, pojawia się jeszcze
założenie o obowiązywaniu wzoru na siłę Lorentza w każdym układzie odniesienia, co
jednak jest możliwym do uzasadnienia na bazie wzoru (12), jak uczyniono to w pracy
[H3]. Natomiast czwarte założenie poczynione w [H4] ma znaczenie jedynie operacyjne
pozwalające zawęzić pole poszukiwań możliwych formuł na pola elektromagnetyczne.)
Wydaje się, że możliwość ograniczenia praw Maxwella do tylko jednego z nich ma
fundamentalne znaczenie, gdy chodzi o zrozumienie podstaw elektromagnetyzmu.
4. Problem podłużnych fal elektromagnetycznych
W 2002 roku w poważnym czasopiśmie Europhysics Letters ukazał się artykuł Monsteina
i Wesleya [1] głoszący odkrycie podłużnych fal elektrodynamicznych nieprzewidywanych
przez teorię elektromagnetyzmu Maxwella. Autorzy zaprezentowali zarówno wyniki
doświadczalne wraz z opisem zastosowanej metody oraz teorię tłumaczącą uzyskane
rezultaty. W swej pracy [H6] podaję ogólne argumenty wskazujące, iż zaproponowana
przez autorów teoria wymaga złamania prawa zachowania ładunku, co wydaje się
niemożliwym do zaakceptowania. Jednakże wyniki doświadczalne uzyskane przez
autorów są same w sobie dość intrygujące i rzeczywiście zdają się sugerować istnienie
podłużnych fal elektromagnetycznych. W związku z tym w pracy [H6] podjąłem
wyzwanie bezpośredniego wytłumaczenia otrzymanych w eksperymencie wyników
jedynie w oparciu o klasyczną teorię elektromagnetyzmu. Jako źródło mierzonych pól
wskazałem w [H6] wtórne prądy płynące w ziemi a indukowane przez antenę, czego
zupełnie nie wzięto pod uwagę w pracy [1]. Orientacja wektora pola elektrycznego takich
pól ma kierunek od anteny do punktu obserwacji, co myląco wzięto w [1] jako dowód
na istnienie podłużnych fal elektromagnetycznych. Interesującym jest, że do ilościowego
wyjaśnienia otrzymanych rezultatów konieczne było założenie o plazmowym charakterze
ruchu ładunków w ziemi, tak że wykorzystywane w [H6] równanie ruchu ma postać:
ρ m
D⃗v
dt = ρ e( ⃗ E + q⃗v × ⃗ B) − ρ m ν⃗v − ⃗ ∇p (30)
O ile mi wiadomo, nigdy wcześniej nie zaprezentowano takiego podejścia do ruchu
ładunków w ziemi. Łącząc równanie (30) z równaniami Maxwella pokazuję w [H6], iż
prowadzi to do istnienia podłużnych fal prądowych danych formułą:
gdzie:
e
⃗j(r, −αr e i(βr−ωt)
t) = j 0ˆk , (31)
r
α =
[ 1
2D ( √
ω 4 e + (ν 2 − 2ω 2 e)ω 2 + ω 4 + ω 2 e − ω 2 )
] 1/2
, β = νω
2Dα . (32)
12