Autoreferat (opis dorobku i osiÄ gnięć w działalności naukowej)

Porównując do standardowego ujęcia elektrodynamiki praca [H7] oferuje znaczące
uproszczenie. Pokazuje bowiem, iż przy przejściu od układu do układu nie musimy
dokonywać żadnej transformacji pól elektrycznego i magnetycznego, bowiem w
każdym układzie odniesienia w zaproponowanym równaniu ruchu występuje jedna
i ta sama funkcja, a mianowicie natężenie pola E ⃗ R zdefiniowane w chwilowym
układzie spoczynkowym cząstki. Matematyczną i pojęciową przejrzystość tego podejścia
podkreśla fakt, iż lewa strona równania ruchu (d⃗p/dt) ∥ + γ v (d⃗p/dt) ⊥ przedstawia wektor
będący numerycznie taki sam w każdym układzie odniesienia i jako taki może by uznany
jako uniwersalna miara efektu działania siły. Co więcej, widać iż do sformułowania
równania ruchu nie musimy znać pól E ⃗ i B, ⃗ ale wystarcza pole ER ⃗ , co sugeruje,
iż równania Maxwella dla pól E ⃗ i B ⃗ można by zredukować do praw pozwalających
wyznaczyć pole E ⃗ R .
Pole E ⃗ R w równaniu (8) czy (9) można wyrazić przez standardowo używane pola
⃗E i B, ⃗ ( d⃗p )
dt
+ γ ( d⃗p )
v
∥ dt
= q( E ⃗
⊥ ∥
+ γ vE⊥ ⃗ ) + qγ v ⃗v × B. ⃗ (10)
Przy okazji zatem pokazano w pracy [H7], iż z łonie klasycznego elektromagnetyzmu
możemy znaleźć Lorentzowskie niezmienniki trójwymiarowe. A mianowicie
⃗E ∥
+ γ v
⃗ E⊥ + γ v ⃗v × ⃗ B (11)
jest niezmiennikiem, gdyż jest to pole ⃗ E R tyle że wyrażone przez wielkości z układu
laboratoryjnego.
Na potwierdzenie oryginalności idei zawartych w artykule [H7] pozwolę sobie
przytoczyć fragmenty recenzji tej pracy napisanych przez trzech recenzentów American
Journal of Physics. R1: ”The author has come up with an interesting fact about
Special Relativity that I have never encountered before.(. . . ) I think it is unlikely
that the author’s invariant vector has not been noticed in 100+ years of worldwide
study of Special Relativity. But, like the Terrell Effect (apparent rotation of a fastmoving
object), it’s not impossible that Dr. Rebilas has caught something that escaped
everyone’s notice all this time.” R2: ”I think this is a rather interesting paper (. . . ).”
R3: ”This is an interesting paper, which demonstrates that there exists a three-vector
for a moving particle which is completely invariant, rather than just covariant, for any
inertial reference frame. This is news to me, and a quick perusal of several textbooks
on special relativity fails to reveal it as well.” Sama fakt iż artykuł [H7] recenzowało
trzech recenzentów (zwykle jest dwóch lub jeden) świadczy o tym, że zaprezentowane
podejście do teorii względności jest nieszablonowe i wymagało szczególnie wnikliwego
zrecenzowania opartego na opinii kilku niezależnych osób.
8