Autoreferat (opis dorobku i osiÄ gnięć w działalności naukowej)

Ważnym jest, iż funkcja (66) przejawia stan saturacji dla dużych wartości natężenia
światła (por. Rys. 11), czego brakowało w teorii Atutova przewidującej nieskończony
28
n
- n (arb. units)
max 0 a=k( )I L
/H (arb. units)
Rysunek 11. Wykres n max − n 0 sporządzony w oparciu o wyrażenie (66).
wzrost n max . Krzywa dana równaniem (66) dopasowana do rezultatów doświadczalnych
uzyskanych dla stosunkowo małych natężeń światła daje bardzo dobrą zgodność z
eksperymentem (Rys. 12).
Bardzo ważnym elementem weryfikującym poprawność moje teorii [R12] jest
możliwość zinterpretowania i odtworzenia w sposób teoretyczny tzw. efektu rezerwuaru
powodującego znaczącą zmianę wartości sygnału LIAD. W proponowanej teorii
zamknięcie rezerwuaru z parującymi atomami jest odzwierciedlone przez proste
położenie wartości γ = 0 (brak relaksacji do rezerwuaru) w wyrażeniu na funkcję
n(t) w równaniu (61). Przykładowe dopasowanie krzywej (61) dla przypadku otwartego
i zamkniętego rezerwuaru pokazano na Rys. 13. Widać, iż zgodność teorii z
doświadczeniem jest bardzo dobra.
2.3. Krytyczna analiza modelu Villalby et al. [27]
W swej pracy [R13] podejmuję się krytycznej analizy modelu dynamiki LIAD
przedstawionego w artykule Villalby et al. [27], wskazując liczne słabe punkty i
niespójność tej teorii. Należą do nich: niezwykle mały współczynnik dyfuzji dla
Rysunek 12. Dopasowanie krzywej (n max − n 0 )/n 0 ≡ ∆n max /n 0 do wyników
doświadczalnych prezentowanych w [24] wykonane na podstawie równania (66).