Paul Newman - EUROSTYL Nowe Spojrzenie

Kraj
Włochy to kraj dla każdego – i tego poszukującego ciepłego morza i pięknej plaży,
i tego kochającego zatłoczone miasta pełne zabytków. Ci, którzy chcą uciec do raju
na ziemi, powinni wybrać Toskanię. To prawdziwa perła wśród regionów Włoch.
Trzeba wiedzieć, że to kolebka języka włoskiego – pochodzący z Florencji Dante napisał
„Boską komedię” w dialekcie toskańskim. Stąd też pochodzili sławni Petrarka
i Boccaccio. Tu można się oderwać od rzeczywistości, przemierzając kilometry pól
obsadzonych cyprysami, plantacji winnych i gai oliwnych. A gdy już chcemy wrócić
do cywilizacji, Toskania obdarowuje nas pięknymi miastami – Florencją, Pienzą,
Pizą czy Sieną. W muzeach podziwiać możemy dzieła Donatella, Michała Anioła,
Leonarda da Vinci i wielu innych. To tu znajduje się także archipelag wysp, a na
jednej z nich – Elbie, swoich dni doczekał w niewoli Napoleon Bonaparte.
W czasie podróży po Toskani trzeba koniecznie zarezerwować sobie kilka dni
na Florencję. To jedno z dziesięciu najpiękniejszych miejsc na świecie, stolica
regionu. Koniecznie zobaczyć trzeba ogromną katedrę S. Maria del Fiore, tu
także mieści się Galelleria degli Uffizi z pięknymi zbiorami dzieł sztuki.
Jeśli chcemy zobaczyć szybkie życie włoskiego miasta, koniecznie powinniśmy się
udać do Mediolanu, europejskiego Nowego Jorku, stolicy włoskiej mody. To także
miejsce historyczne, jego początki sięgają IV w. Accademia Brera i kościół Santa
Maria delle Grazie, mnóstwo muzeów, pięknych miejsc przypominających dawne
czasy to nie lada gratka dla miłośników sztuki. Okres świetności miasta przypada
na epokę odrodzenia. Za sprawą panujących w renesansie Sforzów rozbudowany
został piękny zamek Castello. Ostatni z rodu, książę Lodovico zatrudnił Leonarda
da Vinci, który namalował słynną „Ostatnią Wieczerzę”, a upiększaniem kościołów
zajął się architekt Bramante. Potem miasto znalazło się pod panowaniem
Habsburgów, którzy wznieśli tu Teatro della Scala i galerię Brera.
Choć na kilka dni przyjechać warto do Wenecji, by gondolą przepłynąć Canal
Grande, dzielącym miasto na pół. Centrum Wenecji (118 wysp) podzielone
jest na sześć dzielnic – sestieri. Na wschodnim brzegu skupia się większość
najpiękniejszych zabytków. Wszystkie fasady budynków przy Canal Grande
skierowane są w stronę kanału, można je podziwiać w czasie rejsu. Miasto
założone zostało w 452 roku przez uciekających przed barbarzyńskim plemieniem
Hudów. Jego historia jest niezwykle interesująca – Wenecja była
państwem-miastem na wzór greckich polis. Mieszkali tu i Włosi, i Grecy, a
nawet Słowianie. To stanowiło o wieloreligijności, a tym samym bardzo niekorzystnie
wpływało na stosunki z Rzymem. Papież Juliusz II (na początku
XVI w.) zorganizował Ligę w Cambrai. Potem w XVIII w. Wenecja trafiła pod
panowanie Napoleona. Po pokoju w Campo Formio została włączona do Austrii.
W czasie Wiosny Ludów proklamowano na krótko jej niepodległość. Na
początku XIX w. stała się częścią Królestwa Włoch.
Patronem miasta jest św. Marek, od kiedy jego relikwie przywiezione zostały
tutaj z Aleksandrii około IX w. Koniecznie zobaczyć trzeba Bazylikę pod jego
wezwaniem. Konstrukcja pochodzi z XII w., zbudowana jest w stylu orientalnym,
pokryta jest pięcioma kopułami bizantyjskimi i bardzo bogatą fasadą.
Bazylika zawsze była wielką dumą Wenecjan. Gromadzono tu wszystkie
22