Η βιοµηχανική του άκρου ποδός. Μελέτη της φάσης στήριξης ενός ...
Η βιοµηχανική του άκρου ποδός. Μελέτη της φάσης στήριξης ενός ...
Η βιοµηχανική του άκρου ποδός. Μελέτη της φάσης στήριξης ενός ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Αν η σπαστικότητα είναι ελαφρά, η πτέρνα τοποθετείται κάτω αφού τα<br />
δάκτυλα αγγίξουν το έδαφος. <strong>Η</strong> έντονη αντίσταση των µυών <strong>της</strong> κνήµης κάνει<br />
την πλήρη ραχιαία κάµψη αδύνατη, για στήριξη και µετατόπιση <strong>του</strong> βάρους<br />
µπροστά από το ισχίο. Εποµένως, ο ασθενής κάµπτει τον κορµό προς τα<br />
µπροστά στο ισχίο για να µετατοπίσει το βάρος <strong>του</strong> πάνω στο σταθερό άκρο.<br />
Αυτό έχει ως αποτέλεσµα την υπερέκταση <strong>του</strong> γόνατος. Ο ασθενής<br />
χρησιµοποιεί το πάσχον άκρο σαν άκαµπτο στήριγµα(συν-σύσπαση) για να<br />
στηρίξει το βάρος <strong>του</strong> στην ορθοστάτηση και τη βάδιση, γιατί χωρίς την<br />
σπαστικότητα των εκτεινόντων και την συν-σύσπαση θα έπεφτε κάτω. Σε<br />
µερικές περιπτώσεις, µπορεί να υπάρχουν στοιχεία σπαστικότητας των<br />
καµπτήρων, κάνοντας πολύ δύσκολο για τον ασθενή να τοποθετήσει το πόδι<br />
<strong>του</strong> στο έδαφος µετά την κίνηση προς τα µπροστά για να κάνει ένα βήµα. <strong>Η</strong><br />
συνεχής χρήση αυτών των παθολογικών προτύπων αυξάνει την<br />
σπαστικότητα των εκτεινόντων <strong>του</strong> κάτω <strong>άκρου</strong> (Bobath B., 1970).<br />
Φάση σχετικής ανάρρωσης<br />
Σε αυτή τη φάση, η σπαστικότητα είναι ελάχιστη και δεν εµποδίζει,<br />
εποµένως, την κίνηση. Παροδική αύξηση <strong>της</strong> σπαστικότητας, ωστόσο,<br />
συµβαίνει όταν ο ασθενής καταβάλει προσπάθεια, βαδίζει γρήγορα ή όταν<br />
εκνευρίζεται ο συγχρονισµός χειροτερεύει. Το γόνατο και ο άκρος πόδας<br />
γίνονται δύσκαµπτα. Αν ο ασθενής µπορεί να κάµψει και να εκτείνει το κάτω<br />
άκρο, το κάµπτει µε ένα ολικό πρότυπο κάµψης και απαγωγής, και το εκτείνει<br />
µε προσαγωγή και έσω στροφή και πελµατιαία κάµψη <strong>της</strong> ποδοκνηµικής και<br />
των δακτύλων. Μπορεί να είναι ικανός να κάνει ραχιαία κάµψη <strong>της</strong><br />
ποδοκνηµικής και των δακτύλων όταν κάµπτει το κάτω άκρο, όχι όµως όταν<br />
το εκτείνει. Τα άκρα λει<strong>του</strong>ργούν µε ολικά πρότυπα κίνησης. Υπάρχει έλλειψη<br />
εκλεκτικής κίνησης και <strong>της</strong> απαραίτη<strong>της</strong> ποικιλίας και διαφορετικών<br />
συνδυασµών κινήσεων τµηµάτων <strong>του</strong> αρχικού, ολικού παθολογικού<br />
προτύπου.<br />
Βάδιση και Όρθια στάση<br />
Κατά τη βάδιση, ο ασθενής ο οποίος είναι περισσότερο χαλαρός<br />
παρουσιάζει έντονη σπαστικότητα σ<strong>του</strong>ς καµπτήρες παρά σ<strong>του</strong>ς εκτείνοντες<br />
<strong>του</strong> ισχίου και <strong>του</strong> γόνατος, αν και δεν µπορεί να κάνει ραχιαία κάµψη <strong>της</strong><br />
ποδοκνηµικής ενεργητικά. Για να σταθεροποιήσει το γόνατο, ο ασθενής το<br />
κλειδώνει σε υπερέκταση. ∆εν µπορεί να αναπτύξει ισορροπία στην<br />
ποδοκνηµική, επειδή η δραστηριότητα και η αισθητικότητα των κινήσεων <strong>της</strong><br />
ποδοκνηµικής είναι περιορισµένες και υπάρχει πιθανότητα αδυναµίας των<br />
µυών. Μπορεί να προκληθεί κλώνος στην ποδοκνηµική µέσω των<br />
αντανακλαστικών διάτασης σ<strong>του</strong>ς ασθενείς των οποίων η σπαστικότητα είναι<br />
µέτρια ή µικρή. Στην φάση αιώρησης, εµφανίζεται δυσκολία κατά την κίνηση<br />
<strong>του</strong> ελεύθερου από βάρος προσβεβληµένου κάτω <strong>άκρου</strong> για να γίνει ένα βήµα<br />
µε κάµψη <strong>του</strong> γόνατος, ώστε να µην χρησιµοποιηθεί η απαγωγή <strong>του</strong> σκέλους<br />
στο ισχίο µε την λεκάνη ανυψωµένη στην πάσχουσα πλευρά (Bobath B.,<br />
1970).<br />
101
Change language