Η βιοµηχανική του άκρου ποδός. Μελέτη της φάσης στήριξης ενός ...

προκαλέσει υπτιασµό στην ποδοκνηµική και ακαµψία στο γόνατο. ∆εν µπορεί
τότε να απελευθερώσει και να κάµψει το γόνατο ή να κάνει ραχιαία κάµψη της
ποδοκνηµικής και των δακτύλων για ένα βήµα µπροστά. Είναι αναγκασµένος
να κάνει βήµα µε άκαµπτο γόνατο και την ποδοκνηµική σε πελµατιαία κάµψη.
Για να µην σέρνει τα δάκτυλα στο έδαφος, πρέπει να ανυψώσει την λεκάνη και
να απάγει το κάτω άκρο. Η ακαµψία του γόνατος και της ποδοκνηµικής κατά
την επαφή του εδάφους, προκαλεί πελµατιαία κάµψη και υπτιασµό της
ποδοκνηµικής και κάνει αδύνατη την επαφή πτέρνας και δακτύλων µε το
έδαφος. Αν το πόδι είναι δύσκαµπτο όταν ακουµπά στο έδαφος, η πλήρης
ραχιαία κάµψη, για τη µεταφορά του βάρους στο κάτω άκρο που στηρίζεται,
είναι αδύνατη. Μετά, ο Αχίλλειος τένοντας γίνεται σφικτός και ο ασθενής
υπερεκτείνει το γόνατο. Μερικοί ασθενείς αποφεύγουν το πρόβληµα
τοποθέτησης της πτέρνας στο έδαφος κρατώντας το εκτεταµένο άκρο σε έξω
στροφή και απαγωγή. Η έξω στροφή και απαγωγή ανήκουν στην ολική
συνεργία κάµψης και διασπούν την ολική συνεργία έκτασης µε προσαγωγή
και πελµατιαία κάµψη και υπτιασµό της ποδοκνηµικής. Με τον τρόπο αυτό,
πετυχαίνει µια επαρκή ραχιαία κάµψη µε πρηνισµό της ποδοκνηµικής, έτσι
ώστε ο ασθενής να µπορεί να τοποθετήσει την πτέρνα του στο έδαφος
παρόλο που το γόνατο παραµένει άκαµπτο σε έκταση. Είναι συνήθως
ευκολότερο για τον ασθενή να βαδίσει στο πλάι πάνω σε γραµµή, ειδικά αν
βαδίζει προς την υγιή πλευρά, παρά να βαδίσει µπροστά και πίσω(Bobath B.,
1970).
103