Svest: naučni izazov 21. veka - a (www.dejanrakovicfund.o

Stanja svesti u ezoterijskoj praksi 90
alnom opisu za laike, naučnici nisu posedovali adekvatne reči kojima bi predstavili
egzotično ponašanje subatomskih čestica. U celokupnoj istoriji zvanične nauke sve do
pojave nove fizike, naučnici su dolazili do čudesnih otkrića korišćenjem instrumenta
uma i intelektualnog razumevanja, ali imajući za cilj strogu "objektivnost" svog znanja,
izbacili su posmatrača i njegovu svest koja je (kao svesno poimanje) upravo
uopšte i omogućila ta otkrića! Srećom, eksperimenti koji su obavljani u istraživanjima
svojstava materije i svetlosti pokazali su da je prisustvo posmatrača neodvojivo
vezano za fenomen koji se istražuje, pa su stoga posmatrač i njegova svest ponovo
uključeni u polje i domen naučnog proučavanja.
Drugi izvor koji je doprineo sve većem naučnom interesovanju za istraživanje
svesti je popularnost i pristupačnost "svetih knjiga" sa Istoka i istočne filozofsko-religiozne
literature u prevodima na evropske jezike. Spoznaja suštine stvari do koje su
došli drevni mistici u svom direktnom iskustvu pokazala je iznenađujuće paralele sa
najnovijim otkrićima kvantne i relativističke fizike. Na isti način, najnovija istraživanja
transpersonalnih psihologa o teoriji ličnosti sa njihovim proširenim konceptom
čoveka, uglavnom su bazirana na razvijenim tipovima svesti istočnih jogija, mistika i
svetaca.
Treći izvor koji je dao dodatnu motivaciju za proučavanje svesti, posebno u
psihologiji i antropologiji, jesu eksperimenti nekonvencionalnih naučnika (tokom 60-
tih i 70-tih godina) sa prirodnim psihedeličnim biljkama ili sintetičkim supstancama
koje su u subjektima izazivale izmenjena i proširena stanja svesti, pokazujući da naša
normalna svest sadrži mnogo više nego što se verovalo da je moguće.
Cilj ovog rada je da pokaže da je fenomen svesti kako je proučavan u religioznim
tradicijama kako Istoka u svim glavnim školama misli (Hinduizam, Budizam,
Konfučijanizam, Taoizam, Zen, i Islam u njihovim ezoteričnim aspektima) tako i Zapada
(ezoterično Hrišćanstvo) prepoznat kao najznačajniji predmet istraživanja i da su
mistici istraživali i lično doživljavali sva stanja svesti moguća u stvarnosti i iza sebe
ostavili verbalne mape svih realnosti i odgovarajućih stanja svesti u kojima se ove
realnosti percipiraju. Njihova polazna tačka je bilo najniže stanje svesti koje poznajemo
kao individualna ego-svest, i kroz razna međustanja, dosegli su najviše stanje koje
se na razne načine opisuje kao Bogo-svest, Kosmička svest, Hristova svest, ili Apsolutna
svest.
Za razliku od tehnocentričnog ili antropocentričnog pristupa ovom problemu
koji koriste savremene prirodne i društvene nauke, ovaj rad će koristiti teocentrični
pristup. Izrazi "religija" i "ezoterično" u ovom kontekstu nemaju nikakve teološke konotacije
niti ikakve veze sa institucionalizovanim formama bilo koje od glavnih svetskih
religija; oni će se isključivo koristiti u značenju "nauke o stanjima svesti".
Termin "mistično" će značiti "direktno iskustvo stvarnosti" ili "umetnost sjedinjenja sa
Stvarnošću". "Mistik" je "Tehničar stanja svesti", koji je ličnim naporom podigao nivo
i kvalitet svoje svesti do našviših ešelona samo-supersvesti. Takođe, reči Bog,
Apsolut, Stvarnost, Život ili Svetlost, koristiće se u značenju "Apsolutna supersvesna
samosvest".