BORXHLI I KEQ - Gazeta Express

More documents

Recommendations

Info

24 shkurteshqip Shkurt e shqip / e-mail: shkurteshqip@gazetaexpress.com tel: 038 76 76 76, fax: 038 76 76 78 adresa: Dardania 1/1 , Prishtinë Komentet e lexuesve në Express Online Express, 23 mars 2012 A do të hapë rrugë? Dosti Nuk duhet të japë dorëheqje, jo së paku derisa ta kryejë gjysmën e mandatit që do të thotë që më pas të gëzojë privilegjet e Presidentit. Ekonomisti Presidentja Jahjaga është zgjedhur me shumicën e votave të deputetëve të Parlamentit të Kosovës që është në pajtim të plotë me Kushtetutën e Kosovës dhe nuk ka kurrfarë arsye të japë dorëheqje. Së nga kush ka ardhur propozimi është plotësisht irrelevante. Një situatë të tillë e kemi edhe këtu në Gjermani me zgjedhjen e Presidentit të ri, ku propozimi erdhi nga opozita. Vesel Në fakt, nuk varet gjithçka nga presidentja. ajo mundet me u shkarku me 23 e votave të deputetëve. andaj, përgjegjesi pikë së pari do të jetë e LDK dhe PDK nëse arrijnë konsensus për me rrzu presidenten e rrjedhimisht me shku në zgjedhje. po, në PDK me gjasë s’janë të interesuar për zgjedhje, s’janë të interesuar me zbatu marrëveshjen. pra, nuk është bash krejt përgjegjesi e presidentes. Metushi U kënaq duke shëtitur edhe duke blerë sende! AGA Kjo nuk është presidente e popullit po e . Po e lanë, ajo kurrë nuk jep dorëheqje edhe 20 vjet, se është halitur goxha keq. Luli Po se është trnuar ajo të japë dorëheqje, të gjithë po luftojnë për atë pozitë e ajo të japë dorëheqje, kjo hiq nuk ma mbush mendjen; asaj njëherë i ka ardhur vera kah dera e marrëveshjet le t’i zbatojnë ata që i kanë bërë ato marrëveshje, por send të keqe nuk kish kjo farë presidente. E trashin luksin Ilmi Pse po qitni vetëm tituj negativë? psh. rritja ekonomike në Kosovë për 2011 është rritja më e madhe në Evropë. pse s’e qitni këtë titull? Lindi Edhe Shqipëria gjatë periudhës së Enver Hoxhes e tejkalonte planin, por planet kanë qenë joreale, plane të bazuara në mbjellje me shati e korrje me drapër. Buxheti i Kosovës është sa i një klubi serioz futbollistik e këta thonë e kemi tejkaluar planin. Sikur të ishte plani i të hyrave real me siguri se nuk do të realizoheshin planet as 50 %. BIN KOSOVA Këqyre çfarë dinakërie, thotë i kanë kursyer 5 milionë euro a vetëm për derivate kanë harxhuar 5 mil. më shumë e 200 mijë më shumë për tel. Plus, një numër i madh" faturash janë bartur për këtë vit, dmth kanë pasur defi cit të parave dhe ne do t’i paguajmë ato borxhe këtë vit (përfshirë nja 50 mije euro të Edita Tahirit dhe grave qeveritare për piknikun e 8 marsit). Po cilat ndërtesa more i ndërtuat me 23 milionë euro. Unë s’po shoh kurkrund anekënd Kosovës ndërtesa (ndoshta po mendon për pallatet tuaja private) qe po i ndërtoni me para të buxhetit (popullit). Këto janë demagogjitë e këtyre hajduteve profi të republikës sonë...duhet protesta masovike deri sa t’i rrezojmë prej pushteti këta horra sepse o njerëz jemi kthyer në shek.xx...zot jep mend ku s’ka e merr ku ka, e po get këta kanë. Topi Po e trashin kryet dhe qafen janë bërë si thitë, që asht e lëkurë kanë qenë, jo LUXIN. Shasivari Pse jo? Para të budallenjve. Sqarim Opinionet e botuara në rubrikën "Shkurteshqip" nuk shprehin qëndrimet e redaksisë. Express E shtunë, 24 mars 2012 Pse nuk ka vend për euro-optimizëm? Fatos Tarifa Në mes të viteve 2000, kur Jeremy Rifkin botoi librin e tij The European Dream, ishin të shumtë ata që, edhe këtë herë, e besuan fabulën mbi fundin e “ëndrrës amerikane” dhe triumfi n përfundimtar të Projektit Europian. Autori i këtyre radhëve nuk bën pjesë ndër ta. Në këtë ese unë përpiqem të argumentoj tezën se “Ëndrra europiane” nuk është bërë dhe s’mund të bëhet realitet. Në vitin 1870, Viktor Hygo ishte ndër të parët intelektualë europianë që kishte vizionin e njëEuropetë bashkuar. Atë vit, duke mbjellë në kopshtin e tij fi danin e një peme, Hygoi parashikoi se, kur ai fi dan të rritej, bashkë me të do të ishin krijuar edhe “Shtetet e Bashkuara të Europës”. Kanë kaluar më shumë se 140 vjet dhe ëndrra e Hygoit, ashtu si edhe pema që mbolli ai, është akoma gjallë, veçse jo e tillë që të justifi kojë optimizmin tonë. Sukseset e mëdha të Europës pas Luftës së Dytë Botërore nuk mund të mohohen. Ajo mundi t’u japë fund armiqësive dhe luftrave që e kishin karakterizuar historikisht kontinentin tonë; krijoi një balancë të re midis të drejtave pronësore të individit dhe të mirës publike, midis politikës rregullatore në ekonomi dhe tregut të lirë, midis lirisë dhe barazisë. Këto suksese e kishin bazën në eksperiencën e hidhur historike dhe në mësimet e nxjerra nga tmerret e dy luftrave botërore, si edhe nga mësimet e nxjerra nga diktaturat fashiste dhe komuniste. Brezi i elitave europiane të pasluftës projektoi krijimin e shoqërive më demokratike në Europë. Ata kërkuan të reduktonin varfërinë ekstreme dhe t’u ofronin qytetarëve të tyre shërbimet sociale të domosdoshme, në një mënyrë që qeveritë e periudhës midis dy luftrave nuk e kishin bërë. Për dekada me radhë, shumë shoqëri europiane i arritën pak a shumë këto qëllime dhe, në fakt ato kanë plotësisht të drejtë të krenohen me to. Qysh pas mbarimit të Luftës së Dytë Botërore, Europa Perëndimore ka qenë e qetë dhe ekonomikisht shumë e zhvilluar; ajo s’ka njohur asnjë luftë. Sistemi i shtetit të mirëqenies ka qenë i admirueshëm, deri sa ai u bë shumë i kushtueshëm dhe thuajse i papërballueshëm, në atë masë sa ritmet e rritjes ekonomike në Europë ranë shumë duke e bërë të vështirë për të që të konkurojë në tregjet globale. Suksesi i Projektit Europian mendohet se ka patur për bazë edhe ndjenjën e një identiteti të përbashkët europian dhe të vlerave të përbashkëta europiane si, respekti për dinjitetin njerëzor, shteti i së drejtës, paqja, kujdesi për mjedisin, toleranca ndaj diversitetit të kulturave etj., edhe pse vlera të tilla nuk janë specifi kisht europiane. Por, a ishin vallë vlerat e përbashkëta, apo ishin interesat materiale të përbashkëta ato që i ofruan vendet e Europës Perëndimore për të formuar komunitetin ekonomik europian më 1957? Është e vërtetë që Zhan Mone, ideatori i Bashkimit Europian, është shprehur më vonë se, nëse do t’i duhet ta niste Projektin e tij nga e para, ai do t’i kish dhënë më shumë rëndësi kulturës sesa ekonomisë. Sidoqoftë, Europa që ai projektoi nisi me ekonominë, dhe jo pa arsye. Me gjithë përpjekjet që janë bërë për të krijuar dhe forcuar ndjenjën e një tradite kulturore të përbashkët dhe të vlerave të përbashkëta (krijimi i himnit dhe i fl amurit europian, caktimi çdo vit i një kryeqyteti europian të kulturës, festivali i këngës në Eurovizion etj.), sentimentet e një solidariteti europian dhe të vlerave të përbashkëta europiane nuk kanë ardhur duke u forcuar në ndonjë mënyrë të ndjeshme. Madje, europianët akoma nuk bien dakord se deri ku shtrihet kontinenti i tyre dhe nëse Britania e Madhe është më pranë Shteteve të Bashkuara dhe Kanadasë, apo është më pranë Bullgarisë, Greqisë dhe Turqisë. Sepse, në fakt, ndjenjat e solidaritetit midis kombeve kaq të ndryshëm, si ata që përbëjnë BE-në, të krijuara në këta dhjetëvjeçarët e fundit, nuk mund të krahasohen dhe të konkurrojnë lehtë ndjenjat kombëtare të rrënjosura në shekuj. 90 përqind e europianëve të sotëm ndjehen të lidhur më fort me vendin dhe kulturën në të cilën janë lindur, sesa me një institucion supranacional, siç është Bashkimi Europian. Mëse një herë në historinë e këtyre 40-50 vjetëve të fundit, është besuar se modeli europian kishte krijuar një epërsi të ndjeshme ndaj çdo modeli tjetër dhe se atij i takonte e ardhmja. Në vitet 1980, ishte shumë i përhapur besimi se Europa (madje edhe vetëm Gjermania, ashtu si edhe Japonia), shumë shpejt do e linin pas Amerikën nga pikëpamja e zhvillimit teknologjik dhe e fuqisë ekonomike. Në mes të viteve 1990, ishin të shumtë ata që mendonin se Europa e bashkuar ofronte një “model për mënyrën sesi do të organizohej bota në shekullin e 21-të”. Disa mendonin se Europa po e udhëhiqte botën drejt një “epoke postmoderne”, në të cilën interesat kombëtare të shteteve dhe politika e fuqisë do t’ua linin vendin të drejtës ndërkombëtare, institucioneve supranacionale dhe “sovranitetit në ortakësi”. Të tjerë shpreheshin se Europa është bërë “fuqia kryesore civile e botës”, e cila projekton një infl uencë dominuese në një “sistem global gjithnjë e më paqësor dhe bashkëpunues”. Fatkeqësisht, edhe sot ka njerëz naivë, të cilët besojnë sinqerisht se bota po ndjek të njëjtën rrugë që ka ndjekur Bashkimi Europian. Por, nëse gjërat shihen me realizëm, Europa nuk është zhvilluar si një shtet “postmodern”, “post-westfalian”, apo si një “post-nation-state”, jashtë strukturave të sistemit shtetëror, për t’u bërë eventualisht avangarda e rendit të ardhshëm botëror, në të cilin marrëveshjet dhe institucionet juridike ndërkombëtare që synojnë zbatimin e normave humanitare do të mund të parandalonin çdo konfl ikt midis shteteve dhe çdo burim luftrash. Madje, 55 vjet pas nënshkrimit të Traktatit të Romës, i cili shënoi fi llimin e “Projektit Europian”, vetë europianët vazhdojnë të jenë të pasigurtë se cila është Europa që ata po krijojnë, ose që duan të krijojnë.Askush nuk e vë në dyshim faktin që unifi kimi europian ka bërë progres shumë të madh qysh nga fi llimet e pasigurta të periudhës pas Luftës së Dytë Botërore. Megjithatë, në vend që të ushqejmë iluzione mbi një Europë të bashkuar si një projekt postmodern dhe si liderja e ardhshme e globit, ne duhet të pranojnë realitetin e një Europe të përbërë nga shtete të pavarura kombëtare, ku BE-ja vazhon të luajë një rol, por ama një rol dytësor në përcaktimin e fatit politik të kontinentit. Institucionet qendrore të Bashkimit Europian vazhdojnë të kritikohen gjerësisht për mungesë efektiviteti dhe, akoma më shumë, për defi citin e
E shtunë, 24 mars 2012 25 Fjalët e Botës Sjellja e tyre vazhdon të vrastare dhe plotësisht e papranueshme në sytë e botës. legjitimitetit të tyre demokratik. Pierre Manent, në librin e tij Një botë përtej politikës, shkruan se “europianët janë përfshirë në një aventurë të pasigurt për të ndërtuar një demokraci pa një popull”. Sipas tij, ndërsa “amerikanët duket se gjithnjë e më shumë e identifi kojnë çdo gjë që ata bëjnë (dhe çdo gjë që ata janë) me demokracinë, europianët përpiqen t’i ndajnë virtytet e tyre demokratike nga të gjitha karakteristikat e tjera të tyre dhe, në këtë mënyrë, të shkëputen nga mëkatet e tyre të së kaluarës”. Edhe pse Bashkimi Europian mund të mendohet se është bërë sot “blloku më i madh ekonomik dhe unioni më i madh demokratik, i përbërë nga gjysmë milliard njerëz”, BE-ja ndoshta nuk do të jetë asnjëherë në gjendje të sigurojë atë unitet në marrjen e vendimeve që e gjejmë në Shtetet e Bashkuara, ose në të gjitha fuqitë e mëdha tradicionale, sidomos kur është fjala për krijimin dhe zbatimin e një politike të përbashkët europiane të jashtme dhe të sigurisë, e cila t’i shërbente një interesi të përbashkët europian. Arsyeja është e thjeshtë: nuk ka një “interes kombëtar europian”. Në fushën e politikës së jashtme, BE-së i mungon ajo çfarë Robert Schuman e quante “solidaritet de facto”. Në Bashkimin Europian nuk gjen as kohezion të brendshëm apo solidaritet, dhe as vullnet politik për të patur një politikë të përbashkët europiane të jashtme apo të sigurisë. Kjo e bën Bashkimin Europian esencialisht inefektiv dhe legjitimon shqetësimin real që ndërsa Ballkani po europianizohet gjithnjë e më shumë, vetë Europa mund të ballkanizohet. Me gjithë arritjet e mëdha në drejtim të një integrimi gjithnjë e më të thellë ekonomik, politik, juridik dhe social, Bashkimi Europian vazhdon të mbetet një grupim vendesh tepër heterogjene, pa objektiva afatmesme dhe afatgjata, të cilat të përputheshin në çdo rast me interesat dhe objektivat e veçanta të shteteve anëtare. Paradoksi i një Europetë tillë është, siç vë në dukje Brzezinski, se “Komuniteti Europian, me zgjerimin e tij, u vetequajt Bashkimi Europian. Por, ajo që ka ndodhur në të vërtetë është se, si rrjedhojë e zgjerimit, Bashkimi Europian është bërë Komuniteti Europian”. Për arsyet e mësipërme, BE-ja ka sot një aftësi të kufi zuar për të vepruar si një organizëm i vetëm politik. Ndërsa në nivelin e shteteve të veçanta Europa vazhdon të jetë vitale, kolektivisht ajo është shumë më pak WILLIAM HAGUE, sekretar i Jashtëm britanik, për sanksionet e vendosura të premten ndaj katër anëtarëve të familjes së Bshar al-Assad, përfshirë këtu gruan e tij Asma, dhe ndaj tetë ministrave të qeverisë siriane. se shuma e pjesëve të saj. Aktualisht, Bashkimi Europian ndodhet në një udhëkryq të tillë, në të cilin ai ende nuk di se ç’drejtim duhet të marrë për të vazhduar më tej. Arsyet për të qenë pesimistë për të ardhmen e tij janë po aq të shumta dhe të rëndësishme sa edhe ato që motivojnë optimizmin e disave. Kriza aktuale e Eurozonës dhe ndikimi i saj në ekonominë europiane dhe atë globale na bën të mendojmë se Projekti Europian edhe mund të dështojë. Qysh në kohën kur në Bon, në Paris dhe në Bruksel fi lluan të mendojnë seriozisht dhe të planifi kojnë krijimin e euros, si monedhë e përbashkët e vendeve të BE-së, Gjermania, e cila përfaqëson ekonominë më të fuqishme në Europë dhe kondiserohet si “shkëmbi” i Unionit Monetar Europian, nuk e fshihte shqetësimin e vet se, me euron, një krizë fi nanciare në Europë do ta “ngrinte” ekonominë e saj. Kancelari gjerman në atë kohë, Helmut Kohl, paralajmëronte se, nëqoftëse për anëtarësimin në Eurozonë nuk viheshin kushte dhe nuk zbatoheshin rregulla strikte, unioni i ri monetar do të ishte i paqëndrueshëm. Me krijimin e aurozonës, në vitin 1999, Milton Friedman, fituesi i Çmimit Nobel në ekonomi (më 1976), paralajmëroi se euro nuk do të mund t’i rezistonte krizës së parë ekonomike në Europë. Kriza e sotme fi nanciare dëshmon se Kohl dhe Friedman kishin plotësisht të drejtë. Londra, gjithashtu, e shqetësuar për fatin e ekonomisë britanike, nëse ajo do të hiqte dorë nga monedha e saj e fortë, vazhdon të refuzojë hyrjen në Eurozonë. Kohët e fundit, madje, në Britaninë e Madhe, janë intensifi kuar zërat e atyre që kërkojnë daljen e vendit të tyre edhe nga vetë Bashkimi Europian. Unë mendoj se vizioni i Hygosë për “Shtetet e Bashkuara të Europës”, sado i iluminuar që është, nuk ka gjasa të materializohet në një kontinent, i cili, pavarësisht paqes së gjatë dhe prosperitetit të arritur qysh nga mbarimi i Luftës së Dytë Botërore, vuan një krizë strukturore, një krizë legjitimiteti dhe, ipso facto, dëshmon defi citin demokratik të Bashkimit Europian. Nëse integrimi europian nuk thellohet në drejtim të federalizimit të Europës, mund të ndodhë që pesha dhe roli i kontinentit tonë në ekonominë dhe në politikën globale të bien përballë Amerikës, Kinës dhe fuqive të tjera që po ngrihen. (Mapo.al) Mendimi im është se në vitin 2013 do të na nevojitet një forcë e konsiderueshme luftarake. GJENERALI JOHN R. ALLEN, komandant i Forcave Ndërkombëtare të Sigurisë dhe Asistimit (ISAF), në Afganistan, lidhur me nevojën e prezencës ushtarake amerikane gjatë vitit të ardhshëm. Është ky një hap i madh, shumë i madh, për demokracinë. SOUMAILA CISSE, ish-ministër i shtetit perëndimor afrikan Mali, ku përmes një grusht-shteti të enjten është rrëzuar qeveria e presidentit Amadou Toumani Toure. Ta shënosh 100 vjetorin e pavarësisë me libra! Naim Berisha Shpeshherë këto ditë e kemi dëgjuar togfjalëshin “100 vjetori i pavarësisë”. Muaji janar ishte muaj feste në shumë vende në mbarë trojet shqiptare, në mënyrë solemne fi lluan aktivitetet për këtë jubile. Këtë vit bëhen 100 vjet nga shpallja e pavarësisë së Shqipërisë, kremtohet rruga e gjatë kombëtare me shumë peripeci për shtetëndërtim dhe shtetëformim. Rëndësinë e këtij përvjetori jubilar e dëshmon fakti se këshillin organizativ që merret me organizimin e aktiviteteve festuese e udhëheq kryeministri i Shqipërisë z. Sali Beisha. Shumë qytete në mbarë hapësirën shqiptare tashmë i kanë fi lluar aktivitetet për festimin e këtij përvjetori shumë domethënës për mbarë popullin shqiptar. Në shumë fjalime e shkrime, protagonistet e tyre e fi llojnë apo e theksojnë togfjalëshin “për nder të 100 vjetorit”. Nderimi ndaj atdheut do ta merrte kuptimin e tij të vërtetë me punë konkrete, me aktivitete të cilat në të vërtetë e nderojnë gjithë kombin. Ndonëse tashmë është formuar këshilli që do të merret me organizimin e këtyre aktiviteteve, për t’ia shtuar madhështinë këtij jubileu shumë të rëndësishëm, “dikujt” i ra në mend ta nderoj veten dhe kombin me diçka për të cilën shqiptarët luftuan dhe derdhën gjak për breza me radhë. E si mund ta nderosh veten dhe kombin?, e njëkohësisht të festosh në mënyrë shumë dinjitoze me mbarë vëllezërit dhe motrat shqiptare, një shtëpi botuese nga Shkupi e ka zgjedhur një mënyrë të veçantë, me libra! Libri, pjesa e munguar e shpirtit shqiptar për shumë kohë, burimi i dijes dhe forcës kombëtare, është “monumenti” identifikues i kësaj rruge të Shqipërisë si shtet. Mënyra më e veçantë për ta festuar 100 vjetorin e shpalljes së pavarësisë, për mendimin tim, është ajo e shtëpisë botuese LLOGOS-A nga Shkupi, e cila këto ditë ka fi lluar një aktivitet me moton “ 100 mijë libra për 100 vjetorin e pavarësisë” . Ndoshta askush nuk mund ta marrte me mend që një shtëpi botuese nga Shkupi të shpërndajë me rastin e 100 vjetorit të pavarësisë së Shqipërisë dhe fl amurit shqiptar mbi 100 mijë libra shqip falas! Sipas organizatorëve të këtij aksioni 30 mijë libra do të shpërndahen në Maqedoni, 30 mijë në Shqipëri dhe 40 mijë në Kosovë. Duke i pasur parasysh rrethanat kulturorepolitike në të cilat po kalon kombi ynë, këto shifra librash dhe ky aktivitet të bën të ndihesh mirë si dashamirës i librit dhe si shqiptar njëkohësisht. Me të dëgjuar këtë lajm, të them të drejtën, u ndjeva krenar se jam shqiptar dhe e harrova zhgënjimin që isha duke e përjetuar nga ngjarjet e fundit, si në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni. Menjëherë më erdhi në mend t’i shkruaj dy fjalë falënderimi për ta, dy fjalë gëzimi për të gjithë shqiptarët kudo që janë, e të jap një mesazh modest për shtëpitë botuese në përgjithësi. 100 mijë tituj është një shifër shumë e madhe, besoj se shumë institucione arsimore dhe shkencore do të nderohen me një numër të caktuar të këtyre librave. Këtë punë besoj se shtëpia botuese nga Shkupi e ka menduar mirë. Sipas një lajmi të publikuar në medie, këto libra do të shpërndahen dhe shumëkush do të pyeste se cilat janë ato institucione që do ta kenë fatin e marrjes së një numri të caktuar të tyre? Si një shqiptar që ndjehet krenar me këtë aktivitet, si një njeri i librit, ndoshta kam të drejtë të jap edhe një propozim! Pakkujt mund t’i ketë shkuar në mendje që për këtë përvjetor të rëndësishëm dhe njëkohësisht për këtë aktivitet shumë të qëlluar, librin shqip ta dërgoj aty ku njerëzit kanë kohë më së shumti për lexim, aty ku shpirti i tyre vetëm me libra do të mund ta plotësonte sadopak zbrazëtinë shpirtërore që e kanë. Është fjala për burgjet, vendi ku njerëzit janë aty për vuajte dënimi, për t’u penduar për veprat e bëra, për t’ia dhënë vetes dhe familjes një shans të dytë për një fi llim të mbarë nga e para. E si do të mund ta plotësonin nevojën shpirtërore për këtë?, e ta zhvillonin dijen për të gjykuar drejtë për veprimet në të ardhmen, vetëm se me libra! Dhurimi i librave për të burgosurit, besoj se do të ishte një veprim i qëlluar dhe një “standard plus” i plotësuar i shoqërisë tonë demokratike, andaj, u propozoj organizatorëve të kësaj nisme që ta marrë në konsideratë këtë propozim! Sipas informacioneve që unë kam, burgjet e kanë nga një bibliotekë për lexim. Duke e krahasuar kohën e tyre të mjaftueshme për lexim dhe fondin e librave në dispozicion, na rezulton se libri nëpër burgje nuk është i mjaftueshëm. Andaj, një pasurim sado modest i këtyre bibliotekave, nga shtëpitë botuese në përgjithësi dhe nga LLOGOS-A në veçanti, besoj se do të ishte shumë e mirëseardhur. Uroj që ky shembull shumë domethënës i dhurimit të librave t’i prekë mendjet dhe zemrat e shqiptarëve që të festojnë dinjitetshëm, të ndihmojnë secili në mënyrën e vet në këtë organizim dhe të bashkohen për këtë 100 vjetor jubilar drejt të ardhmes evropiane.
Page 1 and 2: FOTO: KUSHTRIM TËRNAVA Sjellni sho
Page 3 and 4: E shtunë, 24 mars 2012 Një pjesë
Page 5 and 6: E shtynë, 24 mars 2012 Keqpërdori
Page 7 and 8: E shtunë, 24 mars 2012 NACIONALE 7
Page 9 and 10: E shtunë, 24 mars 2012 U mbajt mbl
Page 11 and 12: E shtunë, 24 mars 2012 40 milionë
Page 13: Presidenti i Rusisë në largim, Dm
Page 17: E shtunë, 24 mars 2012 MARKETING 1
Page 20 and 21: SKEMA PROGRAMORE Faqe 20 ORA E HENE
Page 22 and 23: TV TIP E SHTUNË, 24 MARS 2012 Faqe
Page 26 and 27: 26 KËNGËTARE E NJOHUR AMERIKANE N
Page 28 and 29: 28 SPORT Sport redaktor: Valdet Has
Page 30 and 31: 30 SPORT Dzeko në shitje Njësoj s

BORXHLI I KEQ - Gazeta Express

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?