STREFA 1: DOLINA ŁOMIANKOWSKADOLINA ŁOMIANKOWSKA - WARIANT 1uzupełnić44OBSZAR DOLINY ŁOMIANKOWSKIEJ: SYTUACJA ISTNIEJĄCARDH AUPRZYKŁADOWE ROZWIĄZANIA DLA WARIANTU 1
<strong>Analiza</strong> <strong>zmian</strong> w <strong>zagospodarowaniu</strong> <strong>przestrzennym</strong> miasta i gminy <strong>Łomianki</strong> w okresie 2008-2012 wraz z przewidywaniami i kierunkami działań dotyczącymi przyszłego rozwojuWariant 1 – przy założeniu większej ingerencjiTak samo jak woda potrzebuje przestrzeni, tak samo wywiera onawpływ na kształtowanie tej przestrzeni. Styk rozwoju miejskiego i wodydaje wiele możliwości. Dlatego wariant pierwszy zakłada możliwośćzagospodarowania obszaru Doliny Łomiankowskiej w kierunkuwysokiej jakości przestrzeni do zamieszkania, pozostającej w bezpośredniejrelacji z wodą. Uwzględnia on zarówno wykorzystanie jaki wzmocnienie istniejących uwarunkowań charakterystycznych dlaterenów podmokłych. W ramach rozpatrywanego wariantu brane są poduwagę działania wzmacniające system melioracyjny gminy. Wskazujeon na możliwość pobudowania zbiornika retencyjnego, pełniącegorównież funkcje krajobrazowe, mikroklimatyczne i rekreacyjne.Uwzględnienie Doliny Łomiankowskiej jako otwartego terenu dlanowoczesnych zespołów mieszkaniowych powiązanych z wodą,traktuje panujące na tym obszarze uwarunkowania środowiskowejako kreatywny element planowania. Realizacja takiego wariantuwymuszać będzie wprowadzanie wysokiej jakości zabudowyrespektującej uwarunkowania środowiskowe i innowacyjne rozwiązaniaarchitektoniczne. Leży to w interesie wszystkich mieszkańców, takżetych, do których należy własność znajdujących się tam terenów. Nasuwasię tutaj pytanie, czy celowe jest zagospodarowywanie obszarupołożonego bezpośrednio w zalewowej dolinie rzeki, wymagającegoodpowiednich zabezpieczeń? Jak już wspomniano teren ten jużpoddany jest intensywnej urbanizacji, bez jakiejkolwiek wizji czymasterplanu regulującego przyszły wizerunek tego obszaru. Taki rozwójnie stanowi żadnej wartości dodanej, nie tylko dla decydujących się nazamieszkanie tam mieszkańców, ale i całej społeczności Łomianek.Poza tym nie rekompensuje w żaden sposób szkód wyrządzanychśrodowisku naturalnemu. Szansą może być realizacja dla tegoobszaru programu łączącego zagadnienia bezpieczeństwa, ochronyśrodowiska, gospodarki wodnej, jakości zamieszkania, nowoczesnejinfrastruktury oraz przestrzeni publicznych i komunikacji. Program takiznacząco przyczyniłby się do poprawy jakości przestrzeni w wymiarzecałych Łomianek. To również dobry kierunek budowania świadomościspołecznej na temat ryzyka, jakie stwarza pozbawione jakiejkolwiekpodbudowy planistycznej zabudowywanie terenów zalewowych. Mato też bezpośredni wymiar ekonomiczny, zarówno dla gminy jak iwłaścicieli poszczególnych terenów. Realizacja przewidzianego w tymwariancie kierunku rozwoju, wbrew temu, co mogłoby się wydawaćdużym utrudnieniem – rozdrobnieniu struktury własnościowej iprywatnym właścicielom, rodzi szereg możliwości współpracy z gminąw poszukiwaniu sposobu finansowania, chociażby zbudowaniawspomnianego już zbiornika retencyjnego.Program taki musi też być czytelną informacją dla sprzedających ipotencjalnych nabywców, na temat tego, jaka jest polityka przestrzennamiasta w perspektywie lat, tworząc tym samym jedno z narzędziracjonalnego planowania infrastruktury drogowej i dbałości o ładprzestrzenny.Inwestycją, która w znaczący sposób przyczyniłaby się do zwiększeniabezpieczeństwa przeciwpowodziowego, wprowadzając podwalinypod racjonalny rozwój przestrzenny Łomianek, jest zbudo-wanietrasy S-7 wzdłuż Wisły. Wprowadzenie rozwiązań z zakresu rozwojuinfrastruktury w opcji, która łączy zintegrowane rozwiązania dlawzmocnienia wału przeciwpowodziowego z przebiegiem trasy S7oraz stworzeniem wysokiej jakości przestrzeni mieszkaniowychi rekreacyjnych, które pozostawać będą w ścisłej relacji z utrzymaniemrzeki oraz zachowaniem bezpieczeństwa przeciwpowodziowego, maswoje społeczne, przestrzenne i ekonomiczne uzasadnienie.Należy przy tym pamiętać, że najlepszą gwarancją dla opłacalnejinwestycji w architektoniczną jakość budynków jest sytuacja, gdyw długim okresie można przewidzieć wzrost wartości nieruchomościw stosunku do kosztów inwestycji.Reasumując, już na etapie studium powinny się pojawić wytyczneregulujące ten obszar całościowo, oczywiście na odpowiednio ogólnympoziomie. Pierwszą taką wytyczną powinna być sieć komunikacyjna, azwłaszcza ulice zbiorcze, które uporządkują komunikacyjnie ten obszar,a w przyszłości, w miarę stopniowego zagospodarowywania Doliny,pozwolą uruchomić racjonalnie poprowadzone trasy komunikacjizbiorowej (autobusowej) łączące obszar z centrum Łomianek i zWarszawą (Młocinami), a docelowo ze stacjami trasy komunikacjiszynowej w Łomiankach. Będą to ulice poprzeczne w stosunku do Doliny,a także niezbędne ulice równoległe. Ponadto niezbędna będzie trasaprowadząca do węzła drogi S-7 i mostu przez Wisłę, która wymagaćbędzie klasy głównej (i zapewne nie wyższej – gdyż nie będzie to jużtrasa tranzytowa, jak dotychczas planowana trasa poprzeczna, leczdroga zapewniająca dojazd z gminy <strong>Łomianki</strong> do mostu).Drugą wytyczną (bardziej wewnętrzną) powinna być sieć infrastrukturytechnicznej, a zwłaszcza elementy wyższego rzędu lub wymagająceściśle systemowego rozplanowania (elementy drobne – np. stacjetransformatorowe – powinny być lokalizowane w planach, niemniejmożna to również zasygnalizować w studium, by nie pomijać ichprzy planach sporządzanych fragmentarycznie). W szczególności jużw studium dobrze byłoby określić kierunki odprowadzania ścieków(rzutujące na potrzebę lokalizacji przepompowni) i zagospodarowaniawód opadowych – poprzez dostosowanie się do ukształtowania terenui zachowywanie obszarów zielonych, będących miejscami naturalnegoodbioru wód, bądź lokalizacji zbiorników retencyjnych. W tym kontekściepojawia się też kwestia zabezpieczenia dostępu do istniejącychzbiorników wodnych czy innych atrakcyjnych przyrodniczo miejsc,które podnoszą walory Doliny jako przyszłego miejsca zamieszkania.To zabezpieczenie powinno się odbywać poprzez odpowiednieukształtowanie lokalnej sieci dróg, co powinno mieć miejsce na etapieplanów, ale zasygnalizowanie może być już w studium.Tym samym pojawia się również kwestia odpowiedniego dostępu doinfrastruktury społecznej – różnego rodzaju usług (komercyjnych, publicznych),placów zabaw itp. Wybrane lokalizacje usług (zwłaszczaośrodki ich koncentracji) mogą być wskazywane już w studium (jakoprzestrzenie ośrodkotwórcze – do odpowiedniego ukształtowania wplanach), tak aby również i na nich opierała się lokalna sieć ulicznaokreślana w planach. Studium tej sieci nie powinno określać, natomiast45
Change language