1 Historya Polska w Ameryce - tom VII - Liturgical Center

28 Historya Polska w Ameryce - tom VIImeetingach od „młodzika” (a boy), który chce być mędrszym od starszych itp. Co gdy doszło dowiadomości gazet angielskich, redaktor od „Oshkosh Daily Northwestern” zapytał się listownieks. Kruszki, co to by był za „fajt” między nim a ks. Scholtrem, że ks. Scholter publiczniewyzywa go „a boy”. Ponieważ zaś ks. Scholter jest istotnie tęgim mężczyzną, a proboszcz zRipon małego wzrostu, więc ks. Kruszka odpisał redaktorowi, że „wobec potężnej goliatowejfigury ks. Scholter, uważa on się istotnie za „small boy”, i że cały ten „fajt” pomiędzy Scholtrema nim jest po-prostu „a fight between Goliath and David”. Gdy to ks. Scholter w gazetachprzeczytał nie posiadał się ze złości. Proboszcz z Ripon wobec zaczepek ks. Scholtra zająłodporne stanowisko, nie zaczepiał go, lecz szedł swoją drogą stale i wytrwale ku wytkniętemusobie celowi: żeby stanął kościół dla Polaków w Oshkosh, bo dosyć oni już się Niemcomwysługiwali!I stanął kościół 80 stóp długi, a 54 wysoki, ze wspaniałą 130 stóp wysoką potężnąwieżą, która dumnie ku niebu swe czoło wznosząc nad całą północną dzielnicą miasta panuje.Dnia 30. Stycznia 1898 poświęcił go ks. biskup Messmer. Dojeżdżał ks. Kruszka co czwartąniedzielę z Ripon do Oshkosh wozem, 25 mil, naczczo, wśród słoty i mrozów — w inneniedziele zastępował go ks. Adam Seeber — oprócz tego w powszednie dni dojeżdżał proboszczz Ripon koleją, na majowe nabożeństwo i Drogę Krzyżową co tydzień, a w czasie gdybudowa kościoła była w ruchu, kilka razy na tydzień dojeżdżał. Na początku Września roku1898 ks. Kruszka był zmuszony zrezygnować z parani św. Józafata, gdyż ks. arcybiskup Katzeroddał mu dwie irlandzkie missye, w Springvale i Eldorado. Zanim jeszcze proboszcz z Riponopuścił Oshkosh, założono tam polską szkołę parafialną.Po ks. Kruszce parafię św. Józafata objął sędziwy ks. Leopold Garus, który początkowomieszkał w niedalekim Szpitalu Braci Alexyanów, dopóki parafia z wiosna roku 1899 niewybudowała mu plebanii.Dnia 1. Marca 1900., po ks. Garusie nastąpił jako proboszcz ks. Ludwik Starościk. Tenurodził się dnia 6. Października roku 1853., w Kieferstaedtel, na Ślązku. Syn emerytowanegonauczyciela gimnazyalnego odebrał swoje elementarne wykształcenie, tak w niemieckim jak wpolskim, w Kieferstaedtel od roku 1859 do roku 1864.; potem aż do roku 1867 chodził doszkoły realnej we Wschowie, w Poznańskiem ; następnie uczęszczał do gimnazyum w Gliwicach.Po otrzymanem r. 1874 świadectwie dojrzałości oddawał się na uniwersytetach w Lipsku iWrocławiu studyom klassycznym i nowszej filozofii, oraz porównawczemu językoznawstwu,studyom kontynuowanym z różnymi niezależnemi od niego przerwami aż do roku 1884. Podczastych studyów i przymusowych wakacyi poświęcał się nauce prywatnej, muzyce zwłaszcza, ijako kilkuletni czynny członek niemieckiej szkoły poetów, literackiemu zawodowi. W roku1887 złożył egzamin na organistę i dyrektora chóru dla wielkomiejskich kościołów. Kiedywreszcie roku 1890 zwiedził Kraków, dano mu tamże radę i zachętę, żeby się poświęciłstanowi duchownemu; więc idąc za tą radą, studyował teologię w Krakowie aż do Wielkanocyroku 1893., a potem aż do św. Michała 1893 roku na uniwersytecie w Wrocławiu. We Wrocławiuteż, przed komisyą dyecezalną, której prezesem był J. Em. X. Kard. H. Kopp, złożył egzamin zteologii. Ku jego życzeniom, żeby się poświęcić duszpasterstwu w Ameryce, przychylił się ks.biskup Messmer; i ks. Starościk, otrzymawszy od J. Em. Kardynała Księcia Biskupa Koppapozwolenie wyjścia z dyecezyi, przyjechał pod koniec Stycznia roku 1894 do Ameryki, udał siędo seminaryum St. Mary w Cincinnati, Oh., gdzie od arcybiskupa Elder otrzymał dnia 9. Czerwca,1894 roku tonzurę i niższe święcenia, 12. Czerwca subdyakonat, 15. Czerwca dyakonat, a 19.