1 Historya Polska w Ameryce - tom VII - Liturgical Center

54 Historya Polska w Ameryce - tom VIIgdzie otrzymuje najprzód parafię w Beaver Dam, potem w Princeton, gdzie wystawił pięknąplebanię a po czteroletnim tamż pobycie przybywa do Milwaukee. Tu był w parafii św. Stanisławaprzez półtora roku, jako pomocnik ks. Górskiego, wyjechał potem do Europy, skąd powrócił.Arcybiskup ustanowił go rektorem osieroconej parafii św. Jadwigi, oddając mu klucze zamkniętegokościoła i plebanii.Dnia tedy 11. grudnia roku 1885. po trzymiesięcznem zamknięciu, znów Msza św. zaczęłasię odprawiać.I kościół i szkoła rozpierały się niemal pod naciskiem ludzi. Kościół obliczony na 200familii był za szczupły na parafię liczącą w owym czasie najmniej 600. Ciągle napływającyprzybysze Polacy, nie tylko zabudowali co było jeszcze pustego w bliskości, ale wielu przeniosłosię do 13 wardy dzisiejszej na zachód. Stamtąd trochę daleko było do kościoła i do szkoły, dotego droga przez głęboki parów — toteż gdy z wiosną 1886 roku był mityng parafialny, wielupragnęło, by drugi kościół w 13. wardzie pobudować. Przeważyło jednak zdanie starszychmieszkańców, którzy sądzili, że wobec posiadanej własności dotychczasowej, lepiej jest kościółobszerniejszy postawić, aniżeli w innej wardzie drugi budować.Zakupiono tedy pod nowa świątynię jeszcze dwie loty od ob. Kowalskiego za cenę6,000 dolarów, plac, który przed 15 laty można było za jakie pół tysiąca nabyć. Przytaczamy tenszczegół, by czytelnik wiedział, jak szybkim tempem wartość gruntu w miastach amerykańskichszła w górę.Parafia jako inkorporowana, mająca gwarancyę prawną, mogła zaciągnąć dług w kwocie15,000 dolarów na budowę nowego kościoła. Wydano kontrakt i w Sierpniu r. 1886. przystąpionodo kopania fundamentów. Na narożniku Brady i Racine ulicy stanęła w przeciągu rokuwspaniała świątynia, 153 stopy długa a 65 szeroka, w stylu romańskim, z wieżą, która szczytemswoim 162 stóp wysokim z daleka widoczna się staje, głosząc chwałę narodu polskiego.Zaledwie uporał się ks. Rogoziński z budową kościoła, zabrał się natychmiast do budowynowej szkoły. Stara szkoła była mała, wilgotna i niewygodna. Czasy zresztą materyalniebyły dobre, należało więc kuć żelazo póki gorące. Stary kościół rozebrano, a na tym placupobudowano obszerny trzypiętrowy gmach, 80 stóp długi a 50 szeroki.Nareszcie dom z lotem, który należał do Zgromadzenia Sióstr Notre Damek, parafiakupiła na wolność. Domek stary usunięto, na jego zaś miejsce „przemufowano” szkołę starą, aprzerobiwszy ją stosownie od góry do dołu na mieszkalne pokoje, umieszczono w niej Siostry.Majątek nieruchomy parafialny roku 1896. przedstawiał wartość do $100,000. Ciążyłozaś na nim jeszcze $25,000 długu.W roku 1893. nastąpił podział parafii — Polacy w 13. wardzie utworzyli odrębnąparafię św. Kazimierza.W roku 1896. parafia św. Jadwigi obchodziła uroczyście 25-letni jubileusz z okazyiktórego wybito 1000 medali srebrnych i aluminiowych, a ks. Władysław Mścisz, natenczasasystent ks. Rogozińskiego, napisał piękną broszurkę o parafii św. Jadwigi, z której w niniejszejpracy nie omieszkaliśmy skorzystać .Wyjmujemy z niej jeszcze te ciekawe daty statystyczne. Wr. 1871. były 4 chrzty — zaś roku 1893. było chrztów 475. Najmniej, bo tylko 6 ślubów, było wroku 1875 — najwięcej, bo 75 w roku 1893. Ogółem w przeciągu 25 lecia urodziło się 4,898dzieci, w przecięciu rocznie 196; — związki małżeńskie zawarło 776 par, w przecięciu rocznie