1 Historya Polska w Ameryce - tom VII - Liturgical Center

Historya Polska w Ameryce - tom VII53Zabudowywały się z każdym rokiem puste place i ulice dokoła kościoła, wyrównywałysię głębokie doły i parowy — słowem, parafia rosła jak na drożdżach. Sąsiedztwo rzeki ijeziora, od którego przyjemny zawiewał zefirek, położenie na górce, snć nie mało przyczyniłysię do zdrowia i wrostu parafian, skoro w 1. roku były 4 tylko chrzty, a w drugim liczbachrztów podskoczyła do 34, jak podają księgi.Po półtorarocznem pasterzowaniu ks. Piotra Kończa, objął duszpasterskie obowiązki ks.Ksawery Kralczyński, Kapucyn z Warszawy. Słynny z wymowy swojej ten Ojciec Kapucynzarządzał parafią św. Jadwigi przez 3 lata. Za jego czasów stanęła szkoła parafialna, w którejSiostry Notre Damki sprawowały obowiązki nauczycielek. Podług nadesłanej nam autentycznejwiadomości, dnia 15. września r. 1878. (a więc już za ks. Rodowicza) dwie Notre Damkiobjęły szkołę tę, w której podówczas było 90 dzieci. Roku 1901. siedm Notre Damek uczyło tu650 dzieci. Roku 1888. — jak świadczą roczniki „Wiary i Ojcz.” — szkoła św. Jadwigi liczyła519 dzeci.Budynek szkolny murowany z cegły wznosił się obok kościoła na Franklin ulicy, awesołe rozhowory uczącej się w nim dziatwy rozweselały serca przechodzących Polaków.W roku 1875. w kwietniu opuszcza Ojciec Kralczyński parafię i przenosi się do św.Stanisława, a stamtąd ks. Jan Rodowicz przychodzi na Jadwigowo, gdzie pozostaje przeszło 10lat, do roku 1885.Ks. J. Rodowicz, który w roku 1896. w Baltimore zakończył doczesną wędrówkę,pochodził z Litwy. Naraziwszy się rządowi moskiewskiemu uchodzi za granicę i przybywanajpierw do Monachium w Bawaryi, potem do Innsbrucka w Tyrolu, gdzie uczęszcza nauniwersytet w celu uzupełnienia wiedzy swojej i po kilkoletnim tamże pobycie przybywa doAmeryki i obejmuje parafię św. Stanisława.W roku 1883. kupiono dwie loty na Racine ulicy, gdzie wybudowano z cegły nowąpiętrową plebanię, w roku 1884.Niedługo atoli mieszkał ks. Rodowicz w nowym domu. Powstały wśród parafian dwiepartye. Ks. Rodowicz próbował, niestety daremnie, burzę zażegnać, więc zrezygnował wewrześniu r. 1885. Arcybiskup zamknął kościół i szkołę 20. września 1885. i odtąd aż do grudniatego roku parafia św. Jadwigi pozbawiona była i pasterza i ofiary.Opatrzność atoli czuwała nad zbałamuconym ludem. Arcybiskup widząc szczery żal,posłał im księdza Klemensa Ludwika Rogozińskiego, który 16 z górą lat rządził tą parafią.Ks. Ludwik Klemens Rogoziński urodził się w Królestwie Polskiem w r. 1835. Wstąpiłdo zakonu OO. Bernardynów i w Łowiczu został wyświęcony na kapłana roku 1861. W krajuprzygotowano powstanie. Rząd narodowy wybrał ks. Rogozińskiego do odbierania przysięgi odwszystkich tych, którzy we formującem się powstaniu udział wziąć pragnęli, a kiedy wybuchłopowstanie roku 1863, powołał go do szeregu obrońców ojczyzny jako kapelana. Powstanieupadło, nasz kapelan przekradł się do Galicyi, zamierzając się tam osiedlić. Pojmano go atoli ijako politycznie skompromitowanego odesłano do więzienia do Ołomuńca, gdzie w kazamatachprzesiedział 11 miesięcy. Otrzymawszy paszport, udał się do Paryża, i tu przebył lat kilka,pomagając w duszpasterstwie kilku księżom. Spotkawszy się w Amsterdamie z Biskupem Duboisz Galveston, został zawezwany od tego jako misyonarz do Texas, roku 1871., gdzie spędziłcztery lata, zarządzając rozległą missyą polsko-czeską. Nadwerężywszy nieco zdrowia, stęsknionyza mową polską, opuszcza Texas, udaje się na północ, do osad polskich gęściej zaludnionych,