DoiNhok Phayao Perspectives

Recommendations

Info

46 วารสารพะเยาปริทัศน์ ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 ในที่สุด เมื่อเราพบกับธารน้ําที่ไหลเอื่อย นั่นคือ สัญญาณว่าถึงจุดพักที่ 4 แล้ว ซึ่งเป็นจุดพักที่มีตาน้ําไหล ตลอดทั้งปี ตาน้ําแร่ธรรมชาตินี้ รับประกันได้ว่า หากใคร ได้เดินขึ้นมาและลิ้มลองรส ย่อมรับรู้ได้ถึงความเย็นสดชื่น รสน้ํา รสธรรมชาติ และรสชาติชีวิตนี้เกินที่จะบรรยายเป็น ถ้อยคําได้เชียว พวกเราแต่ละคนนอนพักเอาแรงกันกว่า 1 ชั่วโมง แล้วก็เริ่มต้นขึ้นไปยังพระธาตุดอยหนอกในเวลา 15:30 น. ในจุดพักนี้ พวกเราได้เติมน้ําใส่ขวดพก และ ช่วยกันขนทราย เพื่อนําขึ้นไปบูรณะพระธาตุตามกําลัง ของแต่ละคน จนในที่สุดก็ถึงที่พักบริเวณศาลาในเวลา ประมาณ 14:00 น. ในระหว่างการขึ้นพระธาตุนั้น มีข้อควรปฏิบัติ คือ ใครที่กลัวความสูง ไม่ควรมองลงไปข้างล่างเพราะมีแต่ หน้าผาชันและเหวลึก และในระหว่างการไต่ขึ้นไปนั้น เรา ต้องถือว่า หญ้าและหินที่เราจับนั่นคือชีวิตของเราเอง ซึ่งก็ ยังดีที่ตรงทางขึ้นที่ชันที่สุด มีผู้ใจบุญนําลวดสลิงเส้นใหญ่ มาผูกหินด้านบนไว้ เพื่อให้พวกเราไต่ขึ้นไปโดยง่ายและ ปลอดภัยมากขึ้น และแล้วในที่สุด พวกเราแต่ละคนก็สามารถ ขึ้นมายังดอยหนอก ได้นําทราย ปูน น้ํา ขึ้นมา เมื่อขึ้น มาถึงแล้ว เรียกได้ว่า ความเหนื่อยนั้นหายไปอย่างปลิดทิ้ง เลยก็ว่าได้ นอกจากรอยพระพุทธบาท พระธาตุ พระสังกัจ- จายน์ พระวิสุทธิเทพ วิว 360 องศา และกว๊านพะเยา เบื้องล่างแล้ว บนดอยหนอก ยังมีสมุดเก่า ๆ อยู่เล่มหนึ่ง บันทึกรายชื่อผู้ที่ขึ้นมาพิชิต พร้อมกับวันเดือนปีที่ขึ้นมา ตลอดจนความในใจของนักเดินทาง เมื่อพวกเราได้ค่อย ๆ อ่านไป ก็ต่างอินไปกับความรู้สึกเหล่านั้น
ดอยหนอก : ตํานาน ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ การท่องเที่ยว ความเชื่อ ศาสนา และความขัดแย้ง 47 หลังจากการดื่มด่ํากับบรรยากาศบนยอดดอย หนอก ที่สดชื่นดั่งกับลมยามเย็นของชายฝั่งทะเลแล้ว พวกเราก็ประชุมแจกแจง งานให้แต่ละคน เมื่อแจกแจงงาน กันเสร็จ พวกเราก็ทยอย ลงจากยอดดอย ซึ่งทําให้ เห็นว่า ในบางครั้ง ผู้หญิง ก็ใจเด็ดกว่าผู้ชายมาก ตรงที่การลงจากยอดดอย เพื่อนผู้ชายบางคนถึงกับ ข า สั่ น มื อ ห นึ่ ง จั บ ผ้าขาวม้าไว้อย่างแน่นหนา ถึงแม้ว่ามือข้างนั้นจะบวม จากอุบัติเหตุในการเล่น กีฬาก่อนหน้านั้นก็ตาม ในขณะที่ เพื่อนผู้หญิงกลับเดินตัวปลิวลง มาอย่างหน้าตาเฉย ห ลั ง จ า ก ที่ ล ง จากยอดดอย มีทั้งคน หาฟืนที่ต้องตระเวน หากิ่งไม้แห้ง ซึ่งหา ยากมาก เพราะ ผู้คนขึ้นไปก็ต้อง ใช้ กั น ทั้ งนั้ น ซึ่งนับว่าต้อง พึ่งโชคชะตา อีกเช่นกัน คนหาน้ําที่ต้องเดินลงไปที่ตาน้ําเป็น ระยะทางกว่า 1 กิโลเมตร คนทํากับข้าวที่ต้องสําลักควัน ไฟ และบางครั้งต้องน้ําตาไหล บรรยากาศเหล่านี้ทําให้ชวนนึกถึงตอนเข้าค่าย ลูกเสือในสมัยมัธยมเสียนี่กะไร เมื่อยามอาหารเย็น มาเยือน พวกเราทุกคนต่างพูด เป็นเสียงเดียวกันว่า เป็นมื้อที่ อร่อยที่สุดในชีวิต เพราะ รสชาติอาหารคลุกเคล้าไปกับ ความหิว ความอ่อนล้าพร้อม กับบรรยากาศที่แสนจะอบอุ่น ปนรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะ ล้อมวงกันภายใต้แสงเทียน ก็ ยิ่งทําให้ภาพและรสนั้นตราตรึง ใจพวกเรายิ่งขึ้นไปอีก เมื่อพวกเราทานอาหารเย็นเสร็จ จึงพากันไปทํา วัดเย็นที่ลานพระพุทธรูปที่มีชื่อว่าองค์ปฐม บรมศาสดา หรือจะเรียกว่าพระ เ จ้ า ทั น ใ จ เ ห มื อ น ที่ ชาวบ้านเรียกก็ได้ บรรยากาศยาม ค่ํา มีแสงจันทร์ในคืนข้างขึ้น มี ดวง ด า ว ร ะ ยิ บ ก ร ะ จ า ย สุกสว่างเต็มฟากฟูา บรรยากาศที่ แสนเย็นสบายนี้ ทําให้เพื่อนบางคน นั่งสมาธิไป กรนไปก็มี หลังจากทําวัดเสร็จ พวกเราก็ แยกย้ายกันเข้านอน รุ่งเช้าของวันที่ 13 มีนาคม 2559 พวกเราได้วางคนไว้สําหรับขึ้นไปดอยหลวง ตามคําบอก
Page 2 and 3: 2 วารสารพะเยา
Page 10 and 11: 10 วารสารพะเย
Page 52: 52 วารสารพะเย

DoiNhok Phayao Perspectives

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?