СЛУЖБЕН ЛИСТ НА СФРЈ бр.2

More documents

Recommendations

Info

Страна 98 - Број 2 СЛУЖБЕН ЛИСТ НА СФРЈ Петок, 13 јануари 1989 УСТАВЕН СУД НА ЈУГОСЛАВИЈА ОДЛУКА ЗА ОЦЕНУВАЊЕ НА УСТАВНОСТА НА ОДРЕДБАТА НА ЧЛЕН 13 ОД ЗАКОНОТ ЗА СКЛУЧУВАЊЕ И ИЗ- ВРШУВАЊЕ НА МЕЃУНАРОДНИТЕ ДОГОВОРИ 1. Уставниот суд на Југославија, на седницата одржана на 9 јануари 1985 година, по сопствена иницијатива, донесе решение за поведување на постапка за оценување на уставноста на одредбата на член 13 од Законот за склучување и извршување на меѓународните договори („Службен лист на СФРЈ“, бр. 55/78). 2. Со одредбата на член 13 од Законот е пропишано дека делегацијата на СФРЈ, којз ги водела преговорите, може да ја прифати клаузулата во меѓународниот договор дека тој договор привремено ќе се применува пред неговото влегување во сила само по посебно одобрение на Сојузниот извршен совет. 3. Во одговорот на решението за поведување на постапка, Собранието на СФРЈ, со актот број 730-4785/025 од 15 април 1985 година го извести Уставниот суд на Југославија дека Сојузниот собор на Собранието на СФРЈ, на седницата одржана на 9 април 1985 година, го разгледа решението и заклучи Сојузниот извршен совет да подготви измени и дополненија на Законот и да ја прецизира одредбата на член 13 во таа смисла што Сојузниот извршен совет да може да даде одобрение делегацијата на СФРЈ да ја прифати клаузулата во меѓународниот договор за неговата примена пред влегувањето во сила само за оние договори што тој ќе ги ратификува, додека за договорите што ги ратификува Собранието на СФРЈ е должен да прибави согласност од работно тело на надлежниот собор на Собранието на СФРЈ. “ 4. Со одредбата на член 283 став 1 точка 5 од Уставот на СФРЈ е утврдено дека Собранието на СФРЈ е надлежно за ратификација на меѓународните договори за политичка и воена соработка и за меѓународните договори што бараат донесување на нови или менување на важечките закони, а со одредбата на член 347 став 1 точка 8 од Уставот на СФРЈ е утврдено дека Сојузниот извршен совет ги ратификува оние меѓународни договори чија ратификација не спаѓа во надлежност на Собранието на СФРЈ. Со одредбата на член 210 од Уставот на СФРЈ е регулирано дека меѓународните договори се применуваат со денот на нивното влегување во сила ако со актот за ратификација, или со договорот, врз основа на овластување од надлежниот орган не е определено поинаку. 5. Тргнувајќи од наведените одредби на Уставот на СФРЈ, Уставниот суд на Југославија оцени дека оспорената одредба на Законот за склучување и извршување на меѓународните договори, со која му е дадено генерално овластување на Сојузниот извршен совет да може да даде одобрение делегацијата на СФРЈ да ја прифати клаузулата во меѓународниот договор дека таквиот договор може привремено да се применува и пред неговото влегување во сила, значи, пред ратификацијата и во случаите кога за ратификацијата, според Уставот на СФРЈ, е надлежно Собранието на СФРЈ, значи пренесување на таа надлежност на Собранието на СФРЈ во надлежност на Сојузниот извршен совет, што не е во согласност со Уставот на СФРЈ. 6. Уставниот суд на Југославија, на седницата одржана на 12 октомври 1988 година, врз основа на член 384 од Уставот на СФРЈ, без одржување на јавна расправа, донесе Одлука Се утврдува дека одредбата на член 13 од Законот за с?лучување и извршување на меѓународните договори („Службен лист на СФРЈ“, бр. 55/78) не е во согласност со Уставот на СФРЈ. ^ Оваа одлука Уставниот суд ја донесе во состав: претседател на Судот д-р Бранислав Ивановиќ, и членовите на Судот: Хрвое Бачиќ, Божидар Булатовиќ, Милован Бузаџиќ, м-р Крсте Маловски, Омер Ибрахимагиќ, Димче Ко- заров, Вел,ко Марковиќ, Радко Мочивник, Милосав Отовиќ и Душан Штрбац. У. бр. 13/85 12 октомври 1988 година Белград Претседател на Уставниот суд на Југославија, д-р Бранислав Ивановиќ, с.р. ОДЛУКА ЗА ОЦЕНА НА УСТАВНОСТА НА ОДРЕДБАТА НА ЧЛЕН 24 ОД ЗАКОНОТ ЗА ОБЛИГАЦИОНИТЕ ОДНОСИ 1. Уставниот суд на Југославија, по сопствена иницијатива, со решението У. бр. 363/86 од 18 февруари 1987 година поведе постапка за оценување на уставноста на одредбата на член 24 од Законот за облигационите односи („Службен лист на СФРЈ“, бр. 29/78, 39/85 и 46/85) поради тоа што се таа одредба е пропишано дека одредбите на Општиот дел од тој закон нема да се применуваат на облигационите о,дноси што поинаку се уредени со републичките односно со покраинските закони. 2. Со оспорената одредба на член 24 од Законот за облигационите односи е пропишано дека на облигационите односи што се уредени со републичките односно покраинските закони нема да се применуваат одредбите на Општиот дел од тој закон во прашањата кои, со оглед на посебната природа на определени облигациони односи, поинаку се уредени со републичките односно со покраинските закони. 3. Сојузниот собор на Собранието на СФРЈ, со актот број 730-6/87-025 од 20 јануари 1988 година го извести Уставниот суд на Југославија дека, на седницата одржана на 15 јануари 1988 година, заклучил дека оспорената одредба на наведениот закон не е согласна со Уставот на СФРЈ и дека го задолжил Сојузниот извршен совет, во рок од 30 дена, на Соборот да му подготви и достави предлог за соодветна измена на таа одредба на Законот. Оспорената одредба на Законот досега не е изменета. 4. Со одредбата на член 281 став 1 точка 4 од Уставот на СФРЈ е утврдено дека федерацијата, преку сојузните органи, ги уредува основите на облигационите односи (општ дел на облигациите). Со одредбите на член 251 од Уставот на СФРЈ е утврдено дека работните луѓе и народите и народностите на Југославија ги остваруваат своите економски интереси на единствениот југословенски пазар, дека на тој пазар работните луѓе и организациите на здружен труд се рамноправни во вршењето на дејности и .стекнувањето на доход и дека е противуставен секој акт и секое дејствие со кои се нарушува единството на југословенскиот пазар. Со одредбата на член 252 став 1 алинеја 1 од Уставот на СФРЈ е утврдено дека основа на единствениот југословенски пазар претставува и слободната размена на стоки и услуги на целата територија на СФРЈ. Тргнувајќи од тие одредби на Уставот на СФРЈ, Уставниот суд на Југославија смета дека уредувањето на општиот дел на облигациите е исклучиво во надлежност на федерацијата и дека со сојузен закон не може да се пропише дека со републичките односно со покраинските закони може да се определи дека нема да се применува општиот дел на облигациите. Според сфаќањето на Уставниот суд на Југославија, општиот дел на облигациите е една од битните основи на единствениот југословенски пазар, за чие уредување исклучиво е надлежна федерацијата. По оцена на Уставниот суд оспорената одредба на Законот го исклучува од примена општиот дел на облигациите на облигационите односи што републиките односно
Петок, 13 јануари 1989 СЛУЖБЕН ЛИСТ НА СФРЈ Број 2 - Страна 99;: автономните покраини со своите закони ќе ги уредат поинаку. Од тие причини Уставниот суд на Југославија оцени дека оспорената одредба на член 24 од Законот за облигационите односи е несогласна со Уставот на СФРЈ. 5. 4 Уставниот суд на Југославија, врз основа на член 375 од Уставот на СФРЈ и член 36 од Деловникот на Уставниот суд на Југославија, на седницата одржана на 7 у декември 1988 година, со мнозинство на гласови, донесе Одлука Се утврдува дек^ одредбата на член 24 од Законот за облигационите односи не е согласна со Уставот на СФРЈ. Оваа одлука Уставниот суд ја донесе во состав: претседател на Судот: д-р Бранислав Ивановиќ и членовите на Судот: Божидар Булатовиќ, Милован Бузаџиќ, д-р Александар Фира, д-р Омер Ибрахимагиќ, м-р Крсте Маловски, Димче Козаров, д-р Иван Крижан, Радко Мочивник, Вељко Марковиќ, Милосав Стиовиќ и Душан Штрбав У бр.363/86 7 декември 1988 година Белград Претседател на Уставниот суд на Југославија, д-р Бранислав Ивановиќ, с р. ОДЛУКА ЗА ОЦЕНА НА СПРОТИВНОСТ НА ОДРЕДБАТА НА ЧЛЕН бб СТАВ 4 ОД ЗАКОНОТ НА СР ХРВАТСКА ЗА ЕКСПРОПРИЈАЦИЈА СО ОДРЕДБАТА НА ЧЛЕН 277 СТАВ 1 ОД ЗАКОНОТ ЗА ОБЛИГАЦИОНИТЕ ОДНОСИ 1. Уставниот суд на Југославија, на иницијатива на Марко Јурјевиќ, од Обровац, донесе решение за поведување на постапка за оценување на спротивноста на одредбата на член бб став 4 од Законот за експропријација („Наредив новине СР Хрватско“, бр. 10/78, 50/80 и 30/82) со одредбата на член 277 став 1 од Законот за облигационите односи („Службен лист на СФРЈ“, бр. 29/78,39/85 и 46/85) поради тоа што со оспорената одредба на наведениот закон за-експропријација е пропишана значително пониска каматна Стапка во случај на доцнење во исплатата на надоместот во пари за експроприрана недвижност од стапката што е пропишана со наведената одредба на Законот за облигационите односи. Во текот на постапката и Работната брганизација „Пољопривреда" во Босанска Дубица, поднесе до Уставниот суд на Југославија предлог за оценување на спроти вноста на наведените одредби, и тоа од истите причини. 2. Со одредбата на член бб став 4 од Законот на СР Хрватска за експропријација е пропишано дека корисникот на експропријацијата е должен да му плати на оившиот сопственик на експроприраната недвижност 12% затезна камата, ако надоместот не го исплати во рок од 15 дена од денот на правосилноста на одлуката за определување на надоместот. Со одредбата на член 277 став 1 од Законот за облигационите односи е пропишано дека должникот што ќе задоцни со исполнувањето на паричната обврска долгува и камата по стапка која во местото на исполнувањето се плаќа на штедните влогови орочени без намена над една година. 3. Саборот на СР Хрватска во одговорот на решението за поведување на постапка наведе дека затезната камата во случај на доцнење во исплатата на надоместот за експроприрана недвижност би требало да се изедначи со каматата на паричните обврски што произлегуваат од договорни односи, зашто тоа е поправично отколку што е про- пишано со оспорената одредба на Законот за експропријација. Меѓутоа, во одговорот натаму е наведено дека паричните обврски, што произлегуваат од експропријација на недвижности, не се договорни обврски и затоа не се ниту предмет на законот за облигационите односи. Во текот на постапката е донесен Закон за измена на Законот за експропријација („Народне новине СР Хрватов“, бр. 39/88) со кој е оспорена одредбата на член бб став 4 од наведениот закон усогласена со одредбата на член 277 став 1 на Законот за облигационите односи, но со таа измена не е овозможено отстранување на последиците со примената на оспорената одредба. 4. Со одредбата на член 281 став 1 точка 4 од Уставот на СФРЈ е определено дека федерацијата, преку сојузните органи, ги уредува основите на облигационите односи (општ дел на облигациите) и договорните и други облигациони односи во областа на прометот со стоки и услуги. Со одредбата на член 207 став 2 од Уставот на СФРЈ е определено дека републичките и покраинските закони не можат да бидат во спротивност со сојузниот закон. Тргнувајќи од одредбата на член 281 став 1 точка 4 на Уставот на СФРЈ, Уставниот суд на Југославија смета дека со сојузниот закон се уредува општиот дел на облигациите, што ги опфаќа сите облигациони односи што настануваат од прописите, договорите и деликтните дејствија или пропуштање, што значи и паричните обврски што произлегуваат од експропријација. Бидејќи со одредбата на член 277 став 1 на Законот за облигационите односи е пропишано дека должникот, кој ќе задоцни со исполнувањето на паричната обврска, долгува и камата по стапката што во местото на исполнувањето се плаќа на штедните влогови, орочени без 'намена над една година, а со оспорената одредба на член бб став 4 од Законот на СР Хрватска дека затезната камата во случај на доцнење во исплатата на паричниот надомест за експроприрана недвижност изнесува 12%, Уставниот суд, во смисла на член 207 став 2 од Уставот на СФРЈ, оцени дека таа одредба на републичкиот закон е во спротивност со наведената одредба на Законот за облигационите односи. Уставниот суд на Југославија ја имаше предвид околноста дека со примената на оспорената одредба од Законот на СР Хрватска за експропријација можело, со оглед на значително пониската камата од каматата пропишана со сојузниот закон и со оглед на можниот подолг период на доцнење, да им се нанесе значителна материјална штета на бившите сопственици на експроприраната недвижност, па најде дека во овој случај има основ, во смисла на член 393 од Уставот на СФРЈ, да донесе одлука со која се утврдува дека оспорената одредба на наведениот републички закон била во спротивност со Законот за облигационите односи. 5. Уставниот суд на Југославија, врз основа на чл. 375 и 393 од Уставот на СФРЈ и на член 37 од Деловникот на Уставниот суд на Југославија, на седницата одржана на 23 ноември 1988 година, донесе Одлука Се утврдува дека одредбата на '.лен бб став 4 од Законот на СР Хрватска за експропријација била во спротивност со одредбата на член 277 став 1 од Законот за облигационите односи. Оваа одлука Уставниот суд ја донесе во состав: претседател на Судот д-р Бранислав Ивановиќ и членовите на Судот Хрвое Бачиќ, Божидар Булатовиќ, Милован Бузаџиќ, д-р Александар Фира, Димче Козаров, д-р Иван Кристан, Вељко Марковиќ, Радко Мочивник, Милосав Стиовиќ, м-р Крсте Паловски, Душан Штрбац и Омер Ибрахимагиќ. У бр. 372/87 и 1.У. 30/1-88 23 ноември 1988 година Белград Претседател на Уставниот суд на Југославија, д-р Бранислав Ивановиќ, с. р.
Page 1 and 2:
НА СОЦИЈАЛ ИСТИЧК
Page 3 and 4:
Петок, 13 јануари 1989
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36: Петок, 13 јануари 1989
Page 81 and 82: Q Петок, 13 јануари 198
Page 85: Петок, 13 јануари 1989
Page 89 and 90: 1 2 ^ 3 4 5 6 7 8 9 10 4 (43) 5) (4
Page 91 and 92: 1 2 ^ 3 4 5 6 7 8 9 10 видите
Page 93 and 94: Истражувања што се
Page 95 and 96: Сводни аналитички
Page 97 and 98: 30 31 32 33 1 2 . 3^ 4 5 6 7 8 9 10
show all

СЛУЖБЕН ЛИСТ НА СФРЈ бр.2

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?