CERNOBILO FOREVER / ESPERANTO

Photo: Patrick Chapuis - 2012
LA AŬTORO Alain-Gilles Bastide
(…) Liaj esploradoj fokusiĝas al la interrilato
inter bildoj kaj tekstoj kaj la movigado de
fiksbildoj. Serge Daney, en la franca taggazeto
“Libération”, priskribis lian verkon kiel
novan fotografan lingvaĵon, en kiu la skalaj
kaj spacaj variadoj, la interrilatoj inter bildoj,
tekstoj kaj dispozicio, la “forestanta” bildo, la
ritmo… aranĝiĝas laŭ la formo de originala
propono kaj prezentas novan rilaton inter
fotografo-teksto-grafika dezajno kaj kinarto.
La “foto-poezio” – plurformeca agado, kiu
ebligas la kombinon de formoj kaj agmanieroj
apriore diverskonsistaj – estas la motoro
de la laboro de Alain-Gilles Bastide, ekde la
komenco en 1968. Ekde la fruaj 1970-aj, li
partoprenas en multnombraj festivaloj kaj
fotografaj kunsidoj. Kun sia unua granda
raportaĵo (AMOCO-CADIZ – 1978), “La
marée était en noir” (“L’ amara mar’ vestiĝis
nigre”), li subskribas kontribuojn en revuoj
tra la tuta mondo. Poste, li gvidas sian duan
raportaĵon, pri la eksplodo de la naftoplatformo
“IXTOC-ONE” en la Meksika Golfo,
dezajnitan kiel vojaĝlibron, “Le rêve en bleu
d’Esteban” (“La revo el la blua de Esteban”).
Estis okazo de ekspozicioj tra Francujo. Kritikoj
parolas pri “libro, kiu bruligas la platformojn”
(ZOOM) kaj liajn bildojn reprenas
kaj eldonas la revuo “Paris-Match” kaj la
tutmonda gazetaro, kiu promocias lin ja
malgraŭ li mem “elstara raportisto”.
Li iris al Ĉernobilo en 2005 por fini aŭtoran
raportaĵon pri la temo “Spuroj”. La Memorlibro,
kiun li finpretigis en Belorusujo por
tributi al la 700 vilaĝoj enterigitaj post la katastrofo,
malfermis la eŭropan ekspozicion
“Iam… Ĉernobilo”, organizitan en 2006 de
la Muzeo pri Nuntempa Arto de Barcelono
(CCCB) por la 20-a datreveno de la reaktoreksplodo.
(…)
Jean-Pierre Dupuy