You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Tiel bela tago…<br />
Vilaĝo Ĉernobilo, Ukrainujo<br />
La tago estas sunoplena. La ŝtono dormas ŝtonan dormon. La mondo sidas en kutima indiferenteco.<br />
Maljuniĝanta ulo meditas pri sia promesita forpaso. Li ĵus sentis sian kvindekon da jaroj kaj li diras al<br />
si, ke pli kaj pli ne plu estas tempo perdota: li ridetas pro tiu memdiro ĉar estas evidentaĵo! Evidentaĵo<br />
ekde lia naskiĝo, kaj li bezonis kvindek kvin jarojn por ĝin asimili. Neniam tro malfruas por taŭge agi!<br />
Eĉ se nur por fari infanon aŭ lasi infanon nin fari. Mallonge, la feliĉa maljuniĝanta juna ulo forlasas sin<br />
sub la unuaj sunradioj de la naskiĝanta somero. Kaj subite, ial: Ĉernobilo… Jes, sed ne... la morto,<br />
la penso pri lia feliĉa morto… Jes, sed ne… Ĉernobilo, dorsa flanko de lia feliĉa penso, do malfeliĉa<br />
penso! Morto eskapas de li… Li kredis – helpe de la ĝuado de la suno – ke li sukcesis persone akcepti<br />
senti sin pereema varo. Li pensis, laŭ intima kaj serena konvinko, ke li povos ludi sole, en la registro<br />
pli malpli gaja kaj komuna de sia paso sur la tero kiel rondiro ĉirkaŭ karuselo. Ĉernobilo! Lia penso<br />
flankenglitas… Ne plu temas pri li, pri vi, pri la aliaj… De la specio li sin sentas respondecigita… Tiu<br />
fika homa specio! Li estas el ĝi! Ĝi sufokas lin, ĝi subpremas lin kaj neniigas lin: la homa specio, kiu<br />
ne ekkomprenas, ke Ĉernobilo estas la unua akto de ĜIA MEMMORTIGO.<br />
Jean-Pierre Dupuy, la 20-an de junio 2014 – ĈERNOBIL’ <strong>FOREVER</strong>. Legadraporto.
Change language