Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
ระฆังมิงกุล (Mingun Bell) น้าหนัก ๙๐,๗๑๙ กิโลกรัม (ภา<strong>พ</strong>ถ่ายเมื่อปี <strong>พ</strong>.ศ.๒๔๑๖ หรือเมื่อ ๑๔๕ ปีที่แล้ว)<br />
ลังกา <strong>พ</strong>ร้อมทั้งโปรดให้สร้างวัดที่สาคัญขึ้น<br />
หลายวัด ทรงสร้างระฆังมิงกุลเมื่อต้นปี<br />
<strong>พ</strong>.ศ.๒๓๕๑ น้าหนัก ๙๐,๗๑๘ กิโลกรัม<br />
เส้นผ่าศูนย์กลางขอบระฆัง ๔.๙๕ เมตร<br />
เส้นรอบวง ๑๕.๔๖ เมตร และความสูง<br />
๖.๓๑ เมตร สร้างเสร็จในปี <strong>พ</strong>.ศ.๒๓๕๓<br />
ที่ตั้งห่างจากเมืองมัณฑะเลย์ไปทางทิศเหนือ<br />
ประมาณ ๑๑ กิโลเมตร ริมชายฝั่งด้าน<br />
ตะวันตกของแม่น้าอิรวดี (ปัจจุบันอยู่ที่<br />
ภูมิภาคสะกาย) เป็นระฆังใหญ่ระดับชั้นน า<br />
ของโลก (ระฆังมีขนาดใหญ่ของโลกคือ<br />
ระฆังเครมลิน น้าหนัก ๒๐๑,๙๐๔ กิโลกรัม<br />
สร้างขึ้นในปี <strong>พ</strong>.ศ.๒๒๗๘ หรือสร้างมาก่อน<br />
๑๓๕ ปี ปัจจุบันอยู่ที่ประเทศรัสเซียแต่<br />
แตกร้าวจึงไม่สามารถใช้งานได้) ก่อนนั้น<br />
<strong>พ</strong>ระองค์ทรงสร้างมหาเจดีย์มิงกุล (Mingun)<br />
ระฆังมิงกุล (Mingun Bell) ด้านหลังคือมหาเจดีย์มิงกุล (ภา<strong>พ</strong>นี้ถ่าย<br />
ปี <strong>พ</strong>.ศ.๒๔๓๙) ที่เมืองมัณฑะเลย์ริมชายฝั่งแม่น้าอิรวดีด้านตะวันตก<br />
ปี <strong>พ</strong>.ศ.๒๓๓๓ มีขนาดใหญ่ที่สุดของ<br />
อาณาจักร<strong>พ</strong>ม่าแห่งลุ่มแม่น้าอิรวดี มหา<br />
เจดีย์มิงกุลมีความสูง ๑๕๐ เมตร (หรือ<br />
๔๙๐ ฟุต) ก่อสร้างไปได้มีความสูง ๕๐<br />
เมตร แต่ก่อสร้างไม่เสร็จ สิ่งก่อสร้างขนาด<br />
ใหญ่นี้ตั้งอยู่บริเวณเดียวกัน (เป็นหลักฐาน<br />
แสดงถึงความยิ่งใหญ่ในสมัยของ<strong>พ</strong>ระเจ้า<br />
โบดอว์<strong>พ</strong>ญาที่ยังคงอยู่จนถึงปัจจุบัน ถึง<br />
แม้ว่า<strong>พ</strong>ระองค์ได้สวรรคตมานานถึง ๑๙๙<br />
ปี) นอกจากนี้<strong>พ</strong>ระองค์ทรงสร้างเมือง<br />
อมรปุระให้เป็นราชธานีแห่งใหม่ <strong>พ</strong>ระเจ้า<br />
โบดอว์<strong>พ</strong>ญาทรงสวรรคตเมื่อวันที่ ๕<br />
มิถุนายน <strong>พ</strong>.ศ.๒๓๖๒ มี<strong>พ</strong>ระชนมายุ ๗๔<br />
<strong>พ</strong>รรษา (กับอีก ๘๖ วัน) อยู่ในราชสมบัติ<br />
นาน ๓๗ ปี มี<strong>พ</strong>ระมเหสีชื่อ<strong>พ</strong>ระนางมิน ลุน เม<br />
(Min Lun Me) มี<strong>พ</strong>ระราชโอรส ๖๒<br />
<strong>พ</strong>ระองค์และ<strong>พ</strong>ระราช<br />
ธิดา ๕๘ <strong>พ</strong>ระองค์<br />
<strong>พ</strong>ระองค์ยังทรงเป็น<br />
กษัตริย์จากราชวงศ์<br />
อลอง<strong>พ</strong>ญาที่มี<strong>พ</strong>ระ<br />
ชนมายุยืนและทรง<br />
ครองราชย์นานกว่า<br />
กษัตริย์จากราชวงศ์<br />
เดียวกันจากในอดีต<br />
ระฆังมิงกุล (Mingun Bell) <strong>พ</strong>ร้อมด้วยคาจารึก<br />
ของประวัติและข้อมูลทั่วไป (สภา<strong>พ</strong>ของระฆังใน<br />
ปัจจุบัน)<br />
๓. บทสรุป<br />
ราชวงศ์อลอง<strong>พ</strong>ญาเข้าโจมตีอาณาจักร<br />
สยามถึงสามอาณาจักรคือ อยุธยาตอน<br />
ปลาย อาณาจักรกรุงธนบุรี และอาณาจักร<br />
กรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น ตั้งแต่ปี <strong>พ</strong>.ศ.<br />
๒๓๐๓ – ๒๓๓๐ นาน ๒๗ ปี เป็นห้วง<br />
ประวัติศาสตร์ที่สาคัญยิ่งของอาณาจักร<br />
สยามที่ต้องสูญเสียอาณาจักรและนามาสู่<br />
การกู้กรุงศรีอยุธยา เป็นการก้าวขึ้นสู่<br />
ความเจริญรุ่งโรจน์อีกครั้งหนึ ่งของ<br />
อาณาจักรสยามแห่งกรุงรัตนโกสินทร์<br />
ตอนต้น หลังจากสมัยของ<strong>พ</strong>ระเจ้าโบดอว์<strong>พ</strong>ญา<br />
การรบของทั้งสองอาณาจักรค่อยลดลง<br />
เป็นลาดับ<strong>พ</strong>ร้อมทั้งนาความสงบสุขมาสู่<br />
อาณาจักรกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น<br />
บรรณานุกรม<br />
๑. en.wikipedia.org/wiki/Tsar_Bell<br />
๒. en.wikipedia.org/wiki/Bodawpaya<br />
๓. en.wikipedia.org/wiki/Mandalay<br />
๔. en.wikipedia.org/wiki/Singu_Min<br />
๕. en.wikipedia.org/wiki/Sagaing_Region<br />
๖. en.wikipedia.org/wiki/Kongbaung_Dynasty<br />
๗. en.wikipedia.org/wiki/Alaungpaya<br />
๘. en.wikipedia.org/wiki/Mingun_Bell<br />
<strong>หลักเมือง</strong> <strong>พ</strong>ฤษภาคม ๒๕๖๑<br />
53
Change language