367693epo (2)

Kiam arto ekregas en la strato
© Inkman & Nilko / Galerie Itinerrance / photo : Chrixcel
Mehdi Ben Cheikh, intervjuo
de Anissa Barrak
Dum longa tempo konsiderata
kiel marĝena arto, la strata arto
(strata arto) reprezentas hodiaŭ
gravan tendencon, kiu igas pli
demokrata la aliron al arto kaj
enblovas en la urbajn spacojn
novajn sociajn kaj ekonomiajn
dinamikojn. En la koro de la
insulo Ĝerbao ‎ةبرج]‏ ˈʒɪrbæ], en
Tunizio, cento da artistoj ilustris
per ĉirkaŭ ducent-kvindek
freskoj la malgrandan urbon
Erriadh, de nun konata sub la
nomo Djerbahood [ʒɪrbæhʊd].
Promesanta projekto, kiu ne
ĉesas disbranĉiĝi, lanĉita de la
franca-tunizia galeriisto Mehdi
Ben Cheikh.
Kiel naskiĝis la projekto Djerbahood,
kaj kial vi elektis Erriadh por ĝi ?
En 2013, mi realigintis la projekton
Tour Paris 13, kiu havis ekstraordinaran
efikon en la amaskomunikiloj. Tiu
turo de la 13-a distrikto de la franca
metropolo, kondamnita al detruo, estis
malkonstruita en aprilo 2014. Sed antaŭ
la limdato, cento da artistoj de dek ok
naciecoj venis libervole transformi ĝin
en kolektivan artaĵon. Fasadoj, komunaj
partoj kaj 36 apartamentoj estis tiel
ekregitaj de la majstroj de la strata arto.
Tiuj verkoj, kvankam efemeraj, estas de
nun eternigitaj sur la Toile, atingeblaj por
grandega publiko tra la mondo.
Tiu sukceso kuraĝigis min establi alian
projekton, super kiu mi laboris ekde iam:
okazigi eventon de strata arto en Tunizio,
kiu povus paroligi onin pri la lando
pozitive. Erriadh, sur la insulo; Ĝerbao,
ŝajnis al mi la ideala loko, kun sia lumeco,
sia bela tradicia arkitekturo, sia urba
aranĝo strukturita ĉirkaŭ centra placo,
sia historio, la legenda gastamo de siaj
loĝantoj… Ni ne forgesu, ke se Ĝerbao,
Kunlabore farita murpentraĵo de la tuni zia
artisto Inkman kaj la franca artisto Nilko.
kiel oni kredas, ja estas la insulo de la
Lotusmanĝuloj el la Odiseado de Homero,
Odiseo estus la plej fama el ĝiaj vizitantoj!
Erriadh, antaŭe nomita Hara Essaghira,
situas proksime de la fama Sinagogo de la
‏,[ةبيرغلا تسنك ‏;הבירגלא תסנכה תיב]‏ Ghriba
unu el la plej malnovaj en la mondo. Loko
de juda pilgrimado ĝis niaj tagoj, ĝi estis
konstruita de la ekzilitoj, kiuj fuĝis el
Jerusalemo post la detruo de la templo
de Salomono de Nabukadnecaro la 2-a en
586 a.K. Ĝia loĝantaro do konsistis ĉefe el
judoj kaj islamanoj, kiuj tie kunvivis unu
kun la alia, kion atestas ĝiaj kvin sinagogoj
(el kiuj du ankoraŭ aktivaj) kaj ĝiaj du
moskeoj. Sed sekve de la amasa foriro
de la juda loĝantaro de la insulo, dum la
1960-aj jaroj, la malgranda urbo plonĝis
en torporon, restante marĝene de la plej
grava ekonomia aktiveco de la insulo, la
turismo. Tamen ĝi situas ses minutojn de
internacia flughaveno!
Unesko-Kuriero • aprilo-junio 2019 | 21