Şəhriyar xatirələrdə (Xatirə Ədəbiyyatı silsiləsindən)
Bu kitab böyük Azərbaycan şairi Şəhriyar (Seyid Məhəmmədhüseyn Behcət Təbrizi) haqqında xatirələrdən ibarətdir. Toplunun əvvəlində öz xatirələri də yer alıb. Əlavə olaraq, şairini qızı, qardaşı, dostları, müxtəlif sənət və ədəbiyyat adamlarının da yazısı kitaba salınıb. Bu xatirələrdə Şəhriyarın uşaqlığından tutmuş ahıl yaşlarına qədər başına gəlmiş hadisələrdən bəhs edilir. “Şəhriyar xatirələrdə” kitabı Şəhriyarşünaslıqla maraqlananlar, ümumilikdəsə geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulub.
Bu kitab böyük Azərbaycan şairi Şəhriyar (Seyid Məhəmmədhüseyn Behcət Təbrizi) haqqında xatirələrdən ibarətdir. Toplunun əvvəlində öz xatirələri də yer alıb. Əlavə olaraq, şairini qızı, qardaşı, dostları, müxtəlif sənət və ədəbiyyat adamlarının da yazısı kitaba salınıb. Bu xatirələrdə Şəhriyarın uşaqlığından tutmuş ahıl yaşlarına qədər başına gəlmiş hadisələrdən bəhs edilir. “Şəhriyar xatirələrdə” kitabı Şəhriyarşünaslıqla maraqlananlar, ümumilikdəsə geniş oxucu kütləsi üçün nəzərdə tutulub.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
lan Məlik üş-şüara Bahar, Pejman Bəxtiyari və professor Səid<br />
Nəfisinin ön sözü ilə ilk şeirlər kitabı – “Divança”sı nəşr olunur.<br />
Kitabının çap edilməsi, İran ədəbi ictimaiyyəti tərəfindən<br />
yüksək səviyyədə təqdir olunması və bəyənilməsi onu<br />
yazıb-yaratmağa daha da ruhlandırır.<br />
Bəzi tədqiqatçılar <strong>Şəhriyar</strong>ın təhsilini yarımçıq qoyub<br />
universiteti tərk etməsinin səbəbini dəlicəsinə sevdiyi<br />
Sürəyya ilə bağlayırlar. Belə ki, Rza şah Pəhləvinin qohumu<br />
Çıraqəli xan da Sürəyyanı sevmiş və <strong>Şəhriyar</strong>ın öz yolunun<br />
üstündə maneə olacağını düşünərək çıxış yolunu onu Tehrandan<br />
uzaqlaşdırmaqda görmüşdü. Nəticədə başı bəlalı<br />
şair Xorasan vilayətinə – Nişapura sürgün olunmuşdu. Lakin<br />
sürgün aktı məhz gənc şairin getdikcə artan şöhrətindən,<br />
sözükeçərliyindən ehtiyatlanaraq onu, həm də Tehran ictimai-siyasi<br />
və ədəbi mühitindən uzaqlaşdırmaq məqsədi ilə<br />
gerçəkləşdirilmişdi.<br />
Bu fakt Əhməd Kaviyanpurun monoqrafiyasında da<br />
yer alıb:<br />
“Ağa-ye Bəhruz Siyahpuş <strong>Şəhriyar</strong>ın ona söylədiklərinə<br />
əsasən yazır ki, ustad 1929-cu ildə Tehran Universitetinin V<br />
kursunda buraxılış imtahanları zamanı Abbasabad məhəlləsindəki<br />
(indiki 501 saylı xəstəxana) “Sipəh” xəstəxanasında<br />
təcrübə keçirmiş. Ustad deyirdi ki, bir gün məni xəstəxananın<br />
müdiri – baş həkim çağırtdırdı. İçəri girdikdə rəisin otağında<br />
bir sərqud – minbaşının məni gözlədiyini gördüm.<br />
Rəis narahat idi. Minbaşı-mayor dedi ki, sənnən işimiz var<br />
və məni Dəjban həbsxanasına apardılar. Əbdülhüseyn Teymurtaş<br />
(Rza şahın vəziri – E.Ş.) həbsxanadakı məmurlara<br />
deyibmiş ki, məni orada öldürsünlər. Pəri-Sürəyyanın anası<br />
onların məni həbs etdiyini bildikdə, üz-gözünü cırır, çox<br />
ağlayıb-sıtqayır. Teymurtaşa yalvarır ki, bu yazıq seyidin<br />
günahı nədir ki, ölümünə çalışırsınız? Cəddi bizi tutar, əlinizi<br />
qana batırmayın! Teymurtaş cavab verir ki, onu bir şərtlə<br />
öldürmərəm, Tehrandan çıxıb getsin. Ustad söyləyir ki,<br />
7
Change language