ՆՈՐՔ 2019-III
2019-3
2019-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
տարիներին լպստող վարդաշենցի Մստոյի կովը տենց էլ չհասկացավ դրա սակրալ<br />
նշանակությունը: Ապերն ու Կարոն գզվրտոցի հաջորդ օրը բախչի էդ հատվածից<br />
գլանակերպ երկաթի մի կտոր գտան, որի կողքից օղակ էր կախ տված ու որոշեցին<br />
օղը քաշել, բայց մտափոխվեցին: Տարան էդ երկաթի կտորը Կարոյի հորը ցույց տալու<br />
ու Կարոյի հերը դրա տեսքից տեղում սփրթնեց: Ու երբ պապան պաղպաղակի<br />
բաժակները տոպրակից հատիկ-հատիկ դուրս բերելով, սկսեց շպրտել դրանք և<br />
գոչել` «Առը քեզ մառոժնի, չտես լակոտ», դրանք մեկը մյուսի հետևից անձրևեցին<br />
բախչի էն հատվածում, որտեղ ապերն ու Կարոն ժամանակին նռնակի պայթուցիչը<br />
գտել, որոշել էին քաշել օղը, բայց մտափոխվել էին: Երբ պապայի փուքսն իրիկվայան<br />
թողեց, ապերն անորոշ մտադրություններով որոշեց գնալ տեսնելու պաղպաղակները,<br />
հա բայց ձմռան էն օրվանից, երբ նա տանիքի պռոշներից կախված սառցալեզվակները<br />
«Գրական թերթի» մեջ փաթաթելով, տարել էր պադվալում պահելու, էդ<br />
օրվանից ահա ընդամենը մի գարուն էր անցել: Գարնան վերջին օրերին նա պադվալ<br />
էր իջել, որ բերի դրանք Ստյոպի հետ խաղալու, բայց գլանակած թերթը գտել էր,<br />
իսկ սառցալեզվակները` ոչ: Իր էս փորձառության պայմաններում, թե ինչ հույսեր<br />
էր նա կապում պաղպաղակների հետ հայտնի չի, ամեն դեպքում պաղպաղակի հացը<br />
գտել էր, իսկ մեջի պաղպաղակը` ոչ:<br />
Դրանից հետո էլի պատահեց, սպագետին նոր էր մտել սովետական քաղաքացու<br />
ռացիոն ու իբր շատ կար, իբր սեղանից անպակաս էր, պապան մի օր վերցրեց<br />
սպագետիով լի կաստրուլկեն շուռ տվեց բախչի էն հատվածում, որտեղ փափուն<br />
ապերի ծննդյան նշանավորման համար թթի ծառ էր տնկել: Մի ուրիշ օր պապան<br />
բալկոնից շպրտեց ապերի դպրոցական տետր-դասագրքերը ու մի օր պապան հենց<br />
տենց ղազանով էլ շպրտեց ամառային տոլման: Ապերն ասում է առայսօր սովետական<br />
ֆաստֆուդից ամենաշատ սիրում է պեռաշկին, մառոժնիներից՝ բաժակովը,<br />
տոլմաներից ամառայինը` բադրջանովը: «Պապու՜, յանի խի էիր շպրտում»,- գաղտնիքն<br />
իմանալու անկեղծ ցանկությամբ պապային հարցնում են թոռները, իսկ պապան<br />
երկիմաստ ժպտում է, փնչացնում ու գլուխն ազատելու համար խեթում այն դրանց<br />
հոր ուղղությամբ: Հրեն դրանց հերը վաղուց արդեն մեծ, ամեն հարմար առիթով<br />
ձեռի տակն ընկածը գետնով ու պատերովն է տալիս: Շուտով թոռների հերթն էլ<br />
կգա, մի երկու բան պատին կտան, մի երկու բան գետնին ու միգուցե էդ ժամանակ<br />
հասկանան... կամ ո՞վ գիտի, գուցե չհասկացված մնան ինչպես պապան:<br />
23
Change language