ՆՈՐՔ 2019-III
2019-3
2019-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Գեղամը չառարկեց: Պատճառը միայն այն չէր, որ խոսել չէր կարողանում, ինքն<br />
էլ էր ուզում մնալ. այն կինն այդտեղ էր՝ ընդամենը մի հարկ վերև: Ճակատագրի<br />
հեգնանքն այնքան ակնհայտ էր, որ ինքն անպայման պիտի հակադրվեր նրան կամ<br />
ինչ-որ մի այլ բանի, որ ճակատագիր չէր, սակայն կար և անում էր այն, ինչ ուզում էր:<br />
Իսկ եթե ոչ մի ճակատագիր կամ դրա պես մի բան չկա՞, բոլորովին չկա, չի էլ եղել ...<br />
Հետո բիլիարդի ծանր գնդակների նման այլ մտքեր էին հայտնվում գլխում՝ մյուսները<br />
ցրիվ տալով: Գեղամը չէր հասկանում՝ ուրա՞խ է, թե՞ տխուր, որ այն կինը չի<br />
մեռել: Նրան մեկ ոգևորվում, մեկ ընկճում էր գեղջուկի կենդանի մնալու հանգամանքը:<br />
Իսկ եթե նա կազդուրվի և ճանաչի իրեն.... Գլուխը պայթում էր.<br />
-Ցավազրկող....- խոսքը վերադառնում էր:<br />
Չէ, ինքն ամուր կոճղ է: Իրեն ծնկի բերելն այնքան էլ հեշտ չէր լինի:<br />
Օրերը դանդաղ էին անցնում՝ առանց նորությունների: Նորությունները եկան<br />
անսպասելի: Հարևանի հեռուստացույցով տեղական լուրերն էին հեռարձակվում,<br />
և... «Ոստիկանությունն օգնություն էր խնդրում....»: Էկրանին լողացող լուսանկարներն<br />
անծանոթ էին, որովհետև անկյանք էին: Ի՞նչ կարող էին ասել այդ հիմար<br />
լուսանկարները իրենց գոտեմարտի, հույզերի, կրքի ու էլի ինչ-որ անհասկանալի<br />
զգացմունքների մասին, որոնք ինքը և գուցե այն կինը ևս ունեցան, ապրեցին: Ոչինչ:<br />
Գեղամին թվաց, թե իր ողջ կյանքն ընդամենը այդ մի հատիկ օրն էր, մյուս օրերը<br />
կարծես չէին էլ եղել՝ գուցե մեկ-երկու օր, երբ առաջին անգամ քնեց կնոջ հետ, որի<br />
անունը նույնիսկ չի հիշում, երբ որդին ծնվեց, երբ թոռնիկ ունեցավ, երբ.... Հիշելու<br />
այլևս ոչինչ չկար, և ի՞նչ... Մի՞թե ինքն ընդհանրապես ապրել է: Եղել է, միայն եղել<br />
է՝ ինչպես այն քարը, որով ինքը ջարդեց խեղճի գլուխը՝ դրանով իմաստավորելով<br />
աշխարհում այդ մի հատիկ քարի լինելիության պատճառը:<br />
Էկրանին, սակայն, ուրիշ լուսանկար հայտնվեց: Անմոռուկ էր՝ Հայոց ցեղասպանության<br />
100-ամյակի խորհրդանիշը: Զարմացավ: Սակայն հաղորդավարը բացատրեց.<br />
-Անմուռուկի պատկերով այս կրծքանշանը հարձակվողը թողել է հանցագործության<br />
վայրում: Ոստիկանությունը խնդրում է ուշադիր լինել և ձեր շրջապատում<br />
կրծքանշանի կորստի հետ կապված որևէ տեղեկության առկայության դեպքում՝<br />
անմիջապես տեղյակ պահել իրավապահ մարմիններին՝ զանգահարելով հետևյալ<br />
հեռախոսահամարներով......<br />
Գեղամն ակամա ձեռքը դեպի կուրծքը տարավ. անմոռուկը պիջակի կրծքին՝<br />
օձիքի վրա պիտի լիներ: «Հիմար...»: Նա միայն կարող էր ափերով ծածկել դեմքը:<br />
Չէ, ամեն բան գրողի ծոցը: Պիտի դուրս գար հիվանդանոցից: Այդտեղ քլորի ու<br />
արյան հոտն անբաժան են ու միասին՝ ավելի զզվելի:<br />
Բժշկին համոզելն այնքան էլ դժվար չէր. հիվանդանոցի մահճակալները չէին բավականացնում,<br />
իսկ հարևանը դեռ երկար պիտի պառկեր ու իր հեռուստացույցով<br />
հանդերձ՝ մնար հիվանդանոցային հոտավետ գերության մեջ: Լուրերին կարող էր<br />
նաև տանը հետևել:<br />
Հնարավոր ու անհնար բոլոր բարեկամ-ծանոթների այցելություններն արդեն<br />
կատաղեցնում էին: Իրեն պետք էր գոնե կարճ ժամանակով տանը մենակ մնալ:<br />
33
Change language