Strona czynna nr 5/21

mokry ług
mech wskazuje północ. i co z tego –
nie mam gdzie wyjść dalej z lasu.
daję cukier, hoduję sobie ciało
ze szkła, żebyście widzieli, jak rośnie
we mnie zmęczenie siłą.
codzienny pożar torfu i słów
zbitych w karambolu,
woda stoi po mojej stronie
– szukałam,
już jestem
[mów prosto]
mów prosto, o co ci chodzi, korzeniu.
może już czas wypowiedzieć służbę
w ramach okien i cudzego tempa?
jak ganić tych, co biegną w ogień,
mówiąc o zabiegach nie ściszają głosu,
o jakich to gruzach? chrust, a nie ciało.
nie szkodzi (polubi to ktoś inny)
37