Strona czynna nr 5/21

pozbawionych zdolności K”. Obejmował on także ryczałt za powietrze, które każdy
mieszkaniec Imperium musiał opłacać. Oczywiście prawo nie pozwalało na odcięcie powietrza,
ale wiadomo, że i takie sytuacje się niekiedy zdarzały. Do sumy kredytu doliczano
także opłatę za zegarek, ale to były jakieś procenciki, skoro każdy musiał go bezwzględnie
posiadać, no i za sieć – choć ta teoretycznie była bezpłatna. Imperium
szczyciło się tym, wdrożonym kilka lat temu, programem bezpłatnego internetu w swoich
propagandowych materiałach. Można było w nich zobaczyć szczęśliwe rodziny, zachwyconych
emerytów i uradowane sieroty – których los odmienił się dzięki rządowemu
programowi „Dobra Sieć”. Niezwykła wspaniałomyślność w czasach, w których na
wszystko trzeba brać kredyt, nawet na wodę i powietrze.
Joe wiedział jednak, że koszty sieci były skrzętnie poukrywane w różnych kredytach,
odsetkach, naliczanych zaliczkach i innych drakońskich opłatach. W końcu do ubiegłego
czwartku był wybitnym programistą w firmie PolWatch, zajmującej się produkcją elektronicznych
czasomierzy dla wszystkich mieszkańców Imperium. Dzięki swojej pracy
znał nie tylko mechanizm działania zegarka. Miał również dostęp do wielu informacji,
które były ukrywane przed społeczeństwem. On sam pracował w wydziale WeWatchU,
którego głównym zadaniem była produkcja oraz wdrażanie software’ów śledzących czy
też zbierających dane. Oprogramowanie to było zazwyczaj ukrywane w innych aplikacjach,
pozostając całkowicie niewidocznym dla użytkownika.
Wszyscy zdawali sobie sprawę, że funkcja pokazywania czasu w produktach PolWatch
wcale nie jest najistotniejsza. Większość domyślała się, że jest to także narzędzie inwigilacji.
Prawo nie nakazywało noszenia zegarka, co podkreślano zawsze w rozmowach
z zagranicznymi dziennikarzami, więc teoretycznie można było go zostawiać w domu.
A jednak samo wyjście z mieszkania mogłoby nastręczać trudności lekkomyślnemu
śmiałkowi, który odrzuciłby PolWatcha w kąt. Bez zegarka człowiek był wyrzucony
z obiegu społeczno-kulturowego, nie mógł korzystać z żadnych usług ani z transportu
miejskiego, nie mógł wchodzić do sklepów, kin, restauracji czy nawet publicznych toalet.
Były ku temu stosowne zabezpieczenia. Bez wzięcia kredytu – a jego wysokość i przynależność
precyzyjnie określał osobisty zegarek kredytobiorcy – nie można było w zasadzie
niczego sensownego przedsięwziąć.
Teoretycznie osoba bez zegarka na ręku nie mogła korzystać nawet z chodników czy
dróg miejskich – gdyż w związku z ich użytkowaniem, co zawsze rejestrowało urządze-
69