Strona czynna nr 5/21

Tablica
Nabrzmiałe usta znów dają przester symfonii.
Wgryzają się w pomarańcz jak księżyc spod ciała.
Gdzie jest mój drink, gdzie koka, gdzie palma?
Jak się odezwać, by spadł w końcu deszcz?
Jak dalej płynąć myśląc o dnie? Jak łapać tempo?
Nie mam co czuć, gdy pory są pełne.
Noc krótka jak żart i mokra jak tekstylia.
Łapacz Snów, przy którym ciągnie niepamięć.
Otwieracz Szkieł, z którym rany chodzą na spacer.
Ja tylko zeruję objętość, czasem przemieniam w pył.
Dodawałem tyle maggi, ile wytrzymał język.
Mnożyłem dzieląc. Dzieliłem mnożąc
i stoję z tym jak: eyy mogę już usiąść?
43