Wojsko i Technika 12/2021 promo

Wozy bojowe
Trwające już niemal 40 lat prace nad własnym czołgiem podstawowym III generacji zaowocowały jak dotąd wyprodukowaniem niewielkiej liczby nieudanych wozów
Arjun Mk1 i równie małym zamówieniem na znacząco poprawione Arjuny Mk1A (na zdjęciu). Indyjski resort obrony nie ustaje jednak w wysiłkach i inicjuje program rozwoju
nowego wozu bojowego tej klasy FRCV.
Otwarty jak Hindus
Bartłomiej Kucharski
Republika Indii nie jest w Polsce
powszechnie kojarzona jako mocarstwo.
Tymczasem państwo to dysponuje
jednym z największych budżetów
obronnych, jednymi z najliczniejszych sił
zbrojnych i bronią jądrową. Przejawia też
jeszcze jedną ciekawą cechę w sferze
obronności – otwartą politykę
informacyjną.
Ilustracje w artykule: Ministerstwo Obrony Indii,
Wojska Lądowe Indyjskich SZ, US DoD/ Fred
W. Baker III, DRDO, Ministerstwo Obrony
Narodowej ChRL, Tata Motors, Hanwha Defense.
Ministerstwo Obrony Republiki Indii prowadzi bardzo otwartą politykę informacyjną. Na zdjęciu minister Rajnath Singh
podczas konferencji poświęconej rozwojowi przemysłu obronnego.
Podejście do informowania obywateli
o prowadzonej polityce obronnej, jej celach
i sposobach ich realizacji, w tym nawet
o szczegółowych charakterystykach pozyskiwanego
uzbrojenia, różni się w zależności od
państwa. Za szczególnie otwarte uchodzą państwa
anglosaskie czy Europy Zachodniej (przynajmniej
niektóre). Nietrudno znaleźć w sieci
wielostronicowe raporty czy obszerne wywiady
i prezentacje na temat tego, jak powinien wyglądać
następca bojowego wozu piechoty
Bradley, ile i jakich bojowych wozów piechoty
zamierza kupić Australia, ile czołgów nowej generacji
potrzebują Włochy itd. Niektóre z tych
państw idą dalej i informują o swoich problemach,
jak np. sprawność pojazdów, okrętów
i statków powietrznych (z raportów na ten temat
słyną zwłaszcza Francuzi i Niemcy) czy powody
opóźnień bądź zamykania programów
obronnych (patrz: problemy z systemem BMS
czy informacja o kosztach pojazdów Hawkei
z Australii). Inne państwa, zwłaszcza niegdyś należące
do Układu Warszawskiego czy państwa
arabskie, reprezentują zgoła odmienne podejście,
np. szczegółowych wymagań stawianych
przed przyszłym czeskim bojowym wozem piechoty
oficjalnie nie znamy. Znad Wisły z kolei
znane są przypadki publikowania informacji na
temat wymagań stawianych przed przyszłymi
pojazdami tylko po to, by po kilku miesiącach je
utajnić, zatajając je nawet przed potencjalnymi
realizatorami zamówień. Co kraj, to obyczaj.
Tymczasem ciekawym przypadkiem są Indie.
W Polsce kojarzone raczej jako niezwykle egzotyczny
kraj kontrastów, z bogatą, różnorodną kulturą,
poznawaną za pośrednictwem filmów dokumentalnych
i przetańczonych wyrobów lokalnej
kinematografii. O Indyjskich Siłach Zbrojnych
w Polsce mówi się niewiele, onegdaj głównie
w kontekście kłopotliwego zamówienia na wozy
zabezpieczenia technicznego WZT-3/ARV-3 czy
nader częstych wypadków indyjskich samolotów
bojowych. Tymczasem Republika Indii jest jedną
z głównych potęg militarnych świata, dysponujących
bronią jądrową, silną flotą, licznym i konsekwentnie
modernizowanym lotnictwem oraz potężnymi
wojskami lądowymi. Uzupełnieniem sił
zbrojnych jest lokalny przemysł zbrojeniowy, rozbudowywany
zgodnie z zasadą Make in India
(w wolnym tłumaczeniu: wytwarzajmy w Indiach!),
oznaczającą stosunkowo szybkie dążenie
do rozbudowy lokalnej bazy naukowo-technicznej
i produkcyjnej, w tym do zwiększania udziału
lokalnych poddostawców w produkcji nawet
najbardziej zaawansowanego uzbrojenia. Potencjał
Indyjskich Sił Zbrojnych jest rozwijany
20 Wojsko i Technika • Grudzień 2021
www.zbiam.pl